KarmAşık

2.Bölüm

Kerem arabayı park edip bagajdaki poşetleri taşımaya başladı.Bense çoktan girmiştim.Buraya kışın gelsek daha iyi olurdu ama böylesine de razıyım tabi.Hele ki Oğuz'la olan diyaloğumdan sonra.Kerem aldıklarını mutfağa tamamen getirmiş olacaktı ki bana seslendi.

'Piyenses!Mutfağa gel bakalım.'

Yine ve yine kıkırdayıp,oturduğum yerden kalktım ve mutfağa girdim.Kerem yoktu.Sağıma ve soluma dönerek bakınca,kapının hemen yanında oturan Kerem'i gördüm.Kendi kendime gülerken Kerem konuştu.

'Beni bulamamıştın değil mi?'

Gülerek kafamı salladım ve onu onayladım.Derin bir 'Ah!' çekti.

'Ah,Zeynep,ah?Şu numarayı hep yiyorsun.Bu kadar saf olma güzelim.'

Ona dil çıkartıp popomu sallayarak poşetlere yöneldim.Kerem'in gülüşünü duydum tabi ki.Saf olmaymış ben ona gösteririm.

Poşettekileri dolaba yerleştirdikten sonra Kerem'e döndüm.

'Demek saf..Hmm..Bir miktar üzdün Kerem Sayer.'

Anında ayaklanıp yanıma geldi.Onun olduğu tarafa hiç bakmıyorum.

'Bak bakayım bana.'

Omuz silktim.

'Banane.Ben safmışım.'

Kerem derin bir nefes aldı.

'Ya ben onu kötü anlamda söylemedim ki .'

Bu kez arka arkaya omuz silktim.Şu an her an halaya başlayacak gibi göründüğüme emindim.

'Ben anlamam gerekeni anladım.'

'Hayır.Sen anlamak istediğini anladın.'

'Bak ya.'

'Ne ya?Hemen kızdın Zeynep.'

'Şaka yapılmıyor.'

Gülümseyerek ona döndüm.Bir daha da bana böyle şeyler söyleyemez.Bana karşı savunmasız olmasını seviyorum.Her zaman inanıyor ve ne yaparsam yapayım beni silip atmıyor.Bu en iyi duygu.Değerli hissetmek.

'Ne yemek istersin bakalım benim yakışıklım?'

Biraz düşünür gibi yaptı.

'Sen ne yaparsan :D'

İkimizin birbirini anında affetmesini daha çok seviyorum.Şu kadar zaman oldu;birbirimize doğru düzgün küstüğümüzü bilmiyorum.

'Yaaa' dedim uzatarak.'Söyle hadi.'

'O zaman.Pancake ama çikolatalı.'

Onayladığımı belli edecek şekilde kafamı salladım ve buzdolabından gerekli malzemeleri çıkardım.Tavayı,malzemeleri karıştırmak için bir kapta çıkarınca pancake yapmaya başladım.

Bu arada Kerem arada ıslık çalıyor,aradaysa ayağıyla ritim tutuyordu.Ya ben bu kadar uyuşuk bir kız değildim neden böyle oldu?

...Kerem...

Zeynep'i izliyordum.Mükemmeliyetini.Kusursuzluğunu.İhtişamını.Güzelliğini.Aşkımı.

Ona baktıkça çırpınıyordu kalbim.Ona dokunma isteğiyle belki de öpme isteğiyle.Seçemiyordum.Karar veremiyordum.Aşkım,içimdeki sevgi o kadar büyüktü ki.Canımı istese verirdim uğruna.O yüzden ona hiç küs kalamıyorum.Az önce bana kırılmış olma ihtimali aklımı başımdan aldı.Şu an öyle sevimli ki.Bana güzel bir pancake hazırlamaya çalışıyor.Bana...Bu tatlı telaşı benim için.Bu çok güzel.Bu harika hissettiriyor.