You're my Princess, I'm your Superman (FINISHED)

Chapter 6: Kagutom magsulat

"Eh nasan na po siya?" tanong ko

"Si Cindy?? Siya ay nasa probinsya ng Leyte,.. huling punta niya dito yun ang sabe niya samen,, pumunta siya dito para mamaalam at magpasalamat,, pinilit ko siyang dito nalang tumira at magsimula pero ayaw niya,, gusto daw niya makita ang buhay sa sarili niyang mga mata...napakabait na bata,, napakatatag... "

Napalunok ako,, di na ako makakapagtiis ng isang araw ng di nakikita si Cindy,,, ayoko na madagdagan ang paghihirap niya,,, Gusto ko siya makita at papakasalan ko siya.. tatapusin ko na lahat ng hirap na pinagdaanan niya.. at sisimulan kong baguhin ang buhay niya... Ililigtas ko siya mula sa mga nanyareng masasama sa kanya,,,

Beside ako padin ang Superman na kilala niya,, at siya padin ang PRinsesa ko... at ako ang Prinsipe niya... Di ko akalain na ganun pala nanyayare sa kanya habang ako eh masaya sa luho at suporta ng pamilya ko,, habang siya,, wala siyang aasahan kundi ang sarili niya..

matagal kame nagpause sa may DSWD,,, hanggang maisipan nameng umalis na,, umalis kasi ang sakit sakit na.. umalis dahil gusto ko na siya makita....

"sige po mauna na po kame..." sabe ko,,

"Sige mga bata,, Geh Errol.. hanapin mo siya... iniintay ka niya,, sabe niya sakin.. iintayin ka niya.... geh Kenji,,, kaw na bahala kay Errol.."

"Kian po.." hikbing sinabe ni Kian..

Nagdridrive ako pero di padin mapigilan ni Kian ang kanyang pagiyak..

"Tol,, di ko alam kung kaya ko pa ipagpatuloy to.." sabi sakin ni Kian na naiyak padin... Walanjokakalain mo siya pa tong iyak ng iyak kaysa sakin,, aaminin ko.. MAsakit din para sakin ang marining ang mga malulungkot na nanyare kay Cindy,, pero mas kailangan ko magpakatatag ngayon....

"Ano ka ba,, dapat,, maging okay lang tayo at nagiintay satin si Cindy..."

Pinunas ni Kian ang mga luha niya, na tila bang bata...

"Tol,, tama ka.. naghihitay na sa atin si Cindy"

Napangiti ako kay Kian,, sa isang Superhero, kasama niya lage ang kanyang Sidekick.. at haharapin nila lahat para mailigtas lang ang prinsesang naghihitay para sa kanila.. Si Kian ang Sidekick ko kasi kahit medyo may pagkabaliw to, eh di pa din niya ako iniiwan,,, 

"O tol kain tayo.." ako na ang nagyaya kay Kian na para pang walang gana kumain dahil sa mga nanyare ngayong araw..

Pero, wala kameng magawa kundi harapin ang susunod na kabanata ng aming paghahanap,,,

Cindy,, malapit na kame...

Kumakain kame syempre sa isang fast food ule ni Kian,, nagssketch kame ng mga character ng aming gagawing comics,, nagdrawing kame ng isang super hero, isang prinsesa, may isang sidekick din,,, nagdrawing din kame ng matandang ermitanyo na tutulong sa kanila, at isang magandang fairy,,, kahit di pa nami tapos ang aming paglalakbay,, sobrang inspired na inspired kame ni Kian....

Alam namen malapit na malapit na kame kay Cindy.... konti nalang makikita ko siya,,

"Tol, kung sakaling makita nga natin si Cindy ano gagawin mo?" tanong sakin ni Errol habang kinakain yung inorder niya..

"Di ko alam.. siguro kukunin ko siya... sa sobrang malungkot ng nakaraan niya,, kailangan niya magsaya.."

Kumuha ako ng Fries at nagpatuoy sa pagssketch..

"Tapos... papakasalan mo siya diba..." tanong ule ni Kian,,

"Oo naman,, yun ang pinangako ko sa kanya,, beside siya talaga ang iniintay ko simula nung bata pa ako,,, " sagot ko

"Ehh.. pano kung di natin makita.." sunod na tanong ni Kian,,

Napatigil ako.. Oo nga pano kung di ko na makita si Cindy.. Di ko alam ang gagawin ko.. Matagal ko siyang inintay,, at sa pagiintay na yun.. di ko naisip ang mangyayare pagdi ko siya makita,, Kung sakaling di ko siya makita,, siguro kailangan ko ng harapin ang bukas ko.. at tanggapin na kailangan kong magmove on kahit alam kong mahirap,, 

Kung gusto ng kapalaran na magkita kame, alam ko magkikita kame,, pag ayaw naman... edi tatanggapin ko nalang ng buong buo..

"Wag ka kasing negative.." sabe ko kay Kian na kain pa din na kain..

"Dont worry Tol,, dito lang ako... sasamahan kita.. makita man natin o inde.."  kahit minsan eh may pagkatopak tong aking sidekick eh,,, di pa din niya ko iniiwan..

After namen kumain,, nagdaretso na kameng magbyahe papuntang sa Leyte.. napakalayo at napakatagal ng aming dyahe syempre naman Leyte yun,, bundok ata ang lalakbayin namen,, ilang dagat ang tinawid namen,, ang dami nameng pinagdaanan na hotel na tinulugan,, fast food na kinainan,, as in ganun,, at lahat ng yun eh lalampasan namin dahil alam kong kailangan na ako ng aking prinsesa, si CIndy,, di na ako makapagintay na makita siya... ilang araw din kame nagbyahe, nagpalitan magdrive hanggang... sa wakas,, after all, nakarating kame sa probninsyang tinutukoy nung Head ng DSWD, nagdito na kame sa LEYTE!! wala kameng inaksayang oras at nagsimula na kame magsisitanong doon,, madaming Cindy daw ang nakatira doon pero wala silang kilala may apelidong Zhang...

Nasan ka na ba Cindy,, Gusto na kita makita..

Habang nagsisitanong kame nakakita ako ng bata sa isang bahay na parang prinsesa na nakasuot ng kurona. na nagpaalala sakin kay Cindy... Cindy nasan ka na ba????

"Tao po.."

______________________________________________________________________________