You're my Princess, I'm your Superman (FINISHED)

Chapter 4: Daming Lamok

Sinundan namen si Lolo, medyo hapon na kasi, nung nasa harap na kame ung gate, napanghinaan ako ng Loob.. tiningnan ko yung addresss sa sulat at yung address number na nasa bahay..  tama pareho nga..

Isang abandunadong bahay ang sumalubong samen,,

"Pasok, pasok,," sabe nung matanda,

pumasok kame,, binuksan niya yung ilaw,,

"Lo, nasan na yung nakatira dine.. " tanong ni Kian.

"Wala na,,di na sila dito nakatira" sagot ni Lolo,,

Nakakapangsuko naman .. akala ko makikita ko na si Cindy, nasan kaya si Cindy...

"Eh Lo, baket po sila lumipat," Tanong ule ni Kian..

Kinuha ni Lolo salamin niya at tumingin samen si Lolo, Tiningnan niya ng mabuti si Kian...

"Di ikaw si Errol noh,,"

Lumapit sakin si lolo,,

"Sandali lang pwede,, maupo muna kayo.."

Naglakad palabas si Lolo,,

Tiningnan ko a ng paligid, Malaki naman ang bahay pero parang matagal na walang nakataira, meron pa namang natitirang gamet, mga upuan at anono na nakabalot sa plastic..

Maya maya dumating na si Lolo may kasamang babae na may dalang juice at tinapay at inabot samen yung pagkain. akala ko si Cindy na ngunit indi siya yun,, dahil malamang anak lang yun ni Lolo,, umupo si Lolo,,

"Errol?" sabe niya..

"Ako po.." inabot sakin ni Lolo ang isang sulat..

"Sulat yan ng isang batang babae.. nakakatuwa siya,, sabe niya sakin.. wag daw muna ako mamamatay dahil daw iaabot ko pa daw tong sulat na to sa kanyang prinsipe.."

Tiningnan ko yung sulat, at tumingin ako kay lolo,,

"Ilang taon po binigay to nung bata.." tanong ko..

"7 years old siya nun.." sabe ni lolo..

Si Kian eh kain pa din ng kain sa tabe,

"Eh nasan na po sila,, alam niyo po ba?" tanong ko kay lolo,, nagbabakasakali akong alam ni Lolo ang address nila..

"Toy, Ngayong malaki na siya,, di ko na alam"

Huminga ako ng malalim,, di ko na ata makikita si Cindy..

"Ano po ba po nanyare sa kanila.." tanong ko ule kay Lolo..

binaba ni Lolo ang iniinom niyang juice at umayos ng upo at huminga na malalim..

"Nakakalungkot ang nanyare sa kaniya, kay Cindy.... Namatay sa isang car accident ang magulang nung bata,"

Natigilan ako.. at alam kong natigilan din si Kian kasi natigil siya sa pagkain,, Araay.. namatay pala ang magulang ni Cindy..

"Ang malala pa dun eh, walang kamaganak na tumanggap kay Cindy,, Gusto ko sana ampunin ang bata kaso wala akong ganung kalaking pera para maayos ang papeles niya.." dag dag ni Lolo,,

Di ako makapaniwala na nagingmiserable ang prinsesa nung mga panahon iyon,, at medyo naiinis din ako kasi wala akong magawa,, anong klase akong superman para sa kanya, di ko man lang nailigtas siya mula sa knayang kalungkutan... Wala ako nung times na kailangan niya ako,, habang ako pala eh super succesfull sa buhay,, ganun naman sya kamiserable,, Sana nung mga panhong iyon,, sana nasa tabi ako niya para icomfort siya,, pero wala ako.. wala..

Cindy.. nasan ka na ba ngayon? Huli man ako,,, pangako,, hahanapin kita,,, kung nasan ka man ngayon..

Napayuko ako sa lungkot,, kaya si Kian nalang ang kumausap kay Lolo..

"Lo,, may idea ka ba kung saan ngayon si Cindy,," Tanong ni Kian

"Wala eh.." malungkot na sagot ni Lolo, siguro kasi nalulungkot din siya para kay Cindy...

"Pero may alam akong makakatulong sa inyo.." dagdag ni Lolo,

Napatingin ako kay Lolo...

"Sa DSWD.. Dun kasi siya dinala,, siguro may makakapagsabe sa inyo dun kung nasan si Cindy ngayon.."

"Salamat Lolo..." sabe ni Kian kay Lolo..

Tumingin sakin si Lolo,,

"Errol diba.. kung nasan man si Cindy ngayon,, sabe niya hihintayin ka daw niya... nakakatuwang bata..  sana magkita kayo..."

Ngumiti ako kay Lolo,, dail madilim na,, inalok kame ni lolo na dun na kumain ng Dinner at magstay for gabe..

"Ayos pa naman ang takbo ng tubig dito, may mga kama sa kwarto,, dadala nalang ako ng mga unan at kutson, dito na kayo magstay at mapanganib na sa labas.. gabe na.."

Pumayag naman kame... kasi mahal din naman ang matulog sa hotel, pagkatapos naming kumain nagdaretso na kame sa may kwarto,, nauna maligo si Kian,, habang ako eh nagdradrawing ng character,, aaminin ko,, medyo balisa ako ngayon at di ako makapagisip ng ayos..  iniisip ko kung nasan ngayon at kung maayos ba ang kalagayan niya ngayon.. kinuha ko yung sulat ni Cindy at Binasa ko..

Prince Superman,

Ibibigay ko tong sulat na to kay Lolo Geronimo, sana matanggap mo.. kasi alam kong pag hinanap mo ko, dito ka una pupunta kasi ito yung alam mong address ko.. Wala na si Mommy ko at si Daddy, nasa langit na sila, tapos ngayon kinukuha ako ng mga tao,, doon daw ako titira kung saan madameng bata.. na tulad ko,, na wala na din moomy at daddy,, Superman,, di ko alam kung prinsesa pa din ba ako,,, kasi sobrang nalulungkot na ako.. plss naman hanapin mo ko,,, iligtas mo ko.. kailangan ko ng tagapagligtas ngayon... kasi di ko na alam pano na ako... hihintayin kita...

Cindy

Sumikip ang dibdib ko nung binabasa ko yung sulat,,, medyo naiiyak ako.. feel ko nung time na sinusulat yun ni Cindy eh sobrang kailangan niya ako,, ako ba.. nung mga panahong iyon nasan ba ako.. malamang naglalaro ako ng computer games.. masaya.. habang siya eh... malungkot pala..

Lumabas si Kian sa Banyo,, at inabot sakin yung towel.. o tol kaw na.. tumalon si Kian sa kama at binuksan yung laptap para magnet at kumuha na din siya ng beer,,, ako ay pumasok na sa banyo para magshower..

Habang sangshoshower ako di mawala sa isip ko ang lungkot ni Cindy...

Yaan mo Cindy.. hahanapin kita..

Dadating na ang Superman mo..