You're my past, my now and my future. You're my everything

Chapter 3

Hey, sorry voor het lange wachten. Hopelijk is het volgende stukje sneller geschreven..

Xxx

~~~~

"Take yourself to higher places. oh oh oh, higher places.." Ik opende mijn ogen om een felverlichte kamer te zien. Snel zette ik mijn muziek uit, die nog aanstond. 8.53 zei de tijd op mijn iPod. Nog een uur en dan was ik hier weg, hopelijk. Aan de zijkant van mijn bed zat er een knopje om een zuster te roepen. Daar drukte ik op. De zuster van gisteren kwam binnen en gaf me een glimlach. "Hoi, had je iets nodig?" vroeg ze met haar zoetste stem. "Gewoon vragen hoelaat ik weg mag." Ze giechelde. Man, ik haatte haar nu al. "Eigenlijk nu al, maar we moeten wachten op het bezoek dat je gisteren had. Dat hebben ze gevraagd. Trouwens, zijn dat vrienden?" Met mijn ogen rollend keek ik haar aan. "Nou nee, niet echt. Het waren vreemdelingen voor mij tot maandag. En waarom moet ik op hen wachten? Mijn huis is hier zo'n 2 kilometer vandaan, dat kan ik lopen." Verbaast keek ze me aan. "Je kende ze helemaal niet? Zij zijn van de wereldberoemde band Black Veil Brides. En als het wildvreemden waren, dan ga je toch niet zomaar met ze praten?" Ik dacht altijd dat zusters in een ziekenhuis waren om hun patienten tevreden te houden, niet om pissig te maken. Met verheven stem antwoorde ik. "Ik was mijn geheugen kwijt, ik zou mijn eigen familie nog voor vreemden aanzien, dus ja, zij wisten mijn naam dus ze moesten me wel kennen. Later kwam ik erachter dat het mijn idolen waren.." Op dat moment ging de deur open en rende Cc naar binnen. "Ashleyyyy, we komen je haaaaalen" zong hij. Ik begon te lachen en de zuster keek me woedend aan. Ik keek naar haar met een volgens-mij-kun-jij-beter-gaan-blik. Ze liep met grote passen weg en bijna direct kwam Ashley binnen. "Waar had zij last van?" zei hij terwijl hij naar achteren wees. Ik haalde mijn schouders op en ging zitten. De zuster kwam met de dokter van maandag binnen. "Goedenochtend mevrouw Ras.. en visite. Klaar om naar huis te gaan?" vroeg de dokter. Ik knikte en probeerde op te staan. Ashley en Cc hielpen me uit bed en liepen de kamer uit. "Wij laten u even alleen, dan kunt u zich omkleden." zei de dokter terwijl hij naar mijn kleren wees. Glimlachend liep ik naar mijn kleren. Ik mocht weg.

Na het omkleden deed ik de deur open. Al mijn bezittingen zaten in mijn broekzak. Eigenlijk had ik het redelijk koud. Het ziekenhuisbed was lekker warm geweest en nu ik hier stond in mijn broek waar scheuren inzaten en mijn T-shirt was het toch niet zo warm. Zondag had ik er geen last van gehad. Ik was waarschijnlijk nog niet helemaal beter. Ashley floot toen hij mij zag lopen en ik glimlachte zenuwachtig naar hem. "Damn, je bent echt cute." zei hij lachend en ik voelde dat ik bloosde. Andy begon te lachen. "Trek je maar niet teveel aan van hem. Je weet hoe hij is." Opeens hoorde ik een vreemd geluid van achter me. Ik draaide me om en Cc stond daar. Zodra ik hem zag begon ik te lachen. Zijn shirt had hij verkeerd om aan en hij had een roze strikje in zijn haar. Het was me niet eerder opgevallen. "Wat?" vroeg hij met een pruillipje. Dat zorgde ervoor dat ik nog harder moest lachen. "Je.. Je sh.. shirt" kreeg ik er met moeite uit. De rest begon ook te lachen toen ze het zagen. Cc keek naar beneden. "Helemaal niet, zo hoort ie.. denk ik." Jinxx liep naar Cc en schudde zijn hoofd. "Het merkje zit aan de buitenkant. Zo hoort ie niet." Nog steeds lachend zei ik "Maar je strikje is wel schattig hoor" Cc begon nu ook te lachen. "Ja heh". Ik knikte en draaide me toen om naar Andy. "Waarom mocht ik niet eerder weg?" Ashley begon te grinniken en gaf antwoord voor Andy iets kon zeggen. "Dan konden we je nog eens zien. Als je weg zou gaan zonder ons weten we niet waar je woont.." Cc onderbrak Ashley. "En kunnen we je dus ook niet stalken." Lachend schudde ik mijn hoofd. "Had dat dan gezegd. Je had zo mijn adres gekregen. Opeens herinnerde ik me iets.

"Hey Ashley, wacht even." Ik draaide me om om te zien wie het zei. Daar stond hij, de jongen die ik al bijna 3 jaar leuk vond. Nooit had hij ook maar iets tegen mij gezegd. Op zijn gemakje liep hij naar me toe. "Waar moet je naartoe?" Met een blos op mijn kaken antwoorde ik dat ik naar huis moest. Hij begon te lachen. "Waar is je huis, gekkie." Hij haalde een pluk haar uit mijn gezicht en stopte die achter mijn oor. "Waarom heb je het blauw geverfd? Zwart stond je zo goed.." Ik begon nog erger te blozen. "Ik uhm.. vond blauw ook wel mooi." Opeens trok hij mij mee. "Kom, ik geef je een lift. Waar moet je naartoe?"

 "Jason" fluisterde ik. Vragen keek Jake mij aan. "Jason? Wie is dat?" Lachend keek ik hem aan. "Jason? Waar heb jij het over?" Kon ik ze maar vertellen wie Jason was. "Ik zweer dat je net Jason zei" zei Jake. "Nee nee, ik  zei 'Jesus'. Sorry, ik ben gewoon blij dat ik hier weg mag." Jake keek me achterdochtig aan, maar haalde toen zijn schouders op. "Als jij het zegt." Lief lachend keek ik hem aan. "Gaan we?" vroeg ik terwijl ik richting de uitgang liep.

----

"Ben er weer!" riep ik toen ik de deur van mijn huis opendeed. Er kwam geen antwoord. Ik liep richting de woonkamer. Niemand. De keuken. Niemand. Toen ik naar boven liep hoorde ik muziek. De jongens stonden nog in de gang en keken me aan met grote ogen. De TV stond beneden aan, er stond eten in de over zwart te worden en boven stond de muziek aan. Waar waren mijn ouders? Boven ging ik verder op onderzoek uit. De kamer van mijn ouders. Niemand. Alleen een radio die 1 of ander Nederlands lied speelde. Marco Borsato volgens mij. Ik verliet de kamer. "Niemand!" riep ik naar beneden. Luidruchtig liepen ze de trap op. "Dit is mijn kamer" zei ik terwijl ik de deur opendeed. Meteen kwam er een gigantische rookwalm naar buiten. "Shit, shit, shit.. Wacht eens. Dit ruikt niet naar brand-rook." Op mijn bed lagen mijn ouders te roken. "Hey schat, hoe was het bij Marieke?" Boos riep ik dat ze mijn kamer uit moesten. "Schat, doe rustig. We gebruiken je bed alleen even" zei mijn vader met een overduidelijke dubbele tong. "Mijn. Kamer. Uit!" Achter elk woord hield ik even pauze om het extra duidelijk te maken. Op mijn schouder voelde ik een hand. "Rustig" fluisterde Jinxx in mijn oor. Ik knikte naar hem en gebaarde toen naar mijn ouders dat ze weg moesten wezen. "Weg!" Mijn moeder liep naar me toe en gaf me een bitch-clap. "Zo praat je niet tegen je ouders, daughter of a bitch." Ik begon te lachen, wat me nog een klap opleverde. "Je weet toch wel dat je jezelf net uitschold voor bitch." Me moeder keek me ever verbouwereerd aan voor ze me een stomp wilde geven. Ik ontweek hem, waardoor mijn moeder viel. "Zie jullie wel weer. Tot ziens." Halverwege de trap kwam mijn vader opeens achter me aan. "Hoe durf je zomaar weg te lopen. Jij blijft hier." Zijn handen sloten zich om mijn keel en voor ik het wist schoten de jongens in actie. Jake probeerde de handen van mijn vader van mijn keel te krijgen terwijl Jinxx en Andy mijn moeder tegenhielden. Toen mijn vader los was liep hij zonder iets te zeggen naar beneden toe. Mijn moeder worstelde zich los, wat makkelijk ging omdat Jinxx en Andy meer gefocust waren op mijn vader dan mijn moeder, en liep ook naar beneden. Weer begon ik te lachen. "Sorry voor de overlast. Dit is dus mijn kamer." zei ik. "Hmm, misschien moet ik eerst een raampje open zetten." Rondkijkend liep ik door mijn kamer. Er leek niks beschadigd of weg. Snel keek ik in de grote spiegel die naast mijn bed stond. Mijn zwart-blauwe haar was een ramp. Het stond practisch overeind. Op mijn nek zaten rode plekken, ook mijn kaken waren vuurrood. Ik probeerde met mijn handen mijn haar nog goed te doen, wat niet echt lukte. Ik liep naar mijn raam om het open te doen toen ik iets merkte. Zachtjes vloekte ik. De sleutel die naast mijn raam hing was weg. Het was de sleutel van mijn muziekhokje. Ja, ik heb een eigen muziekhok. Het is volledig geluidsdicht en dus prettig om in te werken. Vooral voor mijn ouders. Als die sleutel weg is kan ik dus niet meer oefenen, zeg ik altijd tegen mijn ouders. Gelukkig staan al mijn instrumenten in de kast, behalve mijn drumstel. Dat is een beetje te groot om in de kast te zetten. Als een kip zonder kop begon ik te zoeken naar de sleutel. Toen ik opeens neerviel, wist ik dat ik nog niet helemaal beter was. Ashley kwam naar me toe gelopen, maar ik verstond niet wat hij zei. Opeens werd het zwart voor mijn ogen.

~~~~

Sorry, het is kort. Volgende x is het hopelijk wat langer en sneller geschreven.

xxx