Undercover murderer (on-hold)

H5 - Storm

Flora

Nadat ik betaald had, stapte ik mijn auto in. De stilte in het dorp drukte zwaar op mijn schouders. Het leek wel alsof die stilte me steeds opnieuw herinnerde aan mijn nieuwe levensdoel; namelijk Elisa vinden voordat het te laat was. 

Wat zou ik nu eigenlijk doen als er niets was gebeurd? Zou ik dan lang uitslapen, veel te laat uit bed rollen en dan een film kijken? Of toch blijven plakken bij Elisa en samen winkelen?

Het werd tijd dat ik een normale job zocht van zodra ik kon. Mijn laatste spaargeld slinkte zienderogen, en als ik ooit nog iets wou bereiken in mijn leven, kon ik er maar beter spoed achter zetten. Elisa was nu al wekenlang vermist dankzij mij, en het was niet meer dan normaal dat ik de moeite deed om haar te zoeken. 

Zou iedereen eigenlijk een levensdoel hebben? Waarvoor leefden de meesten eigenlijk? Enkel en alleen om het voortbestaan van de mensheid verder te zetten, of zat er meer achter? Waren er personen die al sinds  hun jeugd een bepaald doel voor ogen hadden en die ook perse wilden bereiken?

Veel meer dan misdadigers ontmaskeren had ik niet gedaan, en mijn laatste missie was uitgelopen op Maxims verdwijning. Nog iemand waar ik om gaf en die verdween... Zou mijn leven zo verder lopen? 

Ik gaf gas en stoof het dorpje uit. Lege velden ruimden plaats voor lintbebouwing en gaven me een onbehagelijk gevoel. Iedereen had een thuis waar hij terecht kon. Bij ouders, vrienden of kennissen, maar ik was alleen. Helemaal alleen. 

Mijn ouders waren vermoord, mijn broer vermist samen met een misdadiger en Maxim was spoorloos.

Ow, en dan vergat ik Elisa te vermelden bij de andere vermiste personen.

Ik streek een pluk haar uit mijn gezicht en zette de radio iets luider. Een zacht geritsel op de achterbank deed me opschrikken. Ik wierp een blik naar achter, en keek recht in een paar blauwe ogen.

Elisa

Ineengedoken zat ik in een zetel. Ik tuurde zenuwachtig naar Storm en sloeg mijn armen toen beschermend om me heen.

"Hoelang willen jullie me hier nog houden? Sorry dat ik het zeg, maar jouw aanwezigheid weegt niet op tegen het feit dat ik een heleboel interessante dingen mis in mijn eigen leven."

Storm glimlachte enkel bij het horen van mijn bijtende toon en trok toen een quasi-verontwaardigd gezicht.

"Is mijn gezelschap te min voor je?"

"Ja." Zonder er meer woorden aan vuil te maken keek ik hem recht aan. Zijn uitdrukking veranderde niet en bleef zoals het was - geamuseerd. Het irriteerde me zwaar dat ik er niet in slaagde om hem woest te maken. Scheldwoorden, gehuil of woedebuien, niets maakte Storm boos. Door hem was ik afgezonderd van de anderen, en af en toe kreeg hij een instructie in verband met mij.

"Dan ben jij degene met een probleem, aangezien ik niets tegen jou heb."

Mijn wangen kleurden rood, maar ik schudde mijn hoofd en zuchtte toen.

"Zou je iets over jezelf willen vertellen? Ik weet eigenlijk echt niets over jou."

Er viel een stilte waarin Storm nadacht over een antwoord. Toen ik net dacht dat hij zou weigeren, begon hij te spreken.

"Mijn moeder is verdwenen toen ik jong was, mijn vader zie ik ook niet meer. Broers of zussen heb ik niet, en buiten de groep heb ik geen goede vrienden of kennissen."

"En verder?"

"Verder? Ik houd van gamen en voetballen."

"En dat is het? Geen vriendin of zo?" Mijn nieuwsgierigheid bleef maar groeien, en even vreesde ik dat ik de grens overschreden had.

"Niet meer", mompelde hij voor zich uit. Zijn lippen waren op elkaar geknepen, maar de rest van zijn gezicht zag er neutraal uit. Ik wou het fijne van de zaak weten en dramde door.

"Hoe bedoel je?"

"Zo is het genoeg." Vastberaden draaide Storm zich om. "Je weet nu al genoeg over me."

Ik viel stil en sloeg toen een zeurderige toon aan.

"Wanneer wordt het losgeld gevraagd? Ik wil naar huis."

Ik zat hier al lang genoeg. Zo lang dat ik zelfs niet eens meer de tel kon bijhouden. Dag maakte plaats voor nacht, de zon ruilde met de maan. Maar ik bleef hier, onwetend over mijn lot en vrezend voor de toekomst. Wat waren ze met me van plan?

Doordat ik sinds die eerste dag enkel contact had met Storm, had ik geen flauw idee door wat voor bende ik geschaakt was. Hadden ze enkel geld nodig, of ging het over het feit dat ik een meisje was?

"Heb ik het je dan nog niet verteld?" onderbrak Storm mijn gedachten bruusk. "Er wordt geen losgeld voor jou gevraagd."

_______________

Het is niet super lang, maar toch staat er belangrijke informatie in ^^

En nu ga ik zwijgen voor het geval ik spoil xD