Other Things [Niall Horan]

Baget

Niall'ın ağzından

Ertesi sabah uyandığımda biraz uyuşukluk yaparak yerimden kalkmak istememiş yatakta yuvarlanmaya devam etmiştim. Aklımdan şarkılar mırıldanıyor ve son zamanlarımdan neler yaşadığımı düşünüyordum- ah itiraf etmeliyim ki son 24 saati bunun dışında tutmak konusunda özen gösteriyordum.

Neredeyse 10 sene olmuştu... Bütün bu çılgınlık başlamadan önce kendi odamda gitarımla eğlenmemden sonra bir yarışmaya katılmaya karar vermemden beri 10 yıl geçmişti. O günler neler olduğunu anlayamadığımız, sürekli direktifler eşliğinde bir şeyler yapmamız, karşılaştığımızda ağlayan fanlar... ve tabiki onlara bütün bunları borçlu olmamız. Bütün etkenlere rağmen kendimiz kalabilmiştik; saklanılan, yorum yapılmayan, yasaklanılan bütün gerçeklere rağmen kendimiz kalmaya çalışmıştık.

Ara vermeye karar verdiğimizde bütün dağılmaya eş değer olduğunu, bundan sonra unutulacağımızı, içi boş bir 'yeteneğimiz' olduğunu söyleyen yüzlerce, binlerce yorumdan sağ kurtulmamız da pek kolay olmamıştı. Ama bu bizim kararımızdı ve biz bir arada kalacağımızı biliyorduk. Zayn ayrıldıktan sonra bile bundan şüphe etmemiştik, onun normalinin bizimle beraber olmayacağını düşünmesi bizi yaralamış olsa bile...

Bir arada kalacağımızı biliyorduk çünkü güçlenen alt yapımız ile ortaya koyduğumuz ürünler hepimizden bir izler taşıyan 'tek bir parça' oluyordu. Bir izimiz eksik olduğunda parçamızı okuyamayacağızdan kesinlikle emindik.

Bütün bunların bolca getirisi olsa da bir o kadar götürdüğü şeyler olmuştu. 'Normal'imiz birbirimiz olsak da diğer gerçeklerden kopmamamız gereken tüm o zamanlarda, bütün ilişkilerimiz bir şekilde zarar görmüştü. Sadece çevremizde olan insanların bazen itibar, bazen reklam için beraber olduğumuz sanıldığından haklarında o kadar çok haber çıkıyordu ki, kimse bunu kaldıramıyordu.

Kaldırabilenler ise başka engellere takılabiliyordu.

Kapımdan gelen ses ile yana dönerken kapımın yavaşça açıldığını gördüm. Bir süre içeri kimsenin girmediğini görmediğimde bunun gevşemiş kapı kolunun yüzünden olduğunu düşünüyordum, bir rüzgar etkisiyle açılmış olabilecegini ya da...

Odamın sessizliğinde küçük adımları duymuş, içeri küçük boyutlu birinin girdiğini gördüğümde ise gözlerimi kısmıştım. Beni uyandırdığını düşünmesini istemezdim.

Dolabın önündeki bavullara doğru yürüdüğünü gördüğümde dün salak halimle muhtemelen boş bir oda bulamadığımı fark etmiştim. Burası Ashley'nin kalmak için seçtiği odaydı ve ben bula bula bunu bulmuştum.

Büyük bavulun yanındaki küçük bavulun yanına oturan ufaklık onu önüne çekerek açmaya çalışıyordu. Ama şuan nasıl açıldığını göremediğim bavul açılmamakta baya ısrarcı davrandığında onun hızlı nefes alıp vermesini duymuş ve muhtemelen sinirlendiğini düşünmüştüm.

Sinirlendiği küçük şeyin bu kadar masumca olması kıkırdamama sebep olduğunda sessiz kalmaya çabaladım.

Bavulun kapağına vurmaya başladığında görevimiz tehlike kıvamında başladığı operasyonunu biraz tehlikeye düşürmüştü ama bir an dönüp bana baktığında o yakayalamadan gözlerimi kapamıştım, bu yüzden muhtemelen o hala başarılı olduğunu düşünüyordu.

Hızlı adımlarla gelen birini gördüğümde, "James!" diye uyarışından bunun Ashley olduğunu anladığımda gözlerimi kapalı tutmaya devam ettim.

"Ne yapıyorsun, Spidey!"

James cevap vermemişti.

"Ben sana eşyalarını sonra alabileceğini söylemiştim ve beni dinlemedin öyle mi?"