New Habits

Καναδάς

Ήταν πολυ δυσκολο για μενα να αντιμετωπίσω ολες αυτες τις αλλαγές που θα δημιουργήσει αυτη η μετακόμιση. Ομως ηταν εξίσου δυσκολο να αντιμετωπίσω το κλάμα της μητέρας μου ενώ ήμασταν στο αμαξι.

Η μητέρα μου ειναι πολυ προσγειωμένος και 'κουλ' άνθρωπος. Αλλα επρεπε να ξεσπάσει. Εκεινη και ο πατέρας μου χώρισαν διότι υπήρχαν πολλές διαμάχες και καβγάδες μεταξύ τους. Μεχρι που ο πατέρας μου άρχισε να την χτυπάει. Εκει τα πραγματα σοβάρεψαν. Για αυτο για το καλο της χώρισαν.

Φεύγοντας απο την παλια μου γειτονιά, αφηνω πισω τους παλιούς μου φιλους και τις παλιές μου συνήθειες, δεν ειχα πολλές. Εβγαινα με φιλους, εκανα σκέϊτ και έπαιζα λιγο μπέιζμπολ. Δεν ειχα πολλούς φιλους. Συγκεκριμενα ειχα δυο κολλητούς. Και βεβαια, ειχα και έναν παιδικό έρωτα. Την Μαιρη. Ηταν τοσο υπεροχη. Καταγάλανα ματια, απαλά χείλη, μαυρα μαλλιά.. Αλλα ποτε δεν ειχα την ευκαιρία να της μιλησω ή να βγω μαζι της..

Τωρα δεν θα κανω απολυτως τιποτα. Ούτε γνωστους θα εχω. Λογω της αντικοινωνικής μου συμπεριφοράς, δυστυχως ναι. Η και ευτυχώς. Πιστευω πως οι πολλές συναναστροφές με ανθρώπους ειναι χάσιμο χρονου..
Ναι, ειμαι αντικοινωνικός και ντροπαλός. Αλλα δεν πειραζει. Πιστευω.

Όσο ειμαι στο αμαξι επισης θυμαμαι τις ατέλειωτες στιγμές που πέρναγα με τον πατέρα μου, πριν μπλέξει με τα ναρκωτικά. Ολα αυτα ειναι αναμνήσεις που παντα θα μείνουν στο μυαλό μου. Τωρα ομως, ειναι ωρα για μια νεα ζωη.

Όσο τα σκεφτόμουν ολα αυτα, φτάσαμε στον Καναδά, στο νεο μου σπιτι, στην νεα μου ζωη..