Azaldı hayatımda hemen hemen her şey
Biraz kanadı içim
Biraz söndü güneşim
Biraz eksildim
Suskun kesildim
Seni söylemiyor dilim
Aramıyor gözlerim
Ben eski ben değilim
O eski beni bulamayacaksın artık
Çok çektim
Çok direndim
Çok sevdim
Sen bunu hiç görmedin
Yüreğim kanarken
Öylece bırakıp gittin
Seni sevmeyi bıraktım
Seni özlemeyi
Seni dilemeyi
Seni sevmekten vazgeçtim
Öyle sayfalar dolusu yazmayacağım
Kısa keseceğim
Bana duyduğun saygı gibi
Verdiğin değer gibi
Ve sevdiğin ölçüde kısa
Beni bir daha görmeyeceksin
Git hadi şimdi
Gölge etme
Artık değil sevdiğim
Benim için el bile değilsin...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zeyneb-ül Esmanur
PoesíaGözlerini açtı şöyle bir baktı ömür törpüsü Bu yeni açılan bir goncanın tek dalıydı Diğer yarımı güneş gibi beş dakika arayla doğmuştu Sevinç sarmıştı yürekleri Doğmuştu nihayet gözbebekleri Annesinin, babasının yekpareleri Bir annenin dilinden: İk...
