Don't Let Me Go!

chapter 9

Bir taksi durdurup bara doğru ilerledim harry'le çocukları almaya gidebilirdik. Ordanda belki bir cafe'ye girer ya da evde birlikte yapar yemek yerdik.
Harry
Barda ofisimin yolunu tutarken arkadan birinin bana sarılmasıyla sendeledim.
"Harry! Bebeğim seni çok özledim. Karın seni eve falan mı kilitledi?"
Ah evet! Bi bu eksikti.
"Hayır angela kendim gelmedim."
"Ahh peki yatağı bile toplamadım.odaya çıkalım mı aşkım?"
"Angela işlerim var. Hoşcakal!"
Nerdeyse koşarak denilecek bir şeklide odama gittim. Yan odada ki yatağı görünce son geldiğim günde olanlar aklıma geldi ve yüzümün buruşmasına engel olamadım.
Masama oturdum.Tam bir kaç belgeye odaklanmışken odanın açılan kapısı dikkatimi dağıttı.
"Harry neler oluyor?"
Derin bir nefes aldım.
"Angel bir şey olduğu yok"
"O zaman gel"
"Nereye angel?"
"Odamıza"
Çaresizlikle gözlerimi yumdum.
"Angel lütfen"
"Hamileyim harry!"
Eva'yı Kapının başında dolu gözlerle bana bakarken gördüm.
"Hamile mi? Harry lütfen şaka olduğunu söyle!"
Ağlamaya başladı.
"Angel ciddi misin?"
O da ağlamaya başladı. Tanrım! Yardım et!
"Evet ciddiyim gerizekalı!2 haftalık!"

...
Çocukları zor da olsa uyuttum ve hala mutfakta ağlamakta olan eva'nın yanına gittim.
"Bebeğim. Üzgünüm. Bak bu seninle aramı düzeltmem gerektiğini anlamadan önce yapılmış bir hataydı. O çocuk doğmayacak söz"
Göz yaşlarını sildi ve elimi tuttu.
"Harry değiştiğine inanıyorum. O çocuğu aldırmayacak. Ne olursa olsun bir cana kıyamam. Onu da çocuğum gibi kabullenebilirim. Ama bana bir söz vermeni istiyorum. Asla çocuklar için de ayrım yapmayacaksın ve, ve asla angel'a karşı birşeyler hissetmeyeceksin. İkinci defa buna katlanamam."
Hemen başımı sallayıp onayladım.
"Bebeğim söz veriyorum. Ve ayrıca bu dünya da başıma gelen en güzel şeysin. Seni seviyorum"
"Bende seni"
Küçük bir sarılma anını çalan telefonum bozdu.
"Kim arıyor?"
"Angel"
"Sesini aç bende duymak istiyorum."
Dediğini yapıp sesi açtım.
"Harry"
"Angel"
"Ben düşündüm de karınla sana mutluluklar dilerim. Yaptığım büyük bir hataydı. Özür dilerim. Biz yanlıştık. Bu çocuğu aldıracağım."
"Hayır angel bu ikimizin hatasıydı ve suçunu o minik bebek çekemez o çocuk doğacak ve korkma yanında kalacağım."
"Harry çok teşekkür ederim. Seni seviyorum"
"Görüsürüz"
Telefonu kapattım ve eva'ya baktım.
"Angel bunu hak etmiyor"
Onun,en kötü durumda olmasına rağmen başkalarını düşünmesine anlam veremiyordum.
"Biliyorum. İkiniz de bunu hak etmiyorsunuz güzelim."
"Uyuyalım mı?"
Onu onaylayıp ayağı kalktım.
.....
Çocukları da giydirdikten sonra kucağıma alıp alt kata indim. Eva'yla bir karar almış;çocuklara bunu anlatacaktık. İkisini annelerinin karşısına oturtdum ve bende eva'nın yanına geçtim.
"Bebeğim sizinle bir konu hakkında konuşmamız gerek."
"Tamam. Söyle baba"
Ağzımı açacağım sırada eva konuşmaya başladı.
"Kardeşiniz oluyor"
"Annemin karnından bebek mi çıkıcak oley!"
"Hayır güzelim annenin değil"
"Ee o zaman bizim kardeşimiz olmuyor ki. Kardeşimiz olması için annem ve senin bebeğiniz olması lazım."
"Ashley, bebeğim o bebek baban ve benim değil."
Çaresizce gözlerimi yumdum.
"Baban ve başka birinin"
Eva
Durum o kadar karışık bir hal alıyordu ki...
Onlara bunu anlatmak çok zor olacaktı. Ama bir an önce durumu öğrenmeleri gerekiyordu. Bu bebek doğduğunda olursa herşey için çok geç kalmış olurdum...
Luke dudak büzüp kollarını göğsünde birleştirdi.
"Zaten beni sevmiyordunuz şimdi hiç ilgilenmeyeceksiniz benimle!"
Ashley'de pek memnun görünmüyordu.
"Babam hep bebeğin yanına gider bizi sevmez istemiyorum ben bebek!"
Bu gerçekten iğrenç bir durumdu.
"Ashley, luke ama siz kardeş istemiyor muydunuz?"
"Evet ama senin karnından istiyorduk. Başkasının değil!"
Hiç bir çözüm olmadığını düşünmeye başlamışken aklıma gelen fikirle sırıttım ve harry'ye göz kırptım.
"Harry doktorları arayalım o zaman"
Luke ve ashley şaşkınca bakıyorlardı.
"Bebeği doktora mı vereceğiz?"
"Hayır bebeğim. Siz de onu istemediğinize göre bebeği köpeklere verecekler. Onlar da bebeği yiyecek"
"Ayy olmaz ki ama"
Harry kazanmışcasına sırıttı.
"İstemiyorsunuz değil mi? Arıyorum da"
"Hayır baba arama istiyoruz!"
Derin bir nefes aldım. Sonunda başarmıştım.
"Ama baba eğer bebeğin yanına gidip beni sevmezsen saçlarını keserim ha!"
Harry ikisine de kucak açtığında koşa koşa babalarının yanına gidip sarıldılar.
Bende harry ve çocuklara sarıldığımda 9 ay sonra da herşeyin aynı kalmasını diledim...
...
Selam! Aklımda çok güzel kurgular var diğer hikayelerime de bakın...
b.b