Sensizken Ben

Ayrılık

Sensiz 6. günüme uyandım. Gece yine seni gördüm rüyamda. Sanki hiç kaybetmemiş gibi... Gözlerimi açtığımda seni gördüm yanımda inanamadım. Sen miydin gelen yoksa ben hayal mi görüyordum. Ne güzel gülerek bakıyordun. Canım diyordun. Gözlerimi ovaladım. Bittiğinde sen yoktun. Nereye gittin bir anda beni bırakıp. Gitmek zorunda mıydın. Hayalin biraz daha kalsa yanımda nr olurdu ki? Keşke gözlerimi ovalamasaydım. Seni kaybetmeseydim. Üzerimde bir halsizlik bir yoksunluk vardı. Yerimden hiç kalkmak istemedim. Yatağın içinde senin resmine baktım. Çok güzel gülüyordun. Acaba şimdide öle gülüyor musun? Bir süre resmine baktıktan sonra annem kahvaltıya çağırdı. Gitmesem bişey olduğunu anlardı. O yüzden gittim. Hiç iştahım yoktu aslında canım sen dışında hiçbir şey istemiyordu. Annem zorlada olsa iki lokma yemek yedirdi. Hemen masadan kalktım ve resmine bakmaya devam ettim. Bana gönderdiğin ses kaydını dinledim hemde defalarca. İşe gitmem gerekiyordu. Evde kendime zarar veremezdim ama işte kaza gibi gösterebilirdim. İşe geldim elime keseri aldım ve parmağıma vurdum. O gün annengile yazdığım o parmaklarıma... Çok ağrıyor kırıldı sanırım. Sen olsan "hemen hastaneye git." derdin. Sen olmadığın için gitmiyorum hastaneye. Ağrısın belki keserler ilerde parmaklarımı. Zaten sana mesaj yazmayacaksa sana dokunamayacaksa ne yapıyım ki ellerimi. Neyse belki görür üzülürsün uzatmıyım bu konuyu. Biliyorsun ya ben senin üzülmene hiç dayanamam. Günler sen yokken geçmek bilmiyor. Sensiz yaşamak hiç hoşuma gitmiyor. Seninle olmak varken yanlız kalmak çok zoruma gidiyor. Şimdi namaza gidecem duamda isteyeceğim tek şey sensin tekrardan benimle olman. Sensiz bir gününüm daha mutsuz geçti. Seni çok seviyorum. :(:(