Psikopatım

1.bölüm

Sabah alarmımın sesiyle uyandım içimden lanet okuduktan sonra uykulu uykulu ellerimi yataktan aşağı sarkıtıp küçük,bi telefon bulma operasyonu geçirdikten sonra elime alıp o lanet sesi kapadıktan sonra kulaklarım rahatlamıştı adeta,ama artık alarm derdini çekmemem için sayılı günler kalmıştı dört gözle beklediğim yaz tatili gelmişti artık yatakta biraz daha oyalandıktan sonra yatağımın üzerinde oturup kendime gelince lavoboya gidip rutin işlerimi hallettikten sonra çıkıp odama gidip okul formalarımı giyerken gömleğimin kırışık olduğunu fark ettim of allahım ütüden nefret ediyorum söylene söylene gömleğimi ütüleyip giyip ardından sırt çantamı alıp odamdan çıktım mutfağa doğru giderken salonun önünden geçmiştim ve babamı yine kanepede yatar vaziyette gördüm yine annemle kavga etmişlerdi anlaşılan kavga ettiklerinde babam hep kanepede uyurdu dün erkenden yattığım için tartışma seslerini çekmek zorunda kalmamıştım.okulun önüne gelince okula dil çıkarıp 'sonunda her sabah senin için uykumu bölmekten ve o yuvarlak gözlüklü göbeği bir metre önden giden matematik hocasını görmek ve o çok bilmiş nasihatlarını dinlemek zorunda kalmayacağım' dedikten sonra arkamda gülme sesi işittim Allah kahretsin lütfen dediklerimi ve dil çıkarmış olduğumu görmüş olmasın her kimse diyip utanç içinde arkamı döndüğümde arkamdaki baranı gördüm ' ne o kanki ya kendi kendine konuşmayamı başladın dediğinde ona gözlerimi kısıp 'hayır bi kere kendi kendime konuşmuyorum diyip kollarımı birleştirdim ve etrafa bakarken aman allahım oda neydi taş mübarek bu tarafa doğru bakan bir taş gördüm gözlerini bize dikmiş bakıyordu bende ona ne var anlamında gözlerimi ona diktim istifini hiç bozmadan bakıyordu hayvan ya belki rahatsız oluyorum demi dangalak gibi kıpırdamadan bakıyordu baranın ' haklısın okulla konuşuyordun haksızlık ettim ' diyip gülmeye başlamasıyla dikkatimi ona çevirdim ve kötü bakışlar atıp okula doğru yürüdüm arkadan 'tamam ya kızma bücür cadı ' diyip yanıma gelip kolunu omzuma attı ve okula beraber yürümeye başlamıştık baranı seviyordum şakacıydı begümden sonra en yakın arkadaşım dı sınıfında soytarısıydı.sınıfa girince sırama oturduktan sonra bütün gün uyumuştum zaten hocalarda anlatıcak bişey olmadığı için boş bırakıyordu okulun bitimiyle baran,ben ve begüm okulun yukarısında olan parka gidip oturduk. Sessizliği bozan baran olmuştu 'yarın eğlenmeye varmısınız 'derken sırıttı begüm 'ne eğlencesiymiş bu' diye sorunca baran 'yarın yanınıza rahat koşabileceğeniz kıyafetler alın' dedikten sonra eve gitmesi gerektiğini söyleyip gitti begümle birbirimize soran gözlerle bakıp baranın ne eğlencesinden bahsettiğini anlamaya çalıştık ama sonuç başarısız çıkınca biraz daha muhabbet edip ikimizde evimize dağıldık eve gittiğimde ev sessizdi bu bana fırtına öncesi sessizliği andırıyordu diğer günlerin tam tersine annemle babam kavga etmiyor ve neşeli görünüyorlardı bende fazla kurcalamayıp odama geçtim üstümü değiştirip saçımı yukarıdan o meşhur ev topuzumu yapmıştım yine annem odamdan içeri girip yemeğin hazır olduğunu söylemişti ilk defa ben sofrayı kurumamıştım ben şaşırırken annem 'hadi melek' diyip uyardıktan sonra odamdan beraber çıkıp salona geçip sofraya oturduk annemle babam hala sessizdi bu durum cidden garibime gidiyodu yemeğim bittikten sonra annemle babamın yemeğini  bitirmesini bekleyip sofrayı topladıktan odama gittim cep telefonumu elime alıp whatsapp mesajlarıma baktıktan sonra bugün baranla konuşurken bizi izleyen adam aklıma geldi neden bize bakıyorduki acaba sorunlu falanmıydı sonuçta her taşın bir kusuru vardır belki delidir ayy yazık ya o kadar yakışıklılığına yazık diyip kendime tokat attım mallaşma melek diyip telefonumun alarmını kurup kafamı tam yastığa koymuştumki baranın dediği şey aklıma geldi 'yanınıza koşunca rahat edeceğiniz şeyler alın ' demesiyle yataktan hemen kalkıp dolabımı açtım bir siyah tayt ve üstüe siyah salaş tişörtümü kombine edip sırt çantama koyup yatağıma girip kendimi uykunun kollarına bıraktım.