Nathalie POV
Het is maandag ochtend, 5 uur. Maar Nathalie, wat doe jij zo vroeg uit bed? Dat zal ik je vertellen. Vandaag gaan we naar Amerika!
YES!
YES!
YES!
WOEHOEEEEEE!
Ja ik ben blij! Tuurlijk! Toen Bente het hoorde was ze echt jaloers! Gelukkig voor haar blijft de rest van onze vriendinnen wel hier. Duhh.
Mijn koffer heb ik gisteren al gepakt. Mijn moeder maakt nu brood voor onderweg. Michael en de rest van de Squad zie ik op het vliegveld. Om half 10 vertrekt het vliegtuig. (Is dat een logische tijd? :P) Ik heb nog nooit zo ver gevlogen, en ik heb er heel veel zin in.
"Nathalie!"
"Ja?"
"Kom nou! We moeten zo gaan!"
"Ik kom al!"
Ik ren de trap af. Mijn koffer staat al beneden. Ik doe mijn jas en schoenen aan, en prop het lunchpakketje dat ik van mijn moeder heb gekregen bij mijn handbagage. Mijn moeder start de auto, en ik pak mijn mobiel. Ik besluit om Michael te appen.
Aan: De Liefste Tijger ♡
Nu op weg naar t vliegveld. Zie je zo x
Ik stap nu in de auto. Tot zo <3
Soms heb ik echt nog van die fangirl momenten. Nu pas besef ik dat dit er één van is.
Ik.
Ga.
Met.
Freaking.
Michael.
Naar.
Amerika!
JBREBNWKAWJENSBDNEJENENE.
Oké, ik kan weer normaal ademen. We rijden net de parkeergarage van Schiphol binnen. Het is nog erg rustig, en dus duurt het niet lang voor we een plekje hebben. We hebben bij de gate afgesproken.
Eens zien... Gate 7... Oh daar! Recht voor ons. En daar staan ze. De hele Squad is er al. Opeens word ik verlegen. Sorry hoor, maar geen enkele fangirl kan hier aan wennen.
Zenuwachtig loop ik op ze af.
"Heey..." Zeg ik voorzichtig.
"Hey!" Harm.
"Hoi!" Jeremy.
"Hoe gaat het?" Joost.
"NATHALIEEEEEEEEEE!!!" Michael. Hoe kon het ook anders. Hij komt een soort van op me afgestormt en plet me totdat ik zo dun ben als een papiertje. Dan besluiten de jongens om me ook nog eens te gaan knuffelen.
Correctie: Dunner dan een papiertje.
Eindelijk laten ze me los.
"Thanks." Zeg ik sarcastisch. "Had ik net nodig."
"Dat dachten we al!" Zegt Jeremy. "Daarom deden we het ook!"
Ik glimlach en schud mijn hoofd.
"Nou Nathalie, ik denk dat ik je hier wel bij de jongens kan laten hé?" Vraagt mijn moeder.
Ohja.
Die was er ook nog.
Awkwaaard...
"Tuurlijk mam!" Ik geef haar een knuffel.
"Tot over een hele poos, lieverd!"
"Ik hou van je mam, wat er ook gebeurt!"
"Ik ook van jou schat!"
"Dag!"
"Doei!"
En dan loopt ze weg. Een half jaar zonder moeder. Dat is toch wel even slikken. Michael merkt het, en geeft me een knuffel.
"Het komt wel goed... We gaan het heel gezellig maken!"
Ik glimlach.
"Gate 7 kan nu inchecken! Ik herhaal, gate 7 kan nu inchecken!"
Een hele poos later stappen we eindelijk in het vliegtuig. Nu begint het pas echt, besef ik.
America, prepare yourself, beacause here we come!
----------------------
Hallo Pizza's!
DOUBLE UPDATE! (Ook mn andere boek)
Aangezien ik geen vragen heb gekregen (ffs doe nou eens wat ik zeg! :P) doe ik dat interview thingy een andere keer! Maar dat maakt niet uit.
Willen jullie (als je dat nog niet doet) ook allemaal mijn andere boek, The Road To My Heart, lezen? Ik ben je dan voor eeuwig dankbaar <3
Ik ga wel een QOTC doen! (Question of the chapter, want ik upload niet dagelijks :P)
Duss.... Hier de eerste:
QOTC: Houden jullie van pizza?
AOTC: JA!! Wij waren met onze klas op kamp zelfs de Pizza's :) Verslaafd? Neuuhh.... ;D
Lieve groetjes met salami
JE LEEST
Michalie: Het vervolg van My Hero, Michael.
Fanfiction[Het vervolg van My Hero, Michael. Ik raad aan om dat boek eerst te lezen, anders kan het soms verwarrend zijn. En ik wil stiekem ook gewoon dat je mijn andere boek ook leest.] Het is nu een half jaar na de DYTG, en Nathalie en Michael hebben nu bij...
