Bekle Beni KORE

361 57 36
                                    

Merhaba ben Gamze. 17 yaşındayım. Annemle babamın beni hangi amaçla yaptıkları hakkında en ufak bi fikrim yok. Babamsa bunun sadece bir hata olduğunu söyleyip duruyor. Bende seviyorum baba. Her neyse istanbul da yaşıyorum ama babamın işi yüzünden 1 hafta sonra Güney Kore ye tasinicaz. Tabi ben bunu öğrenince kafamı duvarlara vura vura bir oldum. O kadar sevindim ki ama kimseye belli etmedim. Çünkü ben malım.

~~~~~~1 hafta sonra ~~~~~~

Bugün güney Kore ye gidicez. Çok heyecanlıyım. Çünkü benimde tüm korecanlar gibi hayallerim var. Ve bugün bunlardan biri gerçekleşecek. Acaba koreye gidince napsam ¿¿
Belki patlayana kadar kore yemeği yerim. Belkide hayranı olduğum grupları görürüm. Yada sevincini zirvede bırakır kendimi bogarim.

Benim bir hata olduğumu düşünen babam:

- hadi gamze uçağı kaciricaz. Uçak demişken her bir bilete servet verdim. Biletler sizden değerli.onlar yanarsa sizde yanarsiniz.

Babamın küçükken travma gecirdigine inanan garip anam:

-af buyur bir şey mi dedin ??!

Kabul edin bu ailedeki tek normal kişi benim

Zavallı babam:

Yok hayatım nerden çıkardın. Sadece geç kalicaz dedim.

Evdeki tek otorite sahibi annem:

-neyse kız sende çabuk ol. Ayagimin altına alırım seni.

Annemde bulduğu ilk fırsatta beni ayağının altına alicak. Her gece korkudan uyuyamıyorum.
Devlet bana yardım etsin.

~
~~
~~~
~~~~
Aha geldik valla geldik güney koreye geldik
Geldik gelmesinede buradaki kızlar bana yiyecekmişim gibi bakıyorlar napam yani güzellik suçsa öldür beni Pakize

Herşey çok güzeldi o kadar güzeldi ta kiiii annem konusana kadar:

- bugün eve yerleselim yarinda okul işini hallederiz.

Bakın burada annemin hayallerimin içine edişini izlediniz.

Hayatına küfreden ben:

Okula ne gerek var zaten ben koca parası yemeği düşünüyorum. Hem haram da sayılmaz. Ohh miss iki iş yapar birde yemek yaparım hayatıma bakarım.

Gene hayallerimi boka çeviren anam:

O denli bir salağı nerde bulucan? ?

Ben:

salağı napam dünya mal kaynıyor.

Gariban anam:

-ne halin varsa gör ama mal diye bi fakir e gideyim deme.

Sonunda eve geldik.Size hiç babamın patronunu sevdiğimi soylemismiydim. Biz gelmeden evi temizletmis. Eşyaları da yerlesttirmis. Yoksa anam hepsini bana yaptirakti. Hemen odama gittim. Esyalarimi dizmeye başladım. Tabi sadece posterleri astım. Diğerlerini bi ara yerleştiririm diye düşünüp yatağa bodoslama daldım. Bakalım yarın beni neler bekliyor.

Arkadaşlar bu benim ilk Hikayem umarım beğenirsiniz
Bir hatam olduysa affedin.

Annyyong KOREHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin