Michalie: Het vervolg van My Hero, Michael.

4.

- Michael

"En een prettige reis gewenst."

Eindelijk. Na een ik weet niet hoe lange uitleg in 3 verschillende talen (!!!) kunnen we eindelijk vertrekken. Tenminste. Soort van. Eerst taxi'en we naar de opstijgbaan, waar we vervolgens nog een poosje moeten wachten. Maar nu, nu is het eindelijk zover. We gaan! Mijn oren doen een beetje pijn van de luchtdruk, maar voor de rest voel ik niks. Geen vliegangst, geen hoogtevrees, niet misselijk. Gelukkig maar, want ik wil Nathalie niet onderkotsen.

Ik zit trouwens naast Nathalie en Harm, en Joost en Jer zitten achter ons. Ik sla mijn arm om Nathalie heen, wat half mislukt vanwege de gordel. Ze schiet in de lach.

"Sorry Mike, fixen is niet zo jouw ding geloof ik..."

Ik grijns en buig iets naar haar toe. "Ohnee?"

Ik zie dat ze al iets minder zeker is. "Nee."

Nog iets dichter bij. Ik kan haar adem voelen. "Zeker weten?"

Ik zie in haar ogen dat ze flipt. Dat is waar ik op wachtte. Ik grijns weer.

"Oké, oké. Misschien wel." Glimlacht ze voorzichtig. Dan druk ik mijn lippen op die van haar.

"Gast! We zijn nauwelijks 5 minuten van de grond en je gaat haar nu al aflebberen?" Roept Harm.

"Moest dat zo hard?" Vraag ik geïrriteerd, terwijl ik me terug trek.

"Ja, dat moe-" Hij breekt zijn zin af. "Wow, die is knap." Hij wijst naar een meisje dat schuin voor hem zit. Ik rol met mijn ogen, maar Harm ziet het niet, want hij is al een gesprek begonnen.

Even later verteld hij ons dat ze Lynn heet, 16 jaar en Nederlands is, en naar het zelfde hotel als ons gaat. Had ik nou altijd al willen weten. Not.

- Nathalie

We zitten al zo'n 3 uur in het vliegtuig. Ik heb net een uurtje geslapen, maar nu verveel ik me te pletter. Er loopt een stewardess rond die vraagt of je wat wilt eten. Ik besef me dat ik best wel honger heb. Ze staat nu naast me.

"Hallo, willen jullie wat eten?" Vraagt ze voor mijn gevoel net iets te lief.

"Ja lekker!" Zegt Michael. "Jij, Nathalie?"

Ik wil net antwoorden als ik word onderbroken door het meisje.

"Wat?! Jij ben Michael van xLinkTijger! Ik ben je allergrootste fan!" En ze begint te flippen. Michael kijkt me even aan. Hij ziet er nogal overdonderd uit.

"Eeh... Ja, dat ben ik."

"Mag ik met je op de foto? Alsjeblieeeft?" Tuurlijk kan hij nu geen nee zeggen. Dat zou zielig zijn. Het meisje buigt zich over mij heen en pakt haar mobiel. Mij keurt ze geen blik waardig. Ze maken een selfie, terwijl het meisje de hele tijd zit te giechelen.

"Het is echt zoooo leuk om je te ontmoeten! Dat was echt mijn allergrootste droom!" Weer giechelt ze. Ze hangt nog steeds half over mij heen en half bij Michael op schoot.

"Eh, ja, het is altijd leuk om fans te ontmoeten."

"Maar ik ben je grootste fan!"

Het wordt me nu iets te veel. Ik kuch even en zeg: "Grootste fan? Ik heb je anders nog nooit gezien. Niet op Twitter, niet in de comments..."

Ze kijkt me minachtend aan. "En wie ben jij dan wel?" Michael schiet in de lach.

"Grootste fan? Dit is toevallig wel mijn vriendin, dat zou jij als 'grootste fan' wel moeten weten!"

Ze kijkt me boos aan. "Jullie eten en drinken komt eraan." Zegt ze koeltjes, en dan loopt ze weg. Nu kan ik mijn lachen ook niet meer inhouden.

"Sorry, het werd me íets te gezellig..." Zeg ik als ik uitgelachen ben.

"Ik snap je wel hoor..." Zegt Michael.

"En, het ergste is," Zegt Joost van achter ons, terwijl hij een pruillip trekt. "Ze herkende mij nieteens!"

--------------------
Hallo zonnestraaltjes,
Sorry dat ik zo lang inactief ben geweest! Ik heb niet echt een excuus, gewoon soortvan vergeten ofzo... Nouja, in ieder geval, hier weer een nieuw deel!

Vliegtuigstruggles en veel liefde van mij.