Sensizken Ben

Ayrılık

Dile kolay koskoca 8 gün geçti. Sensiz, sevgisiz, kimsesiz... Seni seviyorum derken ki o anı arıyorum 8 gündür. Ama bulamıyorum. Belki boşa uğraşıyorum. Belkide sen benden çoktan vazgeçtin. Aslında bir kez konuşsak herşey çözülecek ama ne sen konuşacak yer bulabiliyorsun ne de ben sana ulaşacak yer bulabiliyorum. Hergün resimlerine bakmaktan çok sıkıldım. Seninle konuşup yüzüne bakmak varken şu an resmine bakıp ağlıyorum. Bugün tanımadığım birine bizi anlattım. Çok üzüldü. Yardım etmek istedi. Üzülme falan dedi. Ama bilmiyor ki ben mutluluk kaynağımla konuşamıyorum. Nasıl üzülmeyelim. Bu şekil de nasıl mutlu oluyum. Söyler misin? Nasıl? Bizi tanımadan sensiz iken mutlu olmamı söyledi. Kolay mı sanıyor acaba. Sensizken sırf nefes alıyorum diye beni yaşıyor mu sanıyor. Eğer bunu okursan belki kızacan başka biriyle konuştum diye. Sen kız bana yeter ki kızda benimle ol. Hayatımın anlamı ol. İstersen ölesiye döv beni ama benimle ol. Kimseye bırakma beni. Ne olur bırakma :(:(:(