Istanbul ağlıyor
Mart 2011
Sıcacık umutlar ve hayallerle başlamıştı herşey
Gülümseyişi bağladı beni kendine
Gözleri
Derin derin bakan o gözleri
Uzun bir zaman izlemiştim seni uzaktan
Şiirler dizdim senin yollarına
Şiirler yazdım gözlerine
Toy bir gençtim
Temiz ve yürekli
Kaybetmek korkusuyla sevdim seni
Kaybetmek korkusu niye sarmıştı ki beni
Daha yeni sevdiğimi söylemiştim oysa sana
Daha yeni yüreğim deli gibi çarpıyordu
Sevgim büyüdükçe kaybetmek korkusuyla yanıyordum
Gönlün neden benden uzaktı
Sevmeyeceğini bildiğim için mi sevmiştim seni
Kaybedeceğim korkusuyla sevmiştim
Istanbul ağlıyor
Istanbulum sen değil miydin
Istanbul kokan şehrim
Istanbul gözlüm...
Ben sana hep vardım
Sen bana hep uzak kaldın
Meşrebin bu muydu
Sevmelerin
Söz verdiklerin...
Çok yorgunum
Her şeyi hatırlıyorum
Her şey gözlerimin önünde
Istanbul gözlüm herkese sana benziyor
Ama hiçkimse sen gibi olmuyor
Hiçkimse senin yalnızlığıma yakın durmuyor
Maskelediğin yüzünü gerçeği görmeme engeldi
Sen aradığını bende bulmayı değil
Sen yalnızlığını paylaşmak ve mazideki yaralarını sarmak için geldin bir mart ayı bana
Ve hayatıma uzun soluklu bir hüzün bıraktın
Yalnızlığın pençesine bırakıp gittin öylece
Seni belki kendi ellerimle bıraktım başkasının kapı eşiğine
Bunları nerden bilebilirdim ki
Çocuktu temizdi ve deliydi sevmelerim
Seni kaybettim belki
Belki de hayırlısı buydu
Ama yıllarımı çaldın
Ahımı aldın
Bunlarla yaşaman dileğiyle
Bunlarla yanman dileğiyle
Istanbul ağlıyor
Istanbul hala ağlıyor
Gitmelerini sahici bulsaydım
Gittiğine inansam
Beni hatırlayan
Bana gözlerinle pişmanlığını hissetirmezdin
Ve gelmelerini beklemezdim
İstanbul ağlıyor...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zeyneb-ül Esmanur
PoesíaGözlerini açtı şöyle bir baktı ömür törpüsü Bu yeni açılan bir goncanın tek dalıydı Diğer yarımı güneş gibi beş dakika arayla doğmuştu Sevinç sarmıştı yürekleri Doğmuştu nihayet gözbebekleri Annesinin, babasının yekpareleri Bir annenin dilinden: İk...
