Lily POV
Ik zit inmiddels op mijn kamer te huilen. Er is teveel gebeurd voor 1 avond, te veel om te verwerken.
Om een lang verhaal kort te maken: Het voelt alsof alles wat ik de afgelopen jaren heb meegemaakt nep was. Fausta... Op het moment dat de schedel aan de hemel verscheen wist ik nog niet wat er aan de hand was, dacht ik nog gewoon dat het vuurwerk was, van de Zwadderaars. Maar ik herinnerde me iets, wat dat moment met James veranderde. WAAROM MOET IK NOU ZOVEEL LEZEN?!?!?!
De schedel leek verdomd veel op het duistere teken. Het teken van een duistere tovenaar die steeds machtiger wordt.
Het duistere teken verschijnt als er een moord is gepleegd door een dooddoener... Er is inderdaad iemand vermoord. En het was niemand minder dan Fausta... Ik werd gek, dacht dat ik een van mijn beste vriendinnen verloren was, maar alles was nep, alles!
Fausta was Fausta niet. Fausta Hellengeen bestaat niet, heeft ook nooit bestaan. Het was een dooddoener, een dooddoener die door middel van wisseldrank ons 3 jaar lang bedrogen heeft.
Dit zijn duistere tijden, je weet niet wie je kan vertrouwen. Je beste vrienden kunnen dooddoeners zijn (kijk maar naar secretus).
Wat blijkt dus? (Ik ben zo blij dat ik dicht bij Perkie ben)
'Fausta' was al die tijd bezig mijn vertrouwen te winnen, en als dat gelukt was moest ze me vermoorden. Ik wist eerst niet waarom Voldem... Jeweetwel juist mìj wilde hebben, maar ik Perkamentus vertelde me over ene profetie: op mijn 23ste zou ik de drager zijn van het kind was HijDieNietGenoemdMagWorden zal verslaan. Ik was geschokt.
Maar wie heeft Fausta vermoord? Wie? De gedaante die ik weg zag rennen, dat was waarschijnlijk degene die het gedaan heeft.
Ik probeer me meer over hem/haar te herinneren, maar veel weet ik niet.
Het enige dat ik nog weet is dat hij/zij een vrouwelijk figuur had en blauwe ogen. Dus het is bijna zeker dat het een vrouw was. Maar buiten de leraren en leerlingen was er niemand anders in het kasteel toegelaten. We kunnen ook niet verschijnselen binnen de muren(als dat zou kunnen zou ik echt suuuuuuperblij zijn) Dat betekend dus dat ze ongevraagd binnen is gekomen. Zweinstein is niet veilig meer.
Waarom moet ik dit meemaken? Wat gebeurd er? Ik ben 15 en ben al 3 keer zo goed als dood geweest.
De eerste keer was toen ik met alleen Fausta boogschoot in het verboden bos. Ze raakte me 'perongeluk' bijna. Als ik zo terugdenkt snap ik niet hoe ik zo naïef heb kunnen zijn.
de tweede keer dat ik zo goed als stierf was vorig jaar, bij Olivia en Lexina. Toen ik mijn leven gaf om James te redden.
En de laatste keer was nu. Als de gedaante niet snel genoeg was geweest, had 'Fausta' me vermoord!
Ik moet nu echt gaan opletten, ik moet niet vergeten wie ik ben.
Duistere tijden beginnen, en ik kan niet rusten voordat deze tijd over is. Mijn leven gaat veranderen. Ik kan waarschijnlijk niet eens terug naar Zweinstein, althans dat zou niet veilig zijn. Nou ja, sinds wanneer doe ik voorzichtig? De meeste vijftienjarigen maken zich druk over mascara en dat soort shit, ik maak me druk over de dood.
Ik ga naar Zweinstein volgend jaar, niemand houdt me tegen. Ik heb de Marauders en mijn lieve Ami's bij me dus ik ben niet alleen.
Ik zit in de Zweinstein expres. Terug naar huis, terug naar Petunia, terug naar mijn vader en mijn moeder, waar ik vorig jaar met ruzie afscheid van heb genomen. Ik wil niet naar huis, ik durf niet. Gelukkig is het maar voor een paar weken, daarna komen Sirius, James en Angel bij mij logeren. De rest komt niet. Remus en Roselynn gaan samen op zoek naar een oude ruïne van een weerwolvenstam. Ze willen meer weten van hun verleden, en van hun toekomst. Wat dat betreft hebben ze gelijk, ik wil ook meer weten over mijn toekomst. Ik wil weten hoe lang ik nog leef, hoe lang ik nog heb voor ik oog in oog sta met de dood. En tot die tijd, ga ik de tijd van mijn leven hebben...
JE LEEST
Perfecte problemen
Fanfiction(Geschreven toen ik 12 was. Vooral in het begin vind je vrij veel fouten in grammatica, spelling en verhaallijn. Later in het boek wordt dat minder.) A problem is something you want to lose, but when I lose you, I have a problem. You are my problem...