Kötü Kız

KK-9

Merhaba size uzun yazmaya çalıştığım güzel bir bölüm yazdığımı düşünüyorum. Umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar.

Bölüm Şarkımız- Selena Gomez-The Heart Wants What It Wants

Şaşkındım. Olaylar aniden nasıl bu noktaya gelebilmişti ki. Şu anda resmen çıkıyorduk. Oysaki daha bu sabah ona yapacağım kötülükleri düşünerek okula gelmiştim. Arabama atlayıp eve sürdüm. Mutluydum ama şaşkınlığım mutluluğumu bastırıyordu. Değişik hissediyordum. İçimde bir duygu bu hissi daha önce tattığımı hatırlatıyordu. Geçmişe aitti bu duygu. Yeniden beni bulmuştu işte. Geçmişte başıma bela olan duygu.

Ama inanıyordum. Bu sefer her şey çok daha güzel olacaktı. Unuturdum nasıl olsa zamanla . Nede olsa Çağlar yanımdaydı demi. Eve geldiğimde üzerimdeki şoktan sıyrılmak adına hemen ılık bir duş aldım ve yatağıma geçtim. Düşünmem lazımdı. Ne yapacağımı olayların nasıl ilerleyeceğini. Bazen gerçekten düşünmemenin en iysi olacağına inansamda geçmişte yaptığım hatalar bu düşüncemi örtbas ediyordu.

Bu sefer sakince düşüncektim. Asla aptalca davranmamam gerekiyordu. Çağlar'a karşı bişeyler hissediyorum evet ama sonuçları ne olcaktı?

Korkuyordum her ne kadar itiraf etmek istemesemde. Bana göre değildi mutlu olmak. Hayatı normal yaşamak. Düşünceler içinde boğulurken mesaj sesiyle kendime geldim. Mesajı açtığımda Çağlar'dandı. Tamam sakin.

''Aşağıya baksana'' Aşağı mı? Yoksa off lanet olsun.

Balkona çıkıp aşağıya baktığımda arabasına yaslanmış aşırı derece yakışıklı olan Çağlar'a baktım. Tamam manzara harikaydı ama komşulardan biri Çağlar'ı o halde orda görürse şikayet ederdi. ''Çabuk yukarı çık aptal'' diye hafifçe bağırdım. Çağlar gözlerini kısıp ''Aptal ha yukarda görüşürüz'' dedi ve apartmana girdi.

Hemen koşarak aynanın önüne geçtim. Saçlarım hafif dağılmıştı hemencecik düzelttikten sonra kapıyı açmak için gittim. Bi dakika ne yapıyosun sen Mira?

Gerçekten bir erkeğin beni bu kadar değiştirmesine izin veremezdim. Düşünmemeye çalışarak kapıyı açtım. Tamam ama bu kadar yakışıklı olması işleri zorlaştrıyor. Kapının önünden çekildim ve içeri girdim. Arkamdan içeri girip kapıyı kapattı. Ona dönüp ''Ne işin var burada?'' diye sorduğumda aramızdaki mesafeyi kapatarak ''Sevgilimi özledim.''

Aramızdaki mesafeyi açarak ''Çağlar bazı şeyleri konuşmamız gerekiyor bu şekilde olmaz'' dedim. Çağlar tek kaşını havaya kaldırarak ''Öyle mi benden hoşlandığını düşünüyordum?''

''Evet belki senden hoşlanabilirim ama aniden bu şekilde olması en son isteyeceğim şey.'' Çağlar kafasını sallayıp koltuğa yöneldi. ''Konuşalım o zaman'' dedi. Koltuğa yanına geçtikten sonra gözlerine bakmaya çalıştım. Bu şekilde konuşmak gerçekten zor olacaktı.

''Çağlar geçmişte hiç istemediğim olaylar yaşadım ve bu yüzden bi ilişkiye girmekten korkuyorum. Her ne kadar dışarı bu şekilde yansıtmasamda'' dedim tek solukta. Çağlar koltukta kayıp yanıma daha fazla yaklaştı ve gözlerimi kendi gözlerine kenetledikten sonra elimi tuttu. ''Yanındayım. Emin ol geçmişte ne yaşadıysan hepsini unutacaksın çünkü yanında olcam''dedi.

Cümleler birbirine o kadar çok benziyordu ki. Saki yaşadığım şey bir dejavuydu. Aynı hisler , aynı sözler , aynı bakışlar. Peki ya son? Sonudamı aynı olacaktı?