Son Aşkım, İlk Yarim...

"BAŞLANGIÇ"

Multimedya Eslem
YUKARIDA ESLEMİN FOTOĞRAFI BULUNUYOR.

-----------

Soğuk yüzümü yakıyordu. Normalde yüzümü üşütmesi gerekirken şu anda yakıyordu. Canım çok acıyordu. Sanki bir ok kalbime saplanmış gibiydi. Ne kadar zorlasamda çıkmıyordu.

Çıkmayacaktı da... Sıkılmıştım. Hayattan, sevmekten, yaşamaktan, korkmaktan...

Ben adım gibi samimi, sakin bir insan değilim. Ha! Bu arada adım Eslem. Biraz çatlağımdır, sinirliyimdir ama, kendi ayaklarım üstünde durabilecek kadar da güçlüyümdür. Ben daha çok küçükken babamı kaybettim. Babamı kaybettikten sonra annem ile ben tek başımıza kaldık. Akrabamız da olmadığı için kendimiz hayatta kalmaya çalışıyoruz. Annem benim hayatta kalan tek varlığım. Onu da kaybedersem ben ne yapardım ki? Kimseye de sığınamazdım. Keşke babam hayatta olsaydı. O zaman hiç bu düşüncelere kapılmazdım, hep yüzüm gülerdi, her zaman ki gibi suratım asık gezmezdim... Offff. Allah' ım sen bana yardım et...

Bu düşüncelerimden telefonumun sesiyle uzaklaştım. Arayanın En iyi arkadaşım Rabia olduğunu görünce burukça gülümsedim, ve telefonumu açıp Kulağıma götürdüm.

"Esliiiiiiiişşşşşşşşşş".Üzüntüyle çığırdığında telefonumu elimden düşürdüm.

" Alo Eslişim orda mısın?"

"Allah seni bildiği gibi yapsın Rabia. Niye çığırıyorsun kızım. Hadi çığırdın diyelim niye kalbini söküyorlarmış gibi çığırıyorsun evladım. Hadi bunların hepsini geçtim çığırmanın bilene bir adabı, bir düzeni var be."

" Ama Eslişim Cenkle kavga ettiğimiz için çığırdım, ve şuanda ağlıyorum."

" Onu biliyoruz"

" Cenkle kavga ettiğimizi nereden öğrendin?."

"O değil salak ağladığını biliyo-."

"Eslişşşşşşşşşşşş."

"ÇIĞIRMAAA!!!"

"Eslişim, zil çaldı kesin Cenk geldi. Bak gördün mü benden ayrı bir gün bilene geçiremedi Ben kapatıyorum."

"Tamam bay."

"Bayyy." dedikten sonra telefonu kapattım. Rabia aramadan önce yaptığım gibi yürümeye başladım.
Sakin sakin yürürken bir anda durdum. Ve karşımda ki kişiye bir süre şapşik şapşik baktıktan sonra karşımdakinin konuşmasıyla kendime geldim.

" Ne Bakıyorsun öyle şapşik şapşik kızım sarılsana!" dediğinde kendimi silkeleyip "Sarp" diyerek sevinç çığlığı atıp onun kucağına atladım ve ona sarıldım. O da bana sarıldığında içime huzur dolmuştu. Rabia benim için neyse Sarp' ta oydu. Sarp İngiltere de olduğu için onu çok özlemiştim. Biz dört kişilik bir arkadaş gurubuyduk. Bir de Zeynep vardı. Ama o da Newyork' taydı. Bu yüzden şimdilik üçe tamamlanmıştık, Sarp gelince.

Benim annemden başka kimsem yok derken bunu kast etmek istememiştim...

-----------
LÜTFEN OKUYUN!!!

ARKADAŞLAR BU İLK HİKAYEM SAYILIR. ÖNCEDEN DE BİR TANE HİKAYE YAZMIŞTIM AMA KÖTÜ OLDUĞU İÇİN SİLDİM. HATALARIM OLDUYSA ŞİMDİDEN ÖZÜR DİLERİM... BİRAZ, HATTA BAYA Bİ KISA OLDU AMA HEYECANLIYIM... BEĞENİLERİNİZİ VE YORUMLARINIZI BEKLERİM...