Gecedir ki, gözlerine pembe tozlar serpen, gündüz doğruları gösterir, gece ise gerçekleri. Doğru tek gibi gözükür herkes ona aldanır, gerçek ise hayal gibi her göze farklı konuşur. İnsanlar farklı olandan korktular, geceyi ,şömine yanında anlatılan korkunç masallar ile süslediler yalanlar ile abartarak, çünkü içinde ulaşılamayacaklarını düşündüklerini gördüler, kederlerini, korkularını, umutlarını... Gördükleri sade bir ışık huzmesi değildi. Gördükleri karmaşıktı, dağınıktı. O yüzden gündüzün çocukları olmayı seçtiler. Orada herkes gösterileni görüyordu. Uğraşmıyorlardı farklı bir kare için. Sonra gündüzü yaşadılar, ezberlediler, yaşam felsefesi haline getirdiler. Uğruna savastılar. Birbirlerini öldürdüler. Halbuki gece hepsine kucak açmaya hazırdı. Evlatları ne kadar nankör olsa da kendisine karşı, dizinde uyutmaya devam etti gözyaşlarını elinin tersiyle silerek. Bir gün döneceklerinin, kıymetini bileceklerinin hayaliyle yaşadı gece. Bizi gündüzün kollarına teslim ederken...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Denemeler
Short StoryBu sayfadan sonra okuduklarin kafamı ellerimin arasına mahkum ettiğimde oluk oluk akan düşüncelerimden kesitler olacak. Bir anda başlayıp bir anda biten. Güzel kelimeler bekleme benden. Ya da mutlu mesut koşuşturan karakterler. Benim hayallerim dahi...
