- Nathalie
Ik schrik wakker. Het is pikdonker. Shit, denk ik bij mezelf. Weer die stomme nachtmerrie. Ik was zo trots dat ik een poos geleden eindelijk niet meer over Rowen droomde. Over wat er was gebeurt. Maar nu is het dus terug. Hij ook met zijn stomme mooie felblauwe ogen, zijn lange intimiderende postuur en vooral zijn enorm sexy stomme blonde haar.
Dan bedenk ik me dat ik niet meer in het vliegtuig zit. Shit. Waar ben ik? Ik sta op en ga op zoek naar een lichtschakelaar. Na 3 minuten blindelings langs de muur lopen, 5 valpartijen, 4 gestoten knieën en ik weet niet hoeveel verwensingen, heb ik er eindelijk één gevonden. Ik knip het licht aan. Ik sta in een kamer met een bed, een stoel en een tafel, een groot raam met een prachtig uitzicht, en twee deuren. Als ik ze opendoe, zie ik dat de ene naar een badkamer leidt, en de andere naar een lange gang met allemaal dezelfde deuren. Aha, denk ik bij mezelf. Het hotel. Dom dat ik daar niet eerder aan heb gedacht.
Ik kijk nog eens goed uit het raam. Dus dit is New York? Wow. Ondanks dat het middernacht moet zijn, rijdt er nog erg veel verkeer, en ik zie honderden kleine lichtjes. Van auto's, reclameborden, of kantoren. Ik draai me om om mijn bed eens goed te bekijken. Hij heeft een bordeauxrood dekbedovertrek, en is tweepersoons, hoewel ik er in mijn eentje op slaap. Voor als je wilt weten waarom ik niet met Michael op één kamer slaap, ik ben 15, remember? Dan valt mijn oog op een briefje waar met slordig handschrift iets op is geschreven. Sowieso van Michael, hij kan echt niet schrijven. Just kidding. Maarja, wie kan het anders zijn dan Michael? Ik pak het op en lees het.
----------------------------
Lieve Nathalie,
In het vliegtuig viel je ineens flauw.
5 minuten later waren we geland.
We zijn toen met een taxi naar dit hotel
gegaan. Ondertussen was je in slaap
gevallen. Wij hebben nog wat gegeten,
maar ik heb je maar laten slapen.
Als je dit leest hoop ik dat het goed met
je gaat.
Tot morgen,
Liefs Michael
----------------------------
Soms moet ik echt goed kijken voordat ik een woord kan lezen, maar uiteindelijk kom ik er uit. Wel lief van hem dat hij een briefje achterlaat. Ik zie mijn mobiel op mijn nachtkastje liggen en kijk hoe laat het is. 3:23. Zo te zien staat hij al op Amerikaanse tijd, want ik ben nog helemaal niet moe. Ik besluit toch maar te gaan slapen. Morgen wordt vast een lange dag...
JE LEEST
Michalie: Het vervolg van My Hero, Michael.
Hayran Kurgu[Het vervolg van My Hero, Michael. Ik raad aan om dat boek eerst te lezen, anders kan het soms verwarrend zijn. En ik wil stiekem ook gewoon dat je mijn andere boek ook leest.] Het is nu een half jaar na de DYTG, en Nathalie en Michael hebben nu bij...
