You're my Princess, I'm your Superman (FINISHED)

Chapter 8: Im Superman.. :(

Ma,,, Sino po sila..."

Tumigil ang mundo ko,, sumikip ang dibdib ko, natigilan ako... tumingin ako kay CIndy at tumingin ako sa bata..nanlaki ang mga mata ko...

"anak,, mga kaibigan lang ni Mommy,, Ash, si tito Errol,, alam mo bang kaibigan ko siya nung mga bata pa kame,,  kasama niya kaibigan niyang si Tito Kian.. "

"Ahh... siya ba yung kinikwento mo na si Superman??" 

Tumingin sakin yung bata.. "HI SUperman.." bati niya sakin,,, "Ma, laro muna ako sa labas.."

"O siya sige,, pero Ash wag lalabas ng gate ha.."

Tumakbo palabas yung bata habang ako eh nasa state of shock pa,,, pati si KIan eh gulat na gulat,,, Ang tanga ko... Natural ang tagal na ng panahon,, natural may asawa na si Cindy,,, sa ganda niyang yun.. grabe,, ano ba ang sinasabi kong kasal,,, ang tanga!!!

"A----anak?? Cindy?? mommy ka na??" pagulat na tanong ni Kian.

"Gusto ko sana sabihin sa inyo... kaso sa sobrang excited mo Errol, di ako makahanap ng tiyempo.." sabe sakin ni Cindy na para bang naluluha ule.

Di ko alam ang dapat maging reaction ko,, dapat ba akong magalit o matuwa kasi masaya na siya,, DI ko alam ano na gagawin ko.. dahil lahat ng hirap namen sa paghahanap eh nauwe lang sa wala.. ITo ba ang dapat kong tanggapin,,, parang ang hirap naman ata taggapin ang bagy nato,, tanggapin na ang mahal mo eh may pamilya na,, pero ano ba magagawa ko... kaya pala wala akong makitang Cindy Zhang,, kasi di na siya Zhang... Herrera na siya... ang tanga ko para di maisip uin...

"Ahh.. OO naman... ahaha,, Syempre,, may asawa ka na.. sorry,,, di ko alam,, ahahaha. napahiya pa nga ako... ." nagpilit akong tumawa pero ang totoo eh ang sakit sakit sa puso,,, feel ko eh dinudurog ang puso ko,, ang sakit malaman na ang taong mahal at inintay mo for a long time eh ito na sa harap mo,, may asawa na...

Feel ko tinutusok ang puso ko ng sanlibong karayom, o siguro mahigit pa dun,, feel ko hinihigit ang sikmura ko.. Ito na ata ang pinakamasamang naramdaman sa buong buhay ko.. Tumawa ako ng pilit,, ako lang ang natawa that time,, pinipigilan ako ni Kian,, pero gusto kong tumawa,, ayoko ipahalata kay Cindy na nasasaktan ako,,, gusto ko makita niyang masaya ako para sa kanya,, pero di ko mapigilan ang pagtulo ng luha ko,,, muka na akong tanga dun na natawa na naiyak... ang sakit eh,,, napakasakit,.. 

"Errol,, Pasensya.. kung di ako nakapaghintay... pasensya kung di ko natupad ang pangako natin sa isat isa,, Errol,, pasensya na.." umiiyak na sinabe ni Cindy sakin,, hinawakan niya kamay ko,, na para bang naaawa sakin,, ayoko kinakaawaan ako.. ayos lang ako,, ayos lang... dapat maging ayos lang ako...

"Di mo kasalanan,, Tama na Cindy... Bata pa tayo nun.. Di mo kasalanan,,, Aaminin ko,, sa mga nanyare sayo,, gusto lang kita sumaya..." Sabe ko kay Cindy na hinawakan ko din ang mga kamay,,,

"Errol,, masaya na ako.. may pamilya na ako.. dalawa na anak namen,, Nung namatay si Mama at si papa,, feel ko nagiisa nalang ako,, Sinubukan kong magpakatatag,,  kahit gusto ako ampunin ni Lolo Geronimo,, di mila ako pinayagan na tumira sa kanila,, kaya dinala nila ako sa DSWD,, doon,, aaminin ko,, masaya ako,, dahil nakakalimutan ko ang sakit ng mawalan ng magulang,, pero nung sabe nila na magkakaroon ule ako ng magulang,, pumayag ako,, kasi akala ko magiging ayos na lahat,, pero indi pala.. namatay ang mommy ko at naiwan ako kay papa,, sabe niya.. ako daw ang malas,,  kaya simula nun,, pinapahirapan niya ako,, kung ano an ginawa niya sakin,, baboy siya pero pinilit ko pa din magpakatatag,, nagasawa siya ng panibago,, yung stepmom ko pati mga kpatid ko... tinuring nila akong basura,,, tiniis ko yun ng ilang taon haggang maisipan kong maglayas para tumakas sa lahat,, para makapagsimula ako ng panibago, pumunta ako dito sa Leyte dahil sabi daw nila maykamaganak daw ako dito, pero wala pala,,, nagtrabaho ako ng sobra sobra para mabuhay ko ang sarili ko..." sabe ni Cindy habang pinupunas ng panyo ang kanyang mga mata. pinagpatuloy niya ang kanyang kwento.."Di ako nakapagaral, Ang hirap,, pero nagpakatatag ako hanggang makilala ko ang asawa ko ngayon,, inahon nya ko,, tinulungan,,  mabait naman siya,, at Errol masaya ako sa kanya,, lage kita kinukwento sa kanya,,pasensya kng napagod akong maghintay.. pero buong buhay ko,, inaasahan kong nagdyan ka para sakin... lalo na sa mga panahong kailangan kita.." dagdag nia..

"Pasensya,, napaka walangkwenta kong Superman para sayo,, wala ako para iligtas ka,,, wala ako para sayo.." paliwanag ko,, naiinis ako sa sarili ko,, huli na pala ako....

"Indi Errol,, Kung di dahil sayo,, di ko makakayanan ang lahat.. ikaw angnagbigay ng lakas ng loob sakin,, sa lahat,, kahit wala ka,,, iniisip ko lageng nagdyan ang aking superman para sagipin ako,, at tulungan lampasan ang araw araw, gawa mo kung bakit ako naging matatag at gawa mo kng bakit ako naging matapanang,, salamat"

Umiyak na ng tuluyan si Cindy,,

Pinunasan ko ang luha ni Cindy,, Ngayon naiintindihan ko na lahat,,, Ito nga siguro ang Ending ng Story namen,, after a years ng pagiintay ko,, dito na natatapos lahat.. Di man siya Happy Ending atleast nakita ko siya,,,, OO,,,, hanggang dito na nga lang ako... 

"Im sorry kung napagod ka,, kung hanggang dito nalang tayo,, tinatanggap ko... Nakita ko naman ngayon kung gaano ka kasaya..." sabe ko sa kanya,, nakangiti na ako...

"Errol,, Salamat,,, salamat sa lahat,, kahit kelan di ako nagalit sayo, KAw padin ang tagapagligtas ko... salamat superman ko.. OO, masaya na ako... salamat sayo..." sabe niya sakin ng biglang niyakap niya ako...

Feel ko tumigil ang Oras ng mga panahong iyon,, Muka na pala akong tangang nagiintay sa bagay na wala,,, DI ko siya masisisi kasi alam ko ang hirap na pinagdaanan niya,,, Siguro nga nakapaghanap siya ng taong tutulong at nagdyan para sa kanya,, maskit man aminin,,, di ako yun... matagl akong nawala para sa knya... at may dumating na prinsipe para sagipin siya.. Kahit na MAtagal ko siya hinintay,,, ayos lang worth it naman,, kahit di ko natupad ang pangako kong kasal dahil may asawa na siya,, ayos lang... nakita ko siyang masaya kasama ang pamilya niya,,, ayos na ko... Siguro ganun na nga yun siguro,, we expect for something na,, akala natin eh ayos na.. I expect too much.. kala ko nagdyan pa din siya,, ngunit wala na pala...masakit aaminin ko,, pero wala na ako magagawa... masaya na ako at may dumaang CIndy Zhang sa buhay ko.. at siya nagbiigay ng kulay sa buhay ko,, dahilan kung bakit sobra akong nagsipag sa pagaaral,, kung tutuusin,, mas utang na loob ko pa sa kanya ang lahat.. kung di dahil sa kanya,, wala ako ngayon.. 

Di na kame nagtagal dun,, Need na namen umalis.. As far as i see naman,, masaya na siya sa kanyang pamilya,, sa kanyang dalawang anak,, nabubuhay naman sila ng ama nila na nagsisipag para sa kanila,, marami na pala nanyare,, marami na pala nagbago.. Pero aaminin ko.. di ako magpapakaplastik,, oo masakit,, pero wala ako magagawa kundi iaccept lahat.. 

Naglalakad kame paalis,, at ito na naman ako.. naiiyak... Tulad nung bata ako,, ito naman ang pangalawang heartbreak ko.. sa parehong babaeng nagheartbreak ng puso ko nung una,, tulad nung bata.. siguro ilang araw o months padin ang kailangan ko para masabi kong kaya ko na at di ko na naiisip ang mga bagay na to..

Magiging ayos ako.. magiging masaya.. dapat maging masaya...

After nun bumalik kame sa manila para ipagpatuloy ang buhay ko,, ang sarap isipin na nahanap ko siya, tulad ng pangako ko nung batang hahanapin ko siya,, siguro nga di nanyare ang inaasahan kong mangyare,, ang pakasalan siya,, nakita ko siyang masaya eh ayos na ako ayun naman ang dapat eh... siguro ganun nga siguro yun,, Dito na siguro matatapos ang kwento namen, di man naging kame sa huli...

Atleast nahanap ko siya,, at maayos na siya sa buhay niya,,,

"Ang Prinsesa ay napagod sa paghihintay ng kanyang Superhero na tagapagligtas,,

Kahit sinubukan ng superman na hanapin ang prinsesa at iligtas siya mula sa kanyang pagkakulong,, di pa din siya nagtagumpay... dahil wala na ang prinsesa,,

habang wala ang superhero, dumating na pala ang prinsipe ng prinsesa para iligtas siya..

Masakit para kay superman,, wala siya magagawa kundi magpatuloy..

Nagpatuloy si Mr, Superman na ipagpatuloy ang buhay niya bilang tagapagligtas,,

Ang prinsesa naman eh masayang bumuo ng pamilya kasama ang prinsipe,,

kahit na ganun ang nanyare,, Nagdyan pa din si Superman para sa Prinsesa..

Siguro ganun na nga yun,,

Sa huli,,, magkaiba pa din ang kunuha nilang buhay,,,

A princess will always be a princess,,

At si superman,, ay mananatiling si Superman..."

-----------------THE END....-----------------