CARLEY: KARANLIĞIN SIRRI (2.KİTAP)

-Bölüm 3-

Duyuru: Birinci kitabı satın almak için benimle iletişime geçin lütfen!

Multimedya Grace.

''Carley, hatta mısın?'' Kulaklıktan gelen ses ile irkildim. Arkamı dönüp arabanın içinde oturan Nolan'a bakış attım.

''Başlıyoruz.'' Güneş gözlüklerimi takarak Jamie'nin koluna girdim. Dönen otomatik kapıyı geçtikten sonra içeri girdik. Jamie, danışmadaki kızın yanına ilerlerken kolundan sıyrıldım ve duvarın orada duran antik vazonun yanına geçtim.

''Hola! Ben Antonio Hernandez, buraya görüşmek için geldim Senior Andres. Benim geleceğimi biliyor.'' Jamie, kıvrak hareketler yapmaya başladığında başımı diğer tarafa çevirdim. Güvenlik görevlisi bana bakmaya başladı.

Grace, evden ayrılmadan önce Jamie'ye göz makyajı yapmış ve ruj sürmüştü. Bu yüzden onu burada ne Sean ne de bir başkası tanıyabilirdi. Üstelik Latin Amerikan aksanı ile şimdilik durumu iyi kolluyordu.

''Tamam girebilirsiniz. Çantanızı kontrol etmek zorundayız.''

''Ah, Senorita. Senin patron bize vermemek otel. Biz kalmak arabada. Kıyafet taşıyor ben duş alamamak.'' Kadın yüzünü hafifçe buruşturup bilgisayara baktı. O sırada Jamie bana dönerek gel işareti yaptı fakat aynı anda uzun süredir beni incelemekte olan güvenlik görevlisi de bana doğru gelmeye başladı. Onu fark eden Jamie bana seslendi.

''Teresa! Mi hermanita, buraya gel! Kardeşim.'' Ürkek adımlarla ona doğru ilerledim. Elini omzuma attı.

''O da gelmek. Bilmek Senior Andres.'' Kadın sorgulamadan ve çantamızı kontrol etmeden içeri girmemize izin verdi. O sırada kulaklıklardan Nolan'ın sesini duyduk.

''Carley, koridorun sonunda altın sarısı asansör var, A7 yazan düğmeye bas. Jamie merdivenlerden beşinci kata çık. Anahtara ulaş.'' Birbirimizden zıt yönlere doğru ilerlemeye başladık. 

Asansöre vardığımda şifreli kartlı olduğunu fark ettim. 

''Nolan, asansör şifreli ve kart istiyor.'' Nolan'ın derin bir nefes aldığını duydum.

''Kart bulman gerek, ceketlerinin ön kısmında asılı olanlarınki geçerli.''

''Herkes beni tanıyordur burada, nasıl alacağım?'' 

''Uydur bir şeyler aptal, o kadar zor değil.''

Kendi kendime ne yapacağımı düşünürken yanıma saçları jöleli, kumral yirmili yaşlarının başında bir çocuk geldi.

''Merhaba, ben bugün geldim de bana bu asansörle çıkmamı söylediler. Açıkçası biraz kafam karışık. Ha bir de bu kartı verdiler. Yardım eder misiniz?''

Seve seve. Tanıştığımıza çok memnun oldum.

''Şanslı günündesin Carley.'' 

A7'de inince koridorun sonundaki siyah camlı odaya ilerledim. Kapının açılması beklediğimden kolay olmuştu ve bu katta hiç kimse yoktu.

''Carley biraz sakin olur musun? Nefes alış verişini duyabiliyorum.'' Nolan, gerginliğimi daha da çok arttırıyordu.

Çekmeceyi açarak dosyaları oraya fırlattım. 

''Zaten beni kameralardan görecek. Neden bu titizlik?'' diye sordum.

''Sean özel hayatın gizliliği sebebiyle lobi katından  başka yere güvenlik kamerası koydurmaz. Asansör de dahil. Bunun yerine insanları işe alır. Bu yüzden çok adamı var.'' Odadan hızla çıkıp Jamie'yi bulmak için yola koyuldum.