Mouse

24

De gedachte bleef door zijn hoofd spelen terwijl hij zich een weg baande door het ziekenhuis. Opeens werd hij aangesproken.
'Hé jongen.'
Hij draaide zijn hoofd naar een vrouw die op het dichtbij zijnste bed lag.
'Ja jij. Je doet me aan mijn man denken.'
'Aan uw man?'
De vrouw kinkt en staart in de verte. Haar gezicht is hevig toegetakeld net als de rest van haar lichaam.
'Hij is dood nu. Ik heb dat nog nooit zo zeker geweten al nu maar hij was een dromer. Één van zijn favoriete dingen was dan ook Disney figuren.
Ze kinkte moeizaam naar zijn pak en voor hij nog iets kon zeggen ging ze verder. Als waterval van woorden kwam alles eruit.
'Hij had kanker maar ontkende het tot het bittere eind. Altijd lachen, altijd dromen. Hij hield ervan om die oude Mickey Mouse films te kijken. Als hij dan weer een chemo had zat hij er altijd over te grappen. "Wacht maar," zei hij dan "straks zal Walt Disney langs komen en me zijn magische wondermiddel geven en dan is alle pijn voorbij." Hij was een dwaze gek die altijd met zijn hoofd in de wolken hing. Ik kreeg voor zijn ziekte hem al niet aan het verstand om eens iets volwassen te gedragen...'
Ze zweeg even en Elias voelde een zenuwachtig gevoel op komen. Hij zou nu bij Liv moeten zijn, inplaats van hier bij deze rare vrouw. Toch bleef hij.
'Nu is hij dood. Hij heeft mij achtergelaten in deze doodse wereld. Ik probeerde weg te komen samen met mijn lieverds maar ze willen niet. Ze willen echt niet. Ze blijven geloven net als hun vader in de magie van het leven maar de magie is weg. Die is vertrokken samen met hem.'