Leonard
We gingen rustig naar hem toe. We zeiden niets. Niets tegen elkaar en niets tegen Pablo. Hij was aan het huilen. Een beetje praten tegen zichzelf.
Pablo: "Waarom? ... Nooit verteld... Ik kan het niet... zonder jou..."
We besloten om maar even terug weg te gaan en hem even alleen te laten. We wachten buiten het kerkhof. Toen ik net nog op de steen keek stond er een tekstje: The worst goodbyes are the ones never said. Na een halfuurtje wachten kwam Pablo ook.
Pablo: "Sorry, dat jullie dit hebben gezien."
Immelien: "Het is niet erg. Gaat het?"
Pablo: "Ja het gaat wel."
Immelien: "Zeker? U ziet er niet goed uit."
Pablo: "Jaja, het gaat. Ik moet er door. Voor Antonio."
Immelien: "Pablo, als je het niet wil dan moet het niet. We vinden wel iemand."
Pablo: "Het moet. Het blijft in vertrouwde kring. Ik heb er niet goed aan gedaan de Studio te sluiten. Ik had het nooit mogen doen."
Immelien: "Ok, als u dat wil. We brengen u naar de rest."
Op weg naar huis zwegen we. We hadden al tegen de anderen gezegd dat we hem gevonden hadden. Toen we aankwamen was iedereen natuurlijk bezorgt.
Angie: "Gaat het, Pablo? Kom mee naar binnen."
Pablo
Ik kan het niet. Antonio moet hier zijn. Immelien geeft me toch weer telkens zo iets positiefs zodat ik er weer tegen kan. Ik weet het niet. Antonio wilde dat ik hier aan verder werkte dat weet ik. Kan ik het wel? Ik weet het niet...
Angie: "Hier, koffie."
Ik: "Bedankt."
Er bleven vragen in mijn hoofd zitten zonder antwoord. Daar zal ik nooit antwoord op krijgen.
JE LEEST
10 jaar later
FanfictionDe jaren na de studio. Na het laatste seizoen. Is het dan gedaan? Stopt Violetta voor eeuwig? Niet als het van de nieuwe generatie kinderen afhangt. Maak kennis met de kinderen van Violetta, Leon, Fran, Cami, Diego, Maxim, Lucinda, Nadia, Andreas, B...
