Oogpunt Famke
Ik maak me klaar om naar het Discofeest te gaan, ik heb er geen zin in. Er is toch niemand die met mij wil praten of dansen. Ik stap op mijn fiets opweg naar school. Eenmaal aangekomen en mijn fiets op slot gezet word ik door twee jongens op de grond geduwd. Die twee jongens heten Rick en Jake, ze pesten me al jaren. "Wat willen jullie van me" zeg ik. "Je geld, nu" zegt Rick. "Ik heb helemaal geen geld, dus laat me nou gaan!" schreeuw ik in zijn oor. "Ik zou je bek maar houden of je krijgt klappen" zecht Jake met een boze stem. "Laat me los, ik heb niks" schreeuw ik. "Oke je vraagt erom, jij wil graag klappen volgens mij" Rick haalt uit en slaat vol in mijn gezicht. Rick lacht me nog na en laat me gaan. Ik ren naar binnen. Ik moet huilen, ik probeerde mijn tranen binnen te houden maar het lukte niet. Ik had een blauw oog en mijn neus bloede hevig. Ik ben in een hoekje gaan zitten en zit daar maar een beetje te snikken. Opeens komt er iemand naast me zitten, het was Rein die me raar aankeek. "Waarom huil je?" Ik zij dat ik me niet lekker voelde. Hij had mijn gezicht niet gezien, en het bloed dus ook niet. "Famke kijk me alsjeblieft aan." Hij draaide mijn gezicht naar zich toe en keek me aan. Hij zach het allemaal, dat ik huilde, mijn oog en mijn bloedneus. "Wat is er met jou gebeurt en je zit onder de schramen?!" "Ik wil het er niet over hebben Rein" en ik draai me weer om naar de muur. "Famke je kan me vertrouwen hoor, wat is er met je gebeurt?" zegt Rein tegen me. "Vraag dat maar aan Rick en Jake!" zeg ik huilend en ren weg, Rein rent achter me aan. "Famke wacht, waarom moet ik het aan Rick en Jake vragen, Famke!" Ik wil op mijn fiets stappen maar Rein houd me tegen. "Famke luister nou naar me" zecht hij rustig. "Ik wil het er niet over hebben Rein!" en ik fiets huilen weg. Ik kijk nog een keer om naar Rein en zie dat Rick en Jake lachen. Rein loopt teleur gesteld naar binnen. Ik ben thuis aangekomen en doe de voordeur open. Mam is nog op en loopt naar me toe. "Famke wat is dat nou op je gezicht?" zecht ze bezorcht. "Niks, Ik ben van mijn fiets gevallen dat is alles" zeg ik snel. "Oke, ga je huiswerk maar maken dat gedicht moet morgen af zijn anders heb je een onveldoende weet je het nog?" "Ja is goed" roep ik van boven. mijn gedicht is al lang af, ik ben op dus ga op bed liggen. En ik val huilend in slaap.
