Elim ayagim buz kesilmisti...
Yuzunu gormedigim adama aşık olmustum.. Dokunamadığım, gözlerinin içine doyasıya bakamadığım adama aşık olmuştum.. Sadece sesiyle yetiniyordum.. Mecburmus gibiydim.. Artık herşeyim oydu.. Nefesimi bile onun icin alıyordum..
Artık hasret, özlem aşmıştı beni.. Görmeliydim onu dokunmalıydım ona.. Normal konusma arasında konuyu açmaya karar verdim. Ve mesaj attım..
"Bitanem?"
"Efendim Çiceğim?"
"Şey... Bi şey söylecektim?"
"Tabi canım"
"Buluşalım mi?"
Uzun bi süre mesaj gelmemisti..
Korkuyordum. İstemiyormuydu beni görmek ? Sevmiyormuydu yoksa benim gibi..
Yada soğumaktan mi korkuyordu yüzümü gorünce?
Sorular beynini allak bullak ederken mesaj geldi.. Heycanla okumaya başladım..
"Bebeğim.. Bu sözün bana dünyalara bahşetti... Seni seviyorum"
Yüzümde kocaman bi gülümseme.. Seviyordu istiyordu korkmuyordu...
"Seni seviyorum aşkım.. O zaman yarın sabah görüsüyoruz?"
"Tamam aşkım yarını iple çekiyorum"
Biliyordum.. Bende öyleydim.. Kalbim yerinde fırlıyordu...
Nasıl olacaktı..? Nerde görecektim.. ?
Nasıl görecektim..?
O kadar soru vardi ki kafamda sabaha kadar göz yummamıştım.. Ve ezan sesi... İşte sabahın habercisi..
"Aşkım ezan okunuyo" mesajı görünce yüzümde yine kocaman bi gülümseme "hadi namaza aşkm" dedim. Telefomu yastigin altina koyarak. Namazini kilip yatağa gectim .. Mesaja cevap gelmemisti uyudugunu dusundugum icin rahatsiz etmedim. Uyumaya calışarak yatigimla yüzümü bulusturdum..
Saat 9.30
Kahvalti yapip, odama gectim. Komsumuz olan Esraya mesaj attim. "Esra yardimin lazim Mehmetle gorusucem tek gidemem yanimda ol ne olur?"
"Tamam bahane buldum kontor alicaz de gel bekliyorum"
Dünyalar benim olmuştu benim olmustu.. Gorucektim onu..
Mehmete mesaj atıp, izin aldığımı soylesim. O da geldgini beni marketin orda bekledigini söylemisti..
Odaya gecip anneme durumu anlattim erken gelin diye tembihledi.. Onaylayıp çiktim gri hirkamı ve kot pantolumu, pembe başartümü örtüp dışarı çıktım.
Esrayi alip, evden ciktik..
Elleri buz, kalbim kuş gibiydi... İlerledikce nefesim sanki beni bogacak gibiydi.. Derken onu gördüm.. Siyah ceket, kot pantolon, siyah sipor ayakkabılar.. Bana dogru geliyordu.. Gozleri ilk dikkatimi ceken o ela gozleriydi.. Gülümsedi.. Allahım bu ne boyle.. Kalbim karsimda bana gülümsüyor...
Yanina yaklaşıp "merhaba" dedim kisik bi sesl"merhaba Gülüşüm" dedi. Bu kadar tatlı olmak zorundamiydi..?
Esrayi tamamen unutmustum... Arkami donunca yoktu.. Telefona baktim, "tatlim sen gorus ben isimi halledince mesaj aticam dikkatli ol"
Ne dikkatli olucam ki Aşkim yanimda bana hic bisey olmaz.. Olamaz..
"Cok guzelsin"
"Sende oyle, yani yakisiklisin" dedim utanarak konusamiyordum bile.. Gezdik belki satlerce .. Bi kontor almak bu kadar uzunmu diyecekleri kesindi ama bi bahane bulurduk suan onemli olan tek sey Mehmetti.. Ve gozleri..
Simsiki sarildi.. Kokusunu iliklerime kadae hissettim.. İlk sarilisim..
"Öpebilirmiyim seni?" dedi. İlk bulusmada normal degildi ama yok diyemezdim ona.. Ya kirilirsa.. "Öp ama şey azcık" dedim. Yanağimdan öpecegine emindim.. Ama yanildim dudaklari degdi anida kendimi cektim. "Ne yapiyorsun?"
"Sakin ol sadece..."
"Yapma ben bilmem boyle seyleri.."
"Farkindayim bilmiyorsun.. Sakin ol " dedi gulumseyerek.. Bende o an yumusadim.. Neden mi?
Gulumsedi cunku...
Ssrilip, ayrildik eve yzumde kocaman bi gulumsemeyle geldim..
Seviyordum.
Seviliyordum.
Ve ilk kez birine sarildim
İlk kez birini öptüm..
Çok seviyordum.. Sonumu zerre dusunmeden çok seviyordum...
Multimedya 'Ebrar ve Mehmet'
