Γύρισα στο δωμάτιο μου.
Έψαξα την Στέφανι.
Δεν ηταν σπιτι.
Θα ηταν με εκείνο το αγόρι τον κολλητό του Μαριου.
Με έπιασε μια μελαγχολία.
Τα ματια μου άρχισαν να δακρύζουν.
Οχι δεν κλαις για τον Μάριο.
Και τη με νοιάζει που τα εχει με την κατερινα;;
Αυτο ηθελα απο την αρχή σωστα;
Τα δακρυα κυλούσαν περισσοτερο στα ματια μου.
Με πηρε ο ύπνος στο κραβατι και ξύπνησα το πρωί.
"Δεν μπορεις να φανταστεις" ειπε η Στέφανι δίνοντας μου ενα φιλί.
"Καλημέρα,για πες" ειπε προσπαθώντας να δείχνω χαρουμενη
"Τα εχω μαζι του" ειπε και ενα χαμογελο ξεπρόβαλε απο το πρόσωπο της.
"Ειμαι τόσο χαρουμενη για σενα"ειπα και την αγκάλιασα.
"Εσυ τι εγινε χθες;" Μου ειπε καθώς με αγκάλιαζε σφιχτοτερα.
"Ολα καλα θα στα πω μετα γιατι τωρα ειμαι απο τον υπνο" ειπα.
Αλλα φυσικά ηταν ψέματα.
"Θελω μια χάρη εχω ραντεβού με τον Κωστα" ειπε
"Αα ωραια,Εμμ τι χάρη;" Ειπα δαγκώνοντας τα χειλη μου.
"Θα συναντηθούμε στο δωμάτιο του Μαριου και να δεν μπορω να μπω μόνη στο δωμάτιο του Μαριου μην κινήσουμε υποψίες,θα μπούμε μαζι και θα πουμε οτι χρειαζόμαστε βοήθεια στα μαθήματα." Ειπε και χαμογέλασε.
"Οχι-οχι-οχι δεν γίνεται αυτο" ειπε διώχνοντας και μονο την σκέψη.
Εχω μαλώσει μαζι του δεν πρόκειται να παω.
"Εαν μαγαπας θα το κανεις για μενα άλλωστε ειναι ευκαιρία να μιλησετε και εσεις,θα πάρουμε και κατι βιβλία για να διαβάζουμε τα'χα"
"Πφφφ.." Αποκρίθηκα αναστενάζοντας.
"Ενταξη δεν σου ξανα μιλάω" ειπε θέλοντας να κανει την θυμωμένη.
"Καλα" ειπα και την αγκάλιασα.
Με έπιασε απο το χέρι μου έδωσε ενα βιβλίο και πηρε και εκεινη ενα συναντήσαμε την οικοδεσποινα και της είπαμε οτι χρειαζόμαστε την βοήθεια απο το Μάριο για τα μαθήματα.
Εκεινη μας άφησε να περάσουμε στο δωμάτιο του.
"Γεια σου αγαπη μου" ειπε η Στέφανι και έτρεξε στην αγκαλια του Κωστα.
"Γεια ΜΩΡΟ μου" ειπε εκείνος και την αγκάλιασε.
Ο Μαριος δεν ηταν πουθενά και έκατσα στην άκρη του κρεβατιού μόνη μου.
"Ο Μαριος που ειναι;;" Ειπε η Στέφανι αφου με έβλεπε μόνη.
"Δεν ξερω αληθεια ειπε οτι ήθελε τουαλέτα"
Άρχισαν να φιλιούνται και να μιλάνε.
Δεν με έδιναν και πολυ σημασια αλλα δεν τους παρεξηγουσα.
Περπάτησα στις μύτες και βγήκα εξω απο το δωμάτιο κατευθύνοντας προς το μπανιο του Μαριου (το χρησιμοποιουσε μονο ο Μαριος)
Μπηκα μέσα και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη σκατα.
Πως ειμαι ετσι;;
Άκουσα την πόρτα του μπάνιου να ανοίγει και η ματια μου πηγε εκει.
Ειδα να βγαίνουν απο την τουαλέτα τον Μάριο και την Κατερινα.
"Γεια σου εσυ πρεπει να εισαι η Έλενα" με πλησίασε δίνοντας μου το χέρι της.
"Ναι και εσυ η Κατερινα" ειπα κάνοντας χειραψία και δίνοντας το χέρι μου.
"Ναι τωρα που γνωριστήκατε πάμε μέσα Κατερινα;;" Ειπε και της έπιασε το χέρι.
Τους ακολούθησα στο δωμάτιο.
"Γιατι μας ακολουθείς;"ειπε ο Μαριος και γύρισε προς το μέρος μου.
"Ειναι μέσα η φίλη μου ξερεις και" πηγα να πω αλλα με διέκοψε.
"Περίμενε την εξω εαν γίνετε"
"Άφησε την να μπει σιγά το πράγμα" ειπε η κατερινα και μου έπιασε το χέρι.
Μπήκαμε μέσα.
Ένιωθα ταπεινομενη απο τα λόγια του Μαριου και πληγωμένη.
"Αα δεν ήξερα οτι τα ειχες με την Κατερινα" ειπε η Στέφανι καθώς κοιτουσε τον Μάριο.
"Εμμ..ναι χθες τα φτιάξαμε"ειπε και την φίλησε.
"Ωραια παιδια"
"Την Έλενα γιατι την έφερες εδω;;"
"Για παρέα" ειπε η Στέφανι και με κοίταξε.
Τωρα πια ήμουν με σκιμμενο κεφαλι πρωτη φορα ανέχομαι να γίνεται κατι τετοια παντα ξεσπούσαν στα παντα.
"Δεν χρειαζόταν" ειπε και άρχισε να φιλάει την Κατερινα και να λενε διαφορά μεταξύ τους εγω έκατσα σε ενα μαξιλάρι στο πάτωμα και άνοιξα την τηλεόραση.
"Μπορεις να χαμηλώνεις την ενταξη ή καλύτερα να κλείσεις την τηλεόραση ;"
"Ενταξη" ειπα με σκυμμένο κεφαλι και μελαγχολικό βλέμμα αλλα δεν έδειχνε να τον απασχολεί.
Σηκώθηκα απο το πάτωμα και έκατσα στο κρεβατι.
"Δεν χωράμε" μου ειπε και με σκούντηξε.
Επίτηδες τα εκανε ολα αυτα προσπάθησα να συγκρατήσω τα δακρυα μου.
Έκατσα στο πάτωμα.
Η οικοδέσποινα μπήκε στο δωμάτιο.
"Την δουλειά εχεις κατω στο πάτωμα εισαι εδω έναν μήνα και ακομα να μαθεις τρόπους κυρία μου" μου ειπε κοιτάζοντας με στα ματια.
Δεν μπορούσα να κρατήσω τα δακρυα μου.
Μου έφυγαν τωρα πια με κοιτούσαν ολοι.
Και ο Μαριος.
Και η Στέφανι.
Και ολοι.
"Σου προσφέρουμε οτι χρειάζεσαι και το μονο που πρεπει να κανεις ειναι να μαθεις τρόπους τόσο δύσκολο ειναι;;"ειπε αφου δεν είδε τα δακρυα μου.
Μολις είδε τα δακρυα σταμάτησε να μιλάει.
Βγήκα απο το δωμάτιο αργά και ταπεινωτικά προσπέρασα την οικοδέσποινα και βγήκα στην αυλή έκατσα στο συντριβάνι.
Στέφανι Priv
"Μα πως μπόρεσες;;,δεν ντρέπεσαι πως της φέρεσαι ετσι τι σου εχει κανει;;" Ειπα στον Μάριο σπρώχνοντας τον.
"Για σταματά ορφανή,γιατι δεν ειμαστε ίσια" μου απάντησε.
"Ορφανή ετσι ;; σε ευχαριστω πολυ θα μπορούσες να εισαι εσυ ορφανός αλλα προφανώς δεν εισαι , εισαι ενα πλουσιοπαιδο που τα εχει ολα και δεν του λειπει τιποτα." Ειπα καθώς έφευγα τραβώντας μαζι μου το Κωστα.
"Εχει δικιο φίλε" ειπε ο Κώστας φεύγοντας.
Η κατερινα κοιτουσε άναυδη.
Κατερίνας Priv
"Τι εγινε Μάριε;;" Του ειπα κοιτάζοντας τον.
"Δεν μπορείτε να κατάλαβεται η Έλενα ειναι κατι σαν πρωην μου" ειπε στάτισμενος.
Πρωην του;;
Πρόλαβε η δεύτερη ορφανή να μας κλέψει και τα αγορια.
"Απλα ηθελα να την εκδικηθώ" ξανα ειπε ο Μαριος.
"Με χρησιμοποιούσες;;" Ειπα φανερά νευριασμενη
"Οχι εσενα αληθεια ηθελα να την εκδικηθώ φωνάζοντας την"
Έλενα Priv
Ένιωσα ενα χέρι να με ακουμπάει για λιγο ηθελα να ειναι ο Μαριος να μου ζητήσει συγγνωμη για οτι εγινε.
Αλλα οχι.
Ηταν ο Γιάννης.
"Γεια" ειπε αλλα μολις με αντίκρισε να κλαίω αμέσως χάθηκε το χαμογελο του.
"ΕΙ τι εγινε ;;" Ειπε κοιτάζοντας με.
"Δεν θελω να μιλάω για αυτο,ειναι προσωπικό" ειπε κάπως δυνατά.
"Θα σε κανω να νιώσεις καλύτερα πάμε μια βόλτα;" Ειπε και με αγκάλιασε
"Χρειάζομαι την παρηγοριά σου"ειπα και τον αγκάλιασα και γω.
Εκείνος σταμάτησε την αγκαλια και ακούμπησε τα χειλη του στα δικά μου.
Μαριος Priv
Η κατερινα έφυγε θα παω να ζητήσω συγγνωμη και αυτήν την φορα θα ειναι ξεχωριστό.
Μα πως τους φέρθηκα ετσι;;
Βγήκα απο το κτήριο και αντίκρισα τον Γιαννη να φιλιέται με την Έλενα και πηγα πίσω απο τον θάμνο παρακολουθώντας τους και ακούγοντας τι λενε.
Έλενα Priv
"Πραγματικά με κανεις να νιωθω καλα" αποκρίθηκα.
"Πριν λιγο ενιωθα ενα σκουπίδι το χειρότερο πράγμα στον κοσμο"
"Μην τα θυμασε αυτα τωρα" ειπε και με αγκάλιασε ξανα.
"Γιάννη σε παρακαλώ πάμε να πιούμε κατι γιατι δεν νιωθω καλα"
"Λοιπον τι λες για μια μπυρα;" Μου ειπε κοιτάζοντας με.
"Εμμ ναι" ειπα ενώ σκούπισα τα δακρυα μου.
Ενα μεγάλο πάρτ γιατι ειχα να βάλω δυο βδομάδες γιατι έλειπα σε ταξίδι στην Ρουμανια
