Kırgın Çiçekler

Kırgın Çiçekler 1. bölüm

Cidden kimse yok muydu çığlıklarımı duyan? Yoksa çığlıklarım daha aşamamış mıydı içimdeki duvarları? Peki bi rüya mıydı yaşadıklarım? Ya da düzeltmek gerekirse kabus olabilir miydi tüm bunlar? Kabus olmalıydı. Öyle olması gerekiyordu çünkü aksi takdirde aldığım her nefes zehir olacaktı bana.

Eğer gerçekse tüm bunlar ''anne'' kelimesini kullanamayacakdım bir daha. Arkamda babam var diyip boyumdan büyük işlere kalkışamıyacaktım. Düşemezdim artık. Çünkü eğer düşersem beni ayağa kaldırabilecek ne bir annem vardı ne de bir babam. Eğer düşersem beni kimse ayağa kaldırmayacağından ezilmeye, çiğnenmeye, hor görülmeye yüz tutmuş bir kız olacaktım. En zoru da şuydu ki: annemin ve babamın bana küçükken, ders vermek için anlattıkları yetim ve öksüz kızın hikayesini yaşıyordum.

Önümde 2 beden uzanmıştı. Beyazlar içinde. Annem hep beyaz giyerdi ama dar giysileri sevmezdi. Oysa üzerindeki ''kefen'' dedikleri o giysi annemin bedenini sarmıştı, dardı. Ama annem kalkıp ''ben bunu giymem'' demiyordu. Anne kalksana, ben bunu giymem desene! Babam dünden bugüne uyuyordu. Bu kadar uyumayı seven biri değildi babam. Gece geç saatlere kadar kitap okur, erkenden işe giderdi. Ama hala uyuyordu. Babaa kalksana babaa! Bak işe geç kaldın, toplantın vardı bugün senin. Kaç aydır çalıştığın toplantı bugün! Hemen kalkmazsan geç kalıcaksın! Nolur kalk baba...

2 tane açılmış mezar vardı. Yan yana... Oradalar şimdi. Toprak atıyorlar üstlerine. Kıskandım sizi. Ne güzel, yine yan yana uyuyorsunuz. Ölüm dahi ayıramadı sizi. Niye beni de almadınız yanınıza? Niye yanlız bıraktınız beni burda? Niye? Niye?

Üstleri toprakla örtülmüş anne ve babama baktım uzun uzun... Sağımda Gökçe vardı –teyzemin kızı-, solumda ayşe –gökçenin kardeşi-. Beni tutmasalar yığılr kalırdım sanırım. Çünkü tüm uzuvlarım işlevini kaybetmişti. Gözlerim bulanıklaşmış, kalbim sanki anne ve babamın yanına gitmek ister gibi atıyordu. Duyduğum tek ses de kalbimin sesiydi zaten.

........

Eve geldik az önce. Evimize geldik. Annemin babamın ve benim evime geldik. Bizim evimize geldik. Yengemler,teyzemler, amcamlar, nerdeyse tüm akrabalarım toplaşmş bi şey konuşuyorlardı. Ama ne konuştukları zerre kadar umrumda değildi. Çünkü tüm varım yoğum toprak altında kalmıştı. Vücudum halsizleşmiş, gözlerim bulanıklaşmıştı. Ölmüşlerdi. Annem ve babam ölmüşlerdi. Beynim zonkluyordu bunu düşünürken. İnanmıyordum bu yaşananların gerçek olduğuna. Hoş, inanasım da gelmiyordu ya... Sanki hemen şimdi kapı açılacak sonra da içeri gireceklerdi.

Kimdi bunu yapan ,kim olabilirdi? Kimdi bizim düşmanımız? Peki beni o düşmanlara karşı kim koruyacaktı?

...flasback...

-Cenneeet! Hadi kızım! Geç kalıcaz ama...

-Annecimm. Canım annemm.

-Ne istiyosun Cennet?

- ben gelmesem ?

-sebeb?

-Biz Selinlerle buluşucaz daa...

-peki peki tamam. Akiiif hadi kızın gelmiyormuş. Biz çıkalııııım.

.....

O anı hatırlayınca içim ürperdi tekrar. Son kez sarıldım sonra. Öptüm yanaklarından, sarıldım tekrar. Ve odama geçtim. Ardından gelen gürültülü bir patlama sesi. Sonrası ise kan ve göz yaşı...
  Cidden dayanabilir miydim bu acıya? Göz yaşlarım akıp giderken acımı da alsa götürse olmaz mıydı? Olmuyordu. Sanki tüm vücuduma bir virüs yayılmıştı. Kanser gibi... Keske kanser olsam. Yada herhangi bir sey. Yeter ki ölüyim. Annem ve babam beni özlerler. Bense onları çoktan özledim. "Cennetim" derdi babam bana. Çünkü ben doğmadan önce kötü bir hayatı varmış. Anlattığına göre kötü biriymiş. Ama ben doğunca değişmiş. Benim ve annemin aydınlık dünyası kurtarmış onu karanlıktan. Bu yüzden "Cennet" olmuş adım. Babam koymuş ismimi. Annemi de "Hurimm" diye çağırırdı babam. Aslında "melek" annemin adı. Ama babam onu huri gibi görürmüş. Öyle demişti bi keresinde.
Ben bu anılarla kendimi teskin etmeye çalışırken teyzem geldi yanıma. Elini elimin üstüne koydu. Sanki söyliyeceklerinden pişman olucakmış gibi bir yüz ifadesi vardı.

Merhaba. Ben yeşim. Wattpad de yeniyim. Yani uzun süredir okuyorum kitapları. Ama ilk yazışım. Umarım beğenilir :) Ama kendim çalıp kendim oynicakmışım gibi duruyo :Dd olsunn. İlk bölüm olduğu için biraz kısa tuttum. Olaya girişi yaptım diyelim :) neyse zaten buraları okumuyorsunuz. Ben okumazdım açıkcası :Dd