Yalnızlık Söylemi''ŞiirSözKitabı''

Hiçbir Yerin Adamı 38

Daha sonra, Cem'in yüzü düştü. Anlamsız şeyler düşünmeye başladı. Zaten bu dünyada anlamlı birşey'de yoktu sanırım, aklına bir'den Hande geldi, ve düşünceleri anlam kazandı, biraz önceki piskopattan eser bile kalmamıştı. Öylesine çaresiz duruyordu'ki gözleri kızarmış betbaht bir halde yukarıya koşar adımlar ile çıktı, kendi'ni kandırıyordu. Hande onun yanında felan değildi, oda Hande'nin yanında değildi, ne kadar uzak kalmış olsalar bile, gününün yarısı onu düşünmek ile geçiyordu, ama artık karşısına çıkamazdı. O bir suçluydu, hayatında kimse onu terk etmemişti, etse bile bu kadar umrunda olmamıştı, Hande ah hande ne zor ondan ayrılmak, ayrılamamak, hayalleri ile birlikte olmak, bir umut ile yaşamak, onun umuduy'la yaşamak aceba ona tekrar ulaşmaya çalışacakmıydı. Bazen Cem'i bir roman gibi okuyarak, takip ettiğini onu biryerlerden görebildiğini düşünüyorum,Evet biliyorum ne zor şey hayalleriyle onu yaşamak, onu en iyi ben biliyorum, Salon'daki masanın bir sandalyesi'ni çekerek yavaşça kendini bıraktı, bir sigara yaktı, diğer elinde Hande'nin ayrılık armağanı, Aşk bir ağaca benzer, kurudu'mu bir daha yeşermez'di, ama o ağaç kesilmedikçe kurumuş halde, yanındaki ağaçları dışlarmış, gibi bir daha yeşermezdi, o çok farklıydı. Bütün ağaçlarda onu dışlarcasına nispet yaparak yapraklar dökerdi, O ağacın gölgesinin önüne, işte o ağaç Cem'di, gölgesi'de ben, uzak diyarlar'da birde hande'nin ağacı vardı, gölgesinde'kide benim yandığım..

Diğer kitabımdan alıntı, yaptım.Diğer kitabı'mı da, okumanızı tavsiye ederim, beğeniceğinize eminim, zaman kaybı değil..