He's Mine ONLY

HMO (3) *Her Life*

He's Mine ONLY (3): Her Life

.

.

.

.

.

.

.

[3rd Person's Pov]

Nagising bigla si Kayleigh dahil sa sinag ng araw, napaupo naman siya at napatingin sa kanyang orasan pagkakita niya... 8:30 na ng umaga.

"Pucha! Late na 'ko sa school, pero bahala na. Buti na lang talaga at hindi ako ginising ng alarm ko, kung hindi moody na naman ako buong mag-araw." Sabi niya, ewan ko sa'yo Kayleigh! Na-miss mo na nga yung first subject mo kahapon tapos mag-a-absent ka naman ngayon, sarap ng buhay mo.

"Young miss, hindi ka po ba papasok?" Takang tanong nang yaya niya "hindi na po manang, atsaka late na rin po ako" sabi naman ni Kayleigh, tumango na lang ang yaya niya at lumabas na sa kwarto ni Kayleigh.

"Ano kaya pwedeng gawin?" Takang tanong ni Kayleigh, isip siya ng isip hanggang sa. LIGHTBULB!

"Sa simenteryo na lang kaya ako pumunta, para alam ko na kung saan ko ibabaon yung Amber na 'yon. Pero siyempre joke lang yun, bibisitahin ko ang burol ng kapatid ko" gago ka talaga Kayleigh, hindi ka na talaga nahiya. Ang pangalan ng kapatid ni Kayleigh ay si Alexander Kyle Tuazon ang kanyang 13 year old na kapatid who died in a very young age, naglalakad lang silang dalawang magkapatid hanggang sa may parating na truck, tumakbo kaagad si Alexander kaso nga lang nakita niyang nandoon pa rin si Kayleigh kaya wala siyang choice kung hindi iligtas ang kanyang kapatid at nagpa-sakripisyo na lang. (A/N: si Kayleigh ang panganay at si Alexander yung bunso, let's say mga two years older si Kayleigh kay Alexander)

Pagkatapos nung tragedy na 'yon, buong magdamag sinisisi ni Kayleigh ang kanyang sarili sa pagkamatay ng kanyang kapatid, sinasabi niya "sana tumakbo na lang rin ako para hindi namatay si Alex" iyak siya ng iyak noon hanggang sa inisip ng kanyang magulang na lumipat sila sa Philippines para makalimutan niya ang kanyang kapatid at maging masaya na siya uli, simula noon kaya hindi siya masyadong close sa mga boys dahil ayaw niyang mangyare ang nangyare sa kapatid niya.

Pero nung dumating siya, hindi nagdalawang isip si Kayleigh na hindi makipag-kaibigan sakanya dahil sa totoo lang siya ang rason kung bakit masaya si Kayleigh uli. At siya rin ang rason kung bakit nagmahal muli si Kayleigh, hanggang sa dumating ang panahon na lumipat siya sa Seoul Korea at hanggang doon hindi na siya nakabalik. Siyempre nalungkot na naman siya hanggang sa lumabas siya ng bahay dahil umuulan, she cannot resist the rain, lumabas si Kayleigh sa gate at hindi niya napansin na may dumadaang kotse, naramdaman niya ang kanyang mga paa na hindi na makagalaw at parang inisip niya na nangyari na toh, only nandoon ang kanyang kapatid para iligtas siya. Hanggang sa naramdaman niyang nakahiga na siya sa daan.

She had a coma for 4 months at nung pagkagising niya the only thing she remebered is her brother, nothing more and nothing less.

Siyempre nagtaka ang kanyang magulang dahil bakit hindi kilala ni Kayleigh ang magulang niya, ang sabi naman ng doctor na she had an amnesia at naalala lang niya ang taong malapit sakanya. Pagkatapos noon lumipat na naman sila sa Seoul pero ang advice ng doctor ay 'wag masyadong pilitin ang patiente dahil baka mas lalong ma-damage ang kanyang utak, pagkarating nila sa Seoul they started over again hanggang sa naalala niya uli yung kanyang magulang. Palagi niyang binibisita ang kanyang kapatid at naalala niya ang sakit na naidulot ni Kayleigh para sakanyang kapatid.

@ Simenteryo

"*sob* I miss you Xander, I'm sorry, ako kasi yung may kasalanan kung bakit ka namatay, I'm sorry" she said between the sobs, tawag niya kasi sa kapatid niya Xander at tawag naman ng kapatid niya kay Kayleigh ay Zandra.