Operation: MY BFF (Make Your BestFriend Fall)

♣ Chapter 3 - My BestBitchFriend ♣

She's here.

Narinig namin pumasok si Chelsea sa bahay sa pagsara ng pinto ng malakas.

Yaya? Bakit ang dilim dito? Hey people where are you? If you're not going out isusumbong ko kayo kay daddy and I'll have him fire you all. Napasimangot ako sa sinabi ni Chelsea pero napawi yun nang bumulong sa akin si Kuya Chad.

"She can't do that especially napamahal na rin sa kanya ang mga tao dito and these people are trusted by my father," he smiled and winked at me ( Althrix tama na ang titig, tumutulo na ang laway mo punasan mo nakakahiya, gwapo siya gwapo landiiii!)

Rinig na rinig namin ang unti-unting paglapit paglapit niya dito sa garden and...

SURPRISE!!!", sabi namin ng sabay sabay.

Nakita kong lumiwanag ang mukha niya and she can't hide the happiness in her eyes.

Her eyes roamed her surroundings na parang may hinahanap siya pero nang marealize niya na wala dito ay muling lumungkot ang ang mukha niya at bumalik ang brat attitude niya and worst her eyes are set on me.

"Hoy! Bakit nandito ka?"

Hindi ko pinansin ang pagkabratanila niya pero hindi ko inatrasan ang pagtawag niya sa akin ng hoy.

"Hoy ka rin babaeng rocky road ang mukha, happy birthday"

"Paano ma nalaman na birthday ko? Wala naman akong sinabihan kahit sino, kahit nga registrar's office ng school ay hindi alam 'yon."

"May third eye ako", pasimple kong sagot sa kanya and I saw her smile not like her fake pretending smile but a true one.

"Umalis ka dito sa pamamahay ko kung ayaw mong kaladkarin kita palabas dito."

"Eh di kaladkarin mo ako", Pagpatol ko sa kanya.

Papunta na siya sana sa akin nung may narinig siyang pamilyar na boses na tumatawag sa kanyang pangalan.

"Chelsea? Chelsea?"

"Da-dad?", nagulat na hindi makapaniwala ang tono ng kanyang boses.

"Ok ka lang ba anak? Hindi ka ba nila sinaktan? Nasaan na ang kidnappers mo? Nahuli na ba sila ng mga pulis? Oh my princess I thought I lost you". Then he hugged her and she hugged him back.

Nakita kong nalilito ang mga tao sa mga pinagsasabi ni Sir Elarcosa. Kumalas sa pagkakayakap nila si Chelsea.

"Da-dad? Im so happy that you're here right now but anong pinagsasabi mong kidnappers?",nagtatakang tanong ni Chelsea.

"Kanina may tumawag sa akin na isang babae, sabi niya sa akin ay pumunta ako ngayon dito at ako lang daw ang dapat pumunta kung hindi mawawala ka sa akin".

Lahat sila ay tumingin sa dereksyon ko.

"What?", ang tangi nausal ko lang habang nakangisi habang unti-unti kong nilalagay sa likod ko ang aking cellphone but kuya Chad stopped me and took my phone.

Errr. I am in trouble?

Padabog na pumunta sa akin si Chelsea.

"Akala mo ba na nakakatawa ang ginawa mo? Alam mo ba na napakadelikado ng ginawa mo? Tanga ka ba? Sino ang nagbigay ng pahintulot sa iyo na gawin mo ang bagay na iyon?"

She's now standing in front of me.

"A-akala ko kasi na matutu..."

"SHUT UP!", Sigaw niya sa akin, I thought na sasampalin niya ako so pumikit nalang ako ng aking mata ready to accept the slap I'm about to be given pero bigla niya akong niyakap which shocked me.

"For all this years simula nang mawala si mama this is the first time na nakasama ko ulit si Daddy on my birthday." And then she cried while hugging me.

"Thank *sniff* *sniff* Thank you *sniff* *sniff* so much", her voice trailed off.

Nakita ko si Kuya Chad, he's crying too, he uttered a silent thank you and I replied with a smile and a nod.

And from that time on naging magbestfriends kami, hindi na kami enemies, minsan. Hehehe. We still have our petty fights but we get over it in no time.

Naging close na rin ako sa family niya.

At sa school.

Well nagtaka ang lahat kung bakit nag-iba na ang attitude ni Chelsea pero lalo silang nagtaka nang narinig nila kaming nagtawagan ng Bhestie.

Oh di ba shocking? We were enemies at first and napahiya ko pa siya sa buong campus noong first meet namin.

May pagkabrat pa rin siya minsan, well ano pa ba? Laking mayaman eh.

But this is where we started.

From ENEMIES na kulang nalang ay magpatayan, kung nakakamatay nga lang ang mga titig at matatalim na salita siguro ay may natumba na sa aming dalawa now naging best of friends kami.

******** END OF FLASHBACK ********

And that's how I meet her.

But she left me and I hate her.

Wala man lang kahit goodbye!

Wala kahit hug lang?

Kahit iyakan moments nga wala eh!
Kahit simpleng text nalang sana na

"hello althrix aalis ako, good bye, i will miss you"

Wala as in wala!

Nalaman ko nalang na umalis siya nang nagpakatanga ako noon maghintay sa kanya sa labas ngbkanilang bahay for 3 effin' days.

Hindi siya nagrereply sa mga text messages ko, kahit tawag ko hindi niya sinasagot.

Akala ko galit siya sa akin, yun pala ako yung magagalit sa kanya, dahil umalis siya ng wala manlang pasabi.

Kung hindi siguro naawa sa akin ang maid ay bakahanggang ngayun nag-aabang parin ako doon na parang ungas.

Nanggagalaiti ako sa inis!!!

Pero could I still hate if ...

We face each other again?

I'm gonna meet that brat again!

That ignorant, self centered brat

My BestBitchfriend.

After all this years.

Every last bit of pain na naramdaman ko noong nalaman kong umalis siya ay bumabalik.

Why does she have to return?

Why?

___________ Operation: MY BFF ____________
( Make Your BestFriend Fall )

Ghuyz I wish na magustuhan niyo itong update ko... hehehe... stay tuned...

Lots of hearts
Althrix ♥♥♥