Our Secret ~ Larry Stylinson.

~ OO2 ~

Harry Styles.

Goed gezind verliet ik mijn bed om me terug te trekken in de douche. Wanneer ik eenmaal opgefrist was begon ik rustig mijn ontbijt klaar te maken. Ik woonde alleen ik had een eigen huisje gevonden net buiten Londen. Vandaag zou mijn eerste dag beginnen als Begeleider. Geen kinderactiviteiten begeleider maar bij een kliniek. Het was mijn droombaan, vanaf jongs af aan wilde ik graag mensen opvrolijken. Ik kon er ook nooit tegen als ik iemand zag huilen en vechten deed ik niet aan enkel als je mijn zusje zou aanraken. Ik was ook enorm close met mijn familie maar ik heb toch de stap genomen op mezelf te gaan wonen. Mijn ogen gleden even naar de klok, half 10 ik had nog genoeg tijd ik hoefde immers om 12 uur pas te beginnen.

Om 11 uur besloot ik nog een kopje Thee te nemen voor ik naar mijn werk zou gaan. Het klonk zo raar om te zeggen mijn werk ik heb immers nog geen Officiele werkdag gedraaid. Wanneer mijn thee op liet ik de mok staan en ging met een glimlach op mijn gezicht op weg naar mijn nieuwe werk. Ik stapte in mijn auto om daar mijn favoriete cd van Panic at the disco op te zetten. Na een klein halfuurtje kwam ik op mijn bestemming aan en mijn mond viel open. Het zag er slechter uit dan dat ik had verwacht maar het zal aan de binnenkant wel meevallen.

Mijn tas greep ik echter strakker beet toen ik de poort richting de receptie betrad. De vrouw keek op een norse blik stond op haar gezicht gedrukt  terwijl ze uitgebreid de moeite nam om me te bekijken. ,,Uhm ik ben Harry Styles en ik kom hier werken.'' Een sarcastische lach vulde de ruimte terwijl de vrouw bleef lachen werd ik langzamerhand geirriteerd. ,,Gaat u mij nu nog helpen of wat?'' zo gauw als de lach kwam verdween hij ook weer om plaats te maken voor de norse blik. ,,Ik zal Mr Brooks bellen.'' waarna ze zich omdraaide en de ruimte uitbeende waarschijnlijk naar het kantoortje achter haar.

Na tientallen minuten gewacht te hebben was de vrouw echter nog niet terug en begon ik een beetje mijn geduld te verliezen. ,,Ah meneer Styles, u bent er al.'' Ik draaide me om, om daar in het gezicht van Mr Brooks te kijken. ,,Je had al wel door mogen lopen hoor Murrey is niet echt de liefste hier. Maar we kunnen haar nou eenmaal niet ontslaan.'' ,,Ik dacht dat ze u ging bellen dat is tenminste wat ze zei.'' Terwijl ik een knikje gaf naar het kantoortje. Zijn lach vulde de ruimte ,,Dat is de kantine Styles. Nou volg mij maar richting mijn kantoor dan weet je die weg ook meteen daar zul je verdere uitleg krijgen.''

Eenmaal in zijn kantoor verwees hij naar een van de stoelen waar ik rustig op plaats nam. ,,Goed ik begin maar meteen met de regels. ,,Regel 1 is dat je altijd op tijd aanwezig bent. Maar ik neem aan dat je niet zo dom bent om te laat te komen. Enkel als er een goede rede voor is zal ik het door de vingers zien. Ik knikte braaf terwijl ik het kantoor rustig in me opnam. ,,Regel 2 Je zal tijdens het eten hier mee eten om de patiënten in de gaten te houden. Maar ik neem aan dat ook dit van zelf sprekend is.'' Weeral knikte ik. ,,En eigenlijk regel 3, uit de buurt blijven van Louis Tomlinson.'' Terwijl hij me afwachtend aan keek maar dit keer knikte ik enkel niet. ,,Waarom mag ik niet in de buurt komen van Louis Tomlinson?''

De vraag had hij enkel afgeweerd voor hij me uit zijn kantoor gestuurd had, ik moest nu naar de kantine gaan om Alice te zoeken. De kantine was groot, de muren waren grijs en er waren houten lange tafels met houten bankjes eronder. Mijn ogen gleden even door de kantine en in de hoek stond inderdaad Alice zoals ze beschreven werd door Mr Brooks. Uitnodigend zwaaide ze in mijn richting waarna er toch een klein glimlachje rond mijn lippen kwam te staan.

Na een rondleiding van een halfuur wist ik inmiddels waar alles zat en ook had ik Alice beter leren kennen en ik mocht haar nu al. ,,Harry!'' ik schrok op en keek richting Alice die een schaterlachje liet horen. ,,Alice kan ik je iets vragen?'' ,,Vragen kan altijd maar of ik antwoord geef is een tweede.'' Waarna ze me een vette knipoog gaf waardoor ik in de lach schoot. Al gauw werd mijn blik weer serieus. ,,Waarom mag ik niet in de buurt komen van Louis Tomlinson?'' Die vraag had haar duidelijk van haar stuk gebracht want haar lach verdween als sneeuw voor de zon. ,,Ik mag je dit niet vertellen.'' ,,Oh toe nou Alice ik zal niet zeggen dat ik het weet, maar ik moet het weten.''

Twijfelend had ze me aangekeken voor ze mijn hand greep en me mee sleurde naar het vrouwentoilet, Typisch. ,,Oke goed ik zal je vertellen over Louis maar als ik merk dat iemand weet dat ik het je verteld hebt dan ga je eraan.'' Waarschuwend keek ze me aan waarna ik snel knikte. ,,Oke goed, Louis is een beetje een apart geval. 5 jaar geleden pleegde zijn zusje zelfmoord..'' Een gevoel van medelijden overspoelde me toen ze dit uitsprak. ,,Waarom is hij dan een apart geval.'' ,,Niet zo ongeduldig Haz Als ik je zo mag noemen, ik was nog niet klaar.'' Ik knikte ,,Oke goed nou, sinds dat zijn zusje zelfmoord gepleegd heeft weigert Louis nog te praten. Iedereen hier heeft alles geprobeerd om hem aan het praten te krijgen maar niets is gelukt. Uiteindelijk zag Jason ofterwijl Mr brooks dat de enige plek waar hij zich thuis voelde de tuin was zo gezegd zo gedaan heeft hij Louis apart genomen en hem verteld dat als hij niet praatte hij de tuin niet meer mocht betreden. Ze dachten dat hij wel zou gaan praten na die woorden maar sindsdien is alles alleen nog maar erger geworden en mag niemand meer in zijn buurt komen.'' Zuchtte ze.

Met open mond staarde ik haar aan. ,,Hoe kunnen ze dat nou doen, zien ze verdomme niet dat dit totaal niet gaat helpen!'' Woede en verdriet overspoelde me, ondanks dat ik de jongen niet kende voelde ik dat ik hem moest beschermen en helpen. Alice hield haar handen omhoog ,,dit was niet mijn idee!'' ,,Maar dit kan zo niet.'' ,,Stop met schreeuwen. Straks hoort Jason je nog!'' ,,Ik ga Louis een bezoekje brengen.'' Alice haar mond viel open ,,Nee dat ga je niet! Dit is je eerste dag verpest dit nu niet Harry.'' Woest keek ik Alice aan. ,,Ik ga Alice ik ga naar hem toe en ik zal hem helpen. Ik laat jullie zijn leven niet nog erger maken.'' En daarmee stormde ik de wc's uit terwijl ik wist dat ik aangestaard werd door de mede mensen hier.

Ik betrad de lange gangen vol met kamers en uiteindelijk vond ik Tomlinson op de laatste deur in de laatste gang. Even bleef ik twijfelend voor de deur staan maar ik moest dit doen. Ik kon dit niet zo door laten gaan. Nog even keek ik om me heen om te kijken of Alice me ook verraden had of dat iemand me zag maar zodra ik merkte dat de kust veilig was. Duwde ik de deur open en betrad ik het kleine kamertje. Een schim lag in het bed maar zodra ik opgemerkt was draaide hij zich om en keek ik recht in twee betraande ogen.

,,Hallo Louis, Ik ben Harry.''

~~

OKAY ik update weer even illegaal in de klas lalalala

Anywaaaays i hope you guys liked it :D So yeah let me know what ya think.

Vraag van vandaag ; Zal Alice Harry Verraden?

All The Love x N.