My EX ( A KathNiel FanFic LoveStory )

Chapter 3: Full Of Sorry

Chapter 3: Full Of Sorry

Tristan's POV

"Tristan?" Tanong sa akin ni Allaine na parang nagulat

"Oo ako nga. Don' tell me nakalimutan mo na ako?"

"Uy grabe" nakangiti niyang sabi

Na miss ko talaga yung ngiti niya. Sana di na matapos 'tong oras na 'to

"Huy Tristan"

Napailing na lang ako tapos ibinalik na yung atensyon ko sa kaniya

"Ha? May sinasabi ka?"

"Ang sabi ko, saan yung punta mo? Di mo ba alam na first day of class ngayon? Kaya bawal dapat ma late?"

May point naman siya doon

"Ahh ehhh na late kasi ako ng gising. Teka ikaw saan ba punta mo? "

"Buti pinaalala mo... Papunta ako ng library, magkikita sana kami ni Liyah."

"Samahan na kita?"

Tumango naman siya, saying na pumapayag siya

Sabay na kaming naglakad ni Allaine at nagkuwentuhan na rin kami on the way sa Library. Catching up na rin with each other

"Wait Pero ikaw? Saan nga pala punta mo? Di mo kasi nasagot kanina... Tsaka Paano yung klase mo? Ako kasi napalabas ako dahil sa isang kalahi ni Lucifer na di pa rin nakaka move on sa Past niya"

"Papunta sana ako sa klase ko, sa South Korea. Sa klase ni Ma'am Magtaray. Kaso sasamahan na lang kita tsaka sino ba yung kaaway mo? Si Mark ba yun na Ex mo?"

Gago ko kasi eh... Dapat talaga di ko na siya iniwan. Oo Ex ko si Allaine at ako ang nakipaghiwalay sa kanya dahil AKALA Ko mas magiging mabuti yun para sa aming dalawa.

Sabi ko kasi sa sarili ko na she deserves better than me pero mapupunta lang pala siya sa isang Walanghiya at hinayupak na lalaki.

KUNG nalaman ko lang talaga

Kung puwede ko lang kasing ibalik yung oras na nakipag break ako sa kanya. Sana di ko na tinuloy yun

~Flashback~

"Tristan saan ba tayo pupunta at ganun ka importante yung pag uusapan natin? May Class pa kasi ako tsaka quiz sa AP"

Tanong sa akin ni Allaine habang hinihila ko siya papunta sa harap ng Library

Huminto na kami at umupo sa tabi-tabing upuan doon

"Allaine... Sorry" panimula ko

"Ha? Anong sorry?" Tila nakangiti pa niyang tanong aa akin. Na parang tinatago ang pagtataka

"Allaine sorry. Pero ito ang tama, ayaw kong makasira ako sa studies mo. Tsaka Grade 7 palang tayo kaya mas mabuting maghintay muna tayo ng tamang oras. Pangako ko sayo na babalikan kita at pag dumating na ang oras na iyon, masaya na tayo sa mga na accomplish natin especially sa studies natin"

"Ganun ba? SORRY NA LANG BA LAGI ANG SINASABI? PERO DOES IT CHANGE EVERYTHING? DOES IT HEAL THE PAIN? DOES IT REMOVE THE DAMAGE? AY OO NGA PALA; THE DAMAGE HAS BEEN DONE. Kung sa bagay ayoko nang pahirapan ang sarili ko kaya sige... Break na kung break pero ipangako mo sa akin na darating ang oras na magiging magkaibigan tayo? At lastly, gusto ko lang sabihin sayo na di ka sagabal sa studies ko sa totoo nga lang, ikaw talaga ang inspirasyon ko para lalong maging magaling. By the way... Thank you sa 4 months and 16 days na naging tayo. Bye... At SORRY DIN!"

Then she hugged me for a moment. Still hiding the tears that want to flow on the time when she's saying her goodbyes

"Sige alis na 'ko"