In A Mental Relationship With My Crush

Chapter Two

Chapter Two

Alam nyo yung feeling na, ayun na eh! Papunta na sya saken, malapet na! Kaso hindi lang sumang-ayon yung tadhana sa mga inaasam kong mangyare. Yun yung masaklap dun eh, nakakaasar. Ang saket-saket lang kasi sa damdamin T______T

Wala na kong gana magJS! Ayoko na! T____T  Eh kasi naman eh! Yun na nga lang yung tanging natitirang pag-asa ko sa crush life ko, pinagkait pa saken ng tadhana! Ang saket-saket talagaaaaa!

I ended up being partnered with someone who used to flirt with me, and it’s kinda irritating. Psh. I’m not really in a good mood today. Pano ba naman kase? Lahat sila okay naman sa partners nila, they’re all satisfied. Oh, my lucky friends. Ako lang ang UNSATISFIED. Kasi eh, that was my Only Hope and it was taken away from me! TT________________TT

I AM SO DEPRESSED. *SWOOOOOOOOOF...*

It’s our Promenade night na, and I’m very very nervous right now. Everyone’s having fun right now, maya-maya lang mag-start na ang public dance after ng dinner. And it started...

“Okay boys, you may now take your first dance.” Sabe n MC.

*tug tug... tug tug..*

Whoa, what is this? I’m really starting to feel weird right now. Nilagay ko yung kamay ko sa chest ko, my heart is really beating fast. It really feels weird.

Halos lahat ng lalake, juniors and seniors, tumayo na para alukin ng sayaw yung mga taong gusto nilang maging first dance. And ako? Andito lang naman ako, nakatingin kay Carl habang may iba akong kasayaw.

Putapete, kung panaginip ‘to. Sana magising na ko. Isa itong bangungot! >___<

Nakatingin lang ako kay Carl, hindi ko napansin na kinakausap pala ako ng kasayaw ko.

“Phoebe?” tanong sakin ng kasayaw ko.

Tumingin lang ako sakanya.

“Okay ka lang ba?” tanong niya ulit sakin.

Tumango lang ako bilang sagot sa tanong nya.

Nagtataka ako, bakit hindi sumasayaw si Carl? Nakatingin lang ako sakanya, hindi ko nga alam kung napapansin nya ko. May iba bang kasayaw ang gusto nyang maging first dance? Ang sakit isipin, na hindi ako yung first dance nya.

“Upo na ko.” Sabi ko sa kasayaw ko, kaya kumalas na ko sa pagsasayaw namin at naglakad papunta sa upuan ko. My chest hurts... No, maybe my heart hurts.

At kung sinuswerte ka nga naman, I’m walking north and he’s walking east. Lalo tuloy sumaket yung puso ko. Nako, baka maiyak ako neto. Sayang ang make-up. Si mama pa naman ang nag make-up saken.

Nagkrus ang landas namen, napatigil ako sa harapan nya. Napansin nya siguro, kaya tumigil rin sya.

“Phoebe.” Sabe nya, is this real? He just said my name! *U*

Tumingin lang ako sakanya.

“Can you be my first dance?“

WHAT? Nabingi yata ako.

“H-ha?” tanong ko sakanya.

“Sayaw tayo?”

Papunta na kame sa dance floor.

*POOOOOOF!*

“Uy! Ano na? Kanina pa ko salita ng salita dito, hindi ka naman pala nakikinig.” Sabe ni Chela.