13th Member On Hold

6. Payback

Ruki's Point of View

"Kyaaaaaaaaaaaah!"

Halos mabingi ako sa sigawan. I heard everyone gasp, scream, and even shout our names.

Parang tumigil din naman amg puso ko sa pagpintig nung nakita kong babagsak yung ilaw sa 'min. Napapikit na lang ako at hinintay na bumagsak yun. But then I felt someone's arms around me at naramdaman ko na lang na bumagsak kami.

I open my eyes and saw Minseok hyung. Nakayakap sya sa 'kin at mariing nakapikit. May gasgas sya sa may braso. He open his eyes and met mine.

"Nasaktan ka ba?" I immediately shook my head. Ba't kailangan nya pa akong alalahanin samantalang sya 'tong nasugatan?

"Rukia!" I heard Luhan hyung shouted. In a snap ay nasa tabi ko na sya. Tinayo nya ako habang si Minseok hyung ay nakahiga pa rin.

"Luhan, si Minseok hyung." Sabi ko habang pilit syang nililingon. Pero hindi ko na sya matanaw dahil sa dami ng taong pumaligid sa kanya.

"He's fine. Maraming medics dun." Ayoko sana syang iwan pero nanghina na ako. Nanakit ang ulo ko sa lakas ng pagkaka-bagsak namin kanina.

The next thing I knew, bumagsak ako at nakatulog.

◆◆★◆◆

Kahit na ramdam na ramdam ko pa rin yung sakit ng ulo ay pinilit ko pa ring imulat ang mga mata ko.

"Rukia.." Napatingin ako sa gilid ko at nakita si Kriseu don.

"Kris hyung, anong nangyari? Ba't nandito ko sa ospital?" He sighed.

"Napalakas kasi ng bagsak yung ulo mo. Hindi naman fatal, nabigla lang yung ulo mo sa impact." Para akong binuhusan ng tubig ng maalala ko ang mga nangyari. I held his hand.

"Kriseu, si Minseok hyung? Kamusta sya? Nasaktan ba sya? Anong nangyari sa kanya? Naka-confine din ba sya? Sabihin mo." He tsked at saka umupo sa tabi ko.

"Masakit pa ba talaga yang ulo mo?" Ha? Tumungo na lang ako. "Di halata." My eyebrows met."Parang machine gun yang bibig mo." I close my eyes tight at hinampas ang braso nya.

"Ano nga kasi hyung?!" Asar na sagot ko sa kanya.

"Don't be so exagerated. He's fine. Nagpapahinga sya sa sarili nyang kwarto." I bit my lip.

Una nabasag ko yung mug na bigay ng first love nya. Tapos ngayon nasaktan pa sya ng dahil sa 'kin. My goodness! Ilang kapalpakan pa ba ang magagawa ko?!

"Hyung, can I see him?" Kumunot ang noo nya.

"Wag na, you can see-"

"No." Matigas kong sabi, cutting him off. "I will see Minseok hyung now. I owe him a lot. Hindi ako makakapaghintay kung kelan man ang dapat." Dahil don wala nang nagawa si Kriseu kundi dalhin ako sa kwarto ni Minseok hyung.

Naabutan ko naman sina Chen-shii dun. Kasama nya sina Luhan at Suho hyung. Mukha pa silang nagulantang nang makita ako.

"Ruki, ba't ka nandito? Ang bilin ng doktor-"

"I don't care about any of his words Chen-shii." Natahimik naman sila sa sinabi ko. My eyes was in Minseok hyung.

"Alright then. Do you want us to leave you two?" Ngumiti ako kay Suho hyung.

"Yes hyung, if you would be so kind." Ngumiti naman sya at tumango. Tapos lumabas na sila.

I deeply sighed. Tulog pa rin sya, maamo talaga yung mukha nya. Ang sarap nyang tingnan habang natutulog. But then I saw the freaking bandage at his arm, I close my eyes.