Stronger

Chapter 7

"Good morning ma'am" bati ng gwardiya sa akin.

"Mas magiging maganda ang umaga kung aayusin mo ang trabaho mo" may kasamang irap kong sagot.

Time check.. its 7:00 in the morning I am one hour early and i hope my colleagues are also here by now.

"mam pinapatawag po kayo ni head" - secretary

"okay pakisabi ill follow in a minute"

inilapag ko ang aking bag, inayos ang aking damit tsaka ako lumabas ng opisina ko.Paglabas ko nakita ko ang secretarya ko nakikipagbatian pa sa ibang tao sa opsina.

"Baka naman gusto mong sa labas nalang ng opisina makipagbatian ha ? at balak mo pa atang ako nalang ang magsabi kay head na susunod ako in a minute?" sabi ko ng may pagtataray. Naiinis kasi talaga ako sa mga taong hindi alam ang priorities.

"Ah mam sorry po" pagpapaumanhin niya na halos abot na sa sahig ang mukha dahil sa pagyuko.

"Say that to your family o kung sino mang sinusuportahan mo.. Your FIRED!!" nanggigigil kong bulyaw.

"Mam?" halos mangiyak ngiyak niyang sagot.

"Pano ka natanggap bilang secretary ko kung pati meaning ng fired ay hindi mo alam.Ayan i check mo sa dictionary ang ibig sabihin ng fired." sabay abot sa kanya ng aking iphone 6

"Pe..pero mam mag dadalawang linggo palang po ako dito at..." hindi na niya maituloy ang kanyang sasabihin dahil tuluyan nang tunulo ang kanyang luha.

"So? kaylangan ko pa bang magtiis ng isang buwan jan sa kakuparan mo bago kita pwedeng sisantehin?? tabi dyan dadaan ako."sarkastikong tanong ko sabay lakad.

"Mam parang awa niyo na po may sakit po ang nanay ko at kaylangan po namin ng pera pambili ng gamot kaya please mam wag niyo pong gawin to" punong puno ng luhang pagmamakaawa niya.

Saglit akong natigilan.Its been a year pero sa tuwing naaalala ko sobrang sakit pa rin. Its been a year since i lost everything i had. Everything i treasured and every reason of my existence. But i have to be strong.Stronger enough to go against this crazy world.

"And ? you should have thought that bago ka nakipagchismisan diba ?"

" Maam please dont ...." she plead with tears on her eyes

I rolled my eyes. Turned back and went to the head's office.

Pagdating ko dun i was shocked to see that everything is packed and the office is empty.

" oh there you are dear " mam graciel the head of this office.She is the one managing every department and she is the only one who knows the owner of the company personally. She is the one who took me in 7 months ago after the incident happened. At siya ang kaisa isang taong nakakakilala sa akin at sa aking malagim na nakaraan.She knows everything about me. Every single thing.

"what happened here ?" i asked with a great surprise painted on my face.

She cleared throat then start ecplaining everything but i dont understand a single word. Hindi kayang tanggapin ng systema ko na ang kaisa isang taong maari kong sandalan ay iiwan na din ako. Everyone left me not because they need to but because they choose to.

----------

One year ago

I managed to take everything i needed from my fathers house and my mom's operation was successful.My dad came back with a lot of money pero hindi na din namin nagamit sa operasyon kaya sa maintenance nalang ni nanay namin ginamit ang perang dala ni tatay. Nagtataka man ako kung saan nakuha ni tatay ang pera hindi na ako nagtanong. Namuhay kami ng normal ng tatlong buwan nakakapagsalita na nun si nanay. Isang gabi kinausap ako ni nanay.