Kalbim Sende

Teşekkür

MEDYADA GÖKMEN VE FERAH VAR.

Dün Gökmenle konuştuktan sonra eve geçtim cidden iyi gelmişti.Hem artık arkadaş olduğumuzu da söylemişti.Ciddi ciddi uzun süreli erkek arkadaşlarım yani kardeş diyeceğim erkek arkadaşlarım hiç olmamıştı.Artık Gökmen olurdu belki.Çok yakın arkadaş olurduk ve çok iyi anlaşırdık.Yakışıklı çocuktu eminim arkadaş olmamıza karşı çıkacak çok kız olacaktı  hatta belki sevgilisi Beril bile karşı çıkabilirdi.Sabah kahvaltımı yaptıktan sonra hazırlandım ve çantamı hazırladım.Çünkü bugün dışarı değil etüt merkezine gidiyordum.Sonuçta 11.sınıfım ve iyi bir çalışmaya ihtiyacım var.Annemle resmimize son bir öpücük koyduktan sonra kapıya doğru yürüdüm ama aniden karşıma çıkan abimle irktim.

''-İyi misin güzelim?''

''-İyiyim abicim ne oldu?''

''-Dün Mert konusu falan o yüzden sordum.''

''-Abi bu konuyu konuşmak istemiyorum ama bildiğin üzere Mert benim için bitti.Artık arkadaşım dahi değil.''dedikten sonra arkamdan ne diyeceğini umursamadan çıktım.Telefonumun çalmasıyla arayanın Işıl olduğunu gördüm ve fazla bekletmeden açtım.

''-Efendim Işıl''dedim bıkkın bir şekilde.Çünkü sabahtan beri bu kaçıncı arayışıydı bilmiyorum.Aynı etüt merkezine gideceğimiz için beraber gidelim demişti.Bizim aşağı köşede bekliyordu ve büyük ihtimalle şu an orada beni bekliyordu.

''-Nerdesin kızım sen?Yarım saat önce de çıkıyorum demiştin nerdesin acaba?Hayır yani makyaj falan da yapmıyorsun niye bu kadar geç kalıyorsun anlamıyorum.''deyip sinirli bir şekilde koşarak arkasından sarıldım.

''-Canım bestim burdayım işte sinirlenme.''

''-Hadi hadi yürü senin yalakalıklarını çekemem.''diyerek hızlı hızlı yürümeye başladık.

Etüt merkezine vardığımızda sınıfımızı sorup öğrendikten sonra sınıfımıza doğru yürümeye başladık.Sınıfa girdiğimde umarım sevmediğim insanlarla karşılaşmam demiştim ve karşılaşmadım da.Ne bekliyordunuz ki filmlerde ki gibi karşılaşma falan mı? Işıl ile sıramıza geçip oturduk ve bugün ki 4 saatin sıkıcı bir şekilde geçmesine lanet okudum.Çıkışta yürürken telefonuma mesaj gelmesini aldırmadım ama bir daha mesaj gelince merak edip baktım.Mesajı atanın Gökmen olduğunu görünce şaşırdım.Mesajda aynen ''SENİ BİRİYLE TANIŞTIRACAĞIM EVİNİZİN KÖŞESİNDE BEKLER MİSİN?'' yazıyordu.Merak ettim ve gidecektim.O yüzden mesajına cevap verme gereği duymadım.Işıl'a söyledim ve bana anlamsız bir bakış attı.

''-Sen bu çocuğa arkadaşça bakmıyorsun bence?''dediğinde sinirlendim.Çünkü sadece arkadaşımdı.Evet yakışıklıydı evet kibardı ama arkadaşımdı.

''-Saçmalama.Seni burada ıssız yerde bir döverim bir daha kendine gelemezsin.'' deyip güldüm.Sonra fark ettim ki bizim köşeye gelmişiz.Işıl'ı öpüp vedalaştıktan sonra Gökmen'i beklemeye başladım.Uzunca bir süre bkeledikten sonra geldi beyefendi.Ve bende o geldiği an çemkirmeye başladım hemen.

''-Ya sen niye beni bekletiyorsun be dengesiz.''

''-Ben sana saat vermedim ki şu saatte burada ol diye.Hem mesajı bir daha oku bekler misin yazmıştım seni bekleyeceğim değil.''dedikten hemen sonra güldü.Çocuk haklıydı.Ama beni bekletmemesi lazımdı.Şapşal şey diye içimden geçirdim.Sonra yeniden konuşmaya başladı.

''-Hadi hava kararmadan geri dönmemiz lazım.O yüzden koşmalısın.''deyip koşmaya başladı.Bende arkasından koşmaya başladım uzunca bir yol aldıktan sonra su içmem gerektiğini anladım ve cidden bacaklarım ağrımıştı.Durdum ama Gökmen durmamıştı.Benim arkasından gelmediğimi anladığında durdu ve beni bekledi.