Η Κατερινα έφυγε απο το δωμάτιο μου χτυπώντας την πορτα δυνατα πισω της.
Κατερίνας priv
Τι θα πετύχεις Μάριε με το να παίζεις μαζι μου.
Αν θες αυτην το μονο πράγμα που εχεις να κανεις ειναι να το αντιμετωπίσεις.
Χτύπησα την πορτα του γραφείου του πατέρα του Μαριου.
Αποφασισμένη πως ο Μαριος θα πληρώσει για τον τροπο που μου φέρθηκε.
Και η Έλενα για τον τροπο που μου έκλεψε το αγόρι.
"Περάστε" ακούστηκε η βραχνή φωνή του Κρίστιαν
"Γεια σας" χερέτισα τον Κριστιάν
"άφησε με να μαντέψω ειναι για τον Μάριο σωστα;"
"Έναν θέλετε ο γιος σας να μην ντροπιαστεί το καλύτερο θα ηταν να την διώξετε,βρείτε μια δικαιολογία και χωρις να το πάρουν χαμπάρι ολοι ώστε να μην βρείτε το μπελά σας και οπως σας ξανα είπα καλύτερα τα επαγγελματικά σας να μην μπλέκουνε με τα οικογενειακά"
"Κατερινα μου,μην θυμώνεις ο γιος μου αποκλείεται να νταραβεριζεται μαζι της"
"Ο πατέρας μου θα χαρεί πολυ να κλείσει την επειχηρησει σου αν με αμφισβητείς και αν ο γιος σου παιζει μαζι μου"
"Μείνε ήσυχει σε μια βδομάδα το πολυ η κοπελα θα παει εκει ακριβως απο όπου ήρθε"
Μαριος priv
Τωρα πρεπει να παω να μιλήσω με την Έλενα να της προτείνω να βγούμε η κατι τελος πάντων.
Βγήκα απο το δωμάτιο.
"Για που το έβαλες;"
"Γεια μπαμπά λεω να παω μια βολτα"
"Με ποια;"
"Μονος μου"
"Θελω να μιλήσουμε δεν θα πας πουθενά"
"Τι εγινε και εχεις αυτα τα νευρα;"
"Σε ενα μήνα φεύγεις Ισπανία όπου εκει θα ξεκινήσουν οι σπουδές σου γιε μου"
"Κανεις πλακα ;"
"Γιατι δεν χαθηκες;;"
"Εδω ειναι ολοι φίλοι μου"
"Τι να κανουμε εδω ειναι οι φίλοι στην Ισπανία ειναι τα λεφτα"
"Μπαμπά τι εννοείς;;"
"Εννοώ οτι πρεπει να σπουδάσεις να βρεις δουλειά και να βγάζεις χρήματα"
"Μπαμπά"
"Δεν εχει μπαμπά και τιποτα δεν θα στηρίζεσαι μια ζωη σε μενα"
Μετα απο αυτο δεν ειχα όρεξη να βγω κλείστηκα στο δωμάτιο μου και ξάπλωσα στο μεγάλο κρεβατι κοιτώντας το ταβάνι.
Έλενας priv
Χτυπάει η πορτα του δωματίου μου.
Και επιτρέπω να μπουν.
Μες το δωμάτιο μπαινει ο Κριστιάν και μου κανει εντύπωση γιατι δεν το ειχα απο τοτε που εγινε η υιοθετήσει γιατι μονο η οικοδεσποινα μας βοηθούσε σε ολα.
"Γεια σου Έλενα"
"Γεια σας"
"Τι κανεις;;" Ειπε με χαμογελο
"Μια χαρα"
"Συγγνωμη αλλα σου εχω καποια κακά νεα"
"Πες τε μου"
"Ξερω οτι θα στεναχωρηθείς και εγω στεναχωρήθηκα και ολοι θα στεναχωρηθούν απλα πρεπει να φύγεις"
"Τι μα γιατι;;"
"Γιατι έτυχε κατι πολυ μα πολυ σοβαρό και θα σε αντικατέστησει μια αλλη κοπελα η οποια εχει πολλα νευρα και καθολου τρόπους θα πρεπει να ξεκινήσουμε να της μαθαίνουμε απο τωρα"
"Και που θα παω;;"
"Θα γυρίσεις πισω στο ορφανοτροφείο μεχρι να κλείσεις τα 18 άλλωστε οσο ησουν εδω απέδειξες πως ειχες τρόπους και οτι δεν χρειάζεσαι αλλη μαθήσει"
"Κατι εγινε λαθος νομιζω"
"Οχι ολα ειναι σωστα δυστυχως σε 2 μέρες φεύγεις"
Δεν μίλησα.
Τα δακρυα ηταν ετοιμα να κυλήσουν.
"Ξερω πως στεναχωρήθηκες μα θα πανε ολα καλα" ειπε και μου έπιασε τον ώμο και λιγα δευτερόλεπτα μετα αποσύρθηκε.
Η Στέφανι μπήκε μες το δωμάτιο και με πήρε αγκαλια ενω εγω έκλαιγα.
Μετα απο λιγα λεπτα ειπα στη Στέφανι πως ηθελα να μείνω λιγο μόνη να ηρεμήσω αυτην με αγκάλιασε και έφυγε.
Ξάπλωσα στο κρεβατι και αποκοιμήθηκα
Μαριος priv
Κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο της Έλενας αλλα με σταμάτησε ενα χερι.
"Μην μπεις καλύτερα"
"Γιατι τι εγινε;;"
"Δεν τα έμαθες,εμαθα οτι θα φύγει"
"Ηθελα να της πω αλλα δεν πρόλαβα δεν θελω να φύγω πραγματικά"
"Θα φύγει αυτην οχι εσυ,γιατι εσυ που θα πας;;"
"Που παει;;"
"Θα γυρίσει πισω στο ορφανοτροφείο"
"Μα πως;;"
"Ο Κριστιάν το ειπε"
"Ξερω ποιος ευθύνεται για ολα αυτα"
"Ποιος;"
"Άστο"
Η κατερινα μίλησε στο πατέρα μου.
Εκανα ενα μεγάλο πάρτ ο θεός να το κανει μεγάλο τελος πάντων γιατι θα αργήσω να ξανα κανω θα ξανα κανω σε 5-6 μέρες ελπιζω και ποιο νωρίς.
Στηρίξτε με με vote please
