Michael Pov.
"En? Was ze verbaasd? Geschokt? Bang?" Luke keek me met vrolijke ogen aan "niet grappig, Luke" mompelde ik en trok mijn dekens wat verder over me heen. Hier liet Luke het natuurlijk niet bij en liet zich met een harde plof op mijn bed zakken "kom op mate, ik wil gewoon weten waar jullie het over hadden?" ik zuchtte geïrriteerd en duwde Luke aan de kant "Laat me eens met rust!" wow, dat kwam er iets harder uit dan ik dacht. Luke stond op van het bed en keek me achterdochtig aan "Misschien moet je even gaat slapen, je kon wel overspannen zijn man" verbaasd keek ik hem achterna, geen duw terug? Geen geschreeuw? Dat is nieuw... Opnieuw draaide ik me om en sloot mijn ogen 'je moet wel bellen' een glimlach sierde mijn mond als ik terugdacht aan vanmiddag. Zal ik haar nu bellen? Een snelle blik op de wekker deed me van gedachten veranderen '01:30' Ze zal vast wel slapen. Misschien vind ik morgen de moed om haar te spreken, ook al is het maar over de telefoon.
Selina's Pov.
Wauw... hij kwam gewoon naar me toe... Nog nooit in mijn hele leven heeft een jongen naar mijn nummer gevraagd. Ik probeerde de rode blos die op mijn wangen stond te verbergen en zag de jongen die Michael heette weer voor me, hij leek zo stoer maar wat was dat een verkeerde inschatting geweest. Hij was juist wel schattig. Nu maar hopen dat hij belt...
"Selina, daar ben je!" een opgeluchte zucht verliet mijn mond toen ik een bekende stem hoorde "Oom Wesley" ik sloeg mijn armen rond zijn nek en gaf hem een stevige knuffel "wat ben ik blij dat ik je zie, ik dacht dat ik op het verkeerde vliegveld was geland" een schaterende lach verliet zijn mond en hij keek me met opgetrokken wenkbrauw aan "Je weet dat alle vliegtuigen op dit vliegveld landen toch?" ik grinnikte en keek naar het verfrommelde papiertje in mijn handen "je weet maar nooit" mompelde ik terug en boog voorover om mijn bagage te pakken "nee, nee, laat mij maar" dankbaar keek ik Wesley aan en niet veel later zaten we samen in de auto. "Wess. Heel erg bedankt dat je me in huis genomen hebt" Wesley grinnikte en legde zijn hand op mijn knie "kom op, je bent m'n kleine nichtje, wat verwacht je dan?" een kleine lach verliet mijn mond en langzaam staarde ik verder naar buiten. Alles was zo mooi hier, ik was blij om terug te zijn.
"We zijn er" Wesley's stem deed me opschrikken uit mijn gedachten. Met een zwaai opende ik de autodeur en keek naar de grote boerderij voor me, de boerderij uit mijn herinneringen van vroeger. Het was niks veranderd. Ik pakte mijn handtas en liep achter Wesley aan naar binnen, nog steeds om me heen kijkend merkte ik steeds meer dingetjes op, dingen die ik herinner. "En hier mag jij slapen" Wes opende een grote deur en met grote ogen keek ik de kamer rond "het is zo groot!" riep ik uit "vind je het mooi?" Wesley stond aarzelend in de deuropening "Ja, wat dacht jij dan! Nooit geweten dat jij zo'n goeie smaak had" grinnikte ik "Ja.. Nu we het toch daarover hebben, Ik heb deze kamer niet alleen ingericht. Ik heb een goede hulp gehad" Met opgetrokken wenkbrauw keek ik hem aan "van wie?" Wesley krapte wat verlegen aan zijn achterhoofd totdat er en vrouw van ongeveer 30 jaar binnen kwam lopen "van mij" antwoorde ze vrolijk "Lizz! Je zou wachten totdat ik over je verteld had!" Riep Wesley met een rode kleur "Dat duurde veel te lang" antwoorde ze en een speelse lach sierde mijn mond "Ik ben Lizz, Welsey's vriendin" stelde ze zichzelf voor. Ik kon een lach niet onderdrukken en liep op Wesley af "Wes, je kon me wel vertellen dat je een vriendin had!" zei ik terwijl ik mijn armen om zijn nek sloeg.
Mijn leven hier kon best nog wel meegaan vallen.
-------------------------
hii everybody <3
Ik hoop zo dat jullie dit verhaal geweldig gaan vinden, ik weet dat het nu nog een beetje saai is omdat je de personen leert kennen en hun verhalen... Maar ik beloof jullie. Ik heb fantastische ideeën voor dit verhaal! Please keep reading and voting <3
~ foto van hoe Selina eruit ziet
JE LEEST
Everybody needs to be Saved. ~ M.C.
FanfictionDutch Fanfic. ♥ "what if all the good things faded away, slowy and painfull... that's what happened to me" Michael loopt al een tijdje rond met het gevoel dat hij er niet meer bij hoort, dat de band beter af in zonder hem en dat hij maar gewoon bete...