KarmAşık

Giriş

...Zeynep...
Aşk..

Üç harf,tek bir hece..

İnsanın hayatını eline alıp bir oyuncak misali kullanabiliyor ama...Aşık olduğum çocuğun yüzü gülsün diye her şeyi yaptım.Onun o güzel gülüşünü bir saniyeliğine de olsa görebilmek adına elimden geleni yaptım.

Ben aşkı güzel sanırdım.Hep mutlu olacağım,aşık olduğum kişiyle hep mutlu olacağız diye düşünürdüm.Ama öyle olmuyormuş.

Hele ki aşık olduğunuz kişi en yakın arkadaşınıza aşıksa..

Oğuz...

Ortaokul sonda tanıştığım çocuk.Ona açılacağım sırada bana, Melis'e yani en yakın arkadasımı sevdiğini söyledi.Onların birlikte olması için yapabilecek bir şeyimin olup olmadığını sordu.Çaresizce yardım edeceğimi söyledim.Tam cesaretimi toplamış söyleyecekken olacak şey miydi ki bu?Öyle çaresiz,öyle aciz bakıyordu ki bana.Onu nasıl sevdiği gözlerinden görünüyordu.

Peki ya Melis?

O ben onu bildim bileli Kerem'e aşıktı.Kerem Sayer'e...Bu okulun sahibine,kızların gözdesine,buzlar prensine.Benim 'kankama' yani.

Melis başkasını severken Oğuz'un,onun için yanıp tutuşması öylesine acı veriyordu ki bana..Her zaman uzaktan izlemek,her zaman üzülmek.

Bana söylediği bir söz vardı.Hiç unutamayacak olduğum bir söz.

'Sen mutluluğu hak ediyorsun, Zeynep.Mutlu olacağın kararlar ver.Hayatın boyunca...'

Oğuz'u dinleyecektim.Zaten bana 'Öl.' dese ölürdüm ya neyse..Artık kendimi üzmemeliydim.Lise sondaydık ve ben dört senedir Oğuz'un aşkından ölecektim.Artık bu acıya son vermeliydim.Ya Oğuz'a kavuşacak ya da onu tamami ile yok edecektim kendi dünyamdan..

*Bölüm Sonu*
Bu kez silmemek üzere yayınlıyorum bu hikayeyi.Finalini dahi kurguladım.Bir arkadasıma da okuttum okulda.(Ki kendisi büyük bir wattpad okuyucusu) beğendi,onayladı.İçim rahat bir şekilde paylaşıyorum.

İşte o kankam; ugurbocegi9615
MULTİDE;Hikayenin kapak resmi ve Ozan Osmanpaşaoğlu-İçim şarkısı var :)

Eleştiri ve fikirlerinizi bekliyorum :)