Kırgın Çiçekler

yetimhane

Çığlılar, feryatlar dindirmedi acımı. İçimde patlayan volkanları ise dindirmek ne mümkün? Soğuk burası. Duvarlar beyaz. Soluk tenimi temsilen dikilmiş buraya sanki. Küçülmüş, eski kıyafetlerimi gönderdiğim yerdeyim. Hem de gönderdiğim o kıyafetlere muhtaç.Yetimhanedeyim. Ye-tim-ha-ne. Yetim ve öksüzüm. Neden buradayım ? Neden evimde, odamda değilim? Eğer evimde, annemin babamın yanında değilsem niye toprak kucağını bana açmıyor?
Ağlamak neden bu kadar basit oldu? Bu sorular bitmeyecek mi? Hiç sönmeyecek mi içimdeki ateş?

Yorganı başıma çektim. Dış dünya ile tüm bağlantımı kesmek istercesine, başıma kadar çektim soğuk ve pembe yorganı. Nefesim kesilmek istiyordu. Kalbim ise yorulmuş, durmak için yalvarıyordu. Yada tüm bunlar sadece benim isteklerimdi. Fark etmezdi. Ölmem lazımdı. Ölüp giden annemi ve babamı Onları kaybetmeme sebeb olanları da öldürmek yardım eder miydi? Annem ve babama ulaşmama. Belki hayır. Ama yapmak istiyordum. Ben, böceklerden korkan, karıncayı yanlışla ezince ağlayan ürkek kız. Birini öldürmek istiyordum.
Yaşadıklarım zordu. Ama "zor" kelimesi o kadar kısa, ucuz, kalitesiz bi kelime ki, bırak içimdeki acıyı tarif etmeyi, bir ipucu dahi vermiyordu. Göz yaşlarım tükenmişti. Ağlamıyordum. Ama ağlamak istiyordum. Neydi bu şimdi? Mutlu hayatıma geri dönmem için ne yapmam gerekiyordu. Hayata geri dönebilecek miydim ki? Yaşamamalıydım. Yaşayamazdım.

Yorganın altından hafifçe başımı kaldırdım. Odadaki diğer yataklarda yatan kızlar çoktan uyumuştu. Oda ise kap karanlıktı. Tıpkı annem ve babamın bulunduğu yerdeki gibi. Ama benim hiç değilse perdeyi çekince bana ışık verecek olan ay ve yıldızlarım vardı. Onların ise koca bir HİÇi.
Masanın üzerinde duran makas, birden gözüme ilişti. Yataktan kalktım ve sanki hipnotize olmuşcasına ona doğru yürüdüm. Ve yanına varınca elime aldım. Bileklerimle çok yakışmıştı. Tek eksiği ise kırmızılıktı. Makası bileklerime doğru götürdüm. Ve o kırmızılıkları elde etmeye başladım. Biraz kırmızı olmuştu. Ama bu anne ve babama kavuşmama yetmezdi. Biraz daha yaparken biri kolumdan tutarak durdu.