Sensizim

Unutulmuyor

İstediğim kadar unuttum desemde. Yeni birileriyle tanışsam da unutmadım. Sesini unuttum. Gülüşünü unuttum. Gözlerini unuttum. Ama acılarımı unutmadım, unutamadım, unutamam. Eski yazdıklarımı okuyorum gerçektende bu kadar çok üzmüşsün beni. Gidişin içime işlemiş, meğerse bu yüzden içim çok acımış. Geceleri uyumak istemiyorum, uykum olsa da düşünmekten uyuyamıyorum. Uyuyunca da uyanmak istemiyorum. Tekrar canım yanar diye korkuyorum. Yine bir şekilde biriyle olduğunu duymak istemediğimdendir belki de. Yoruldum canımın içi. Yoruldum gülüşünü sevdiğim. Bu acı hiç geçmiyecek gibi, gün geçtikce daha çok derinleşiyor. Hiçbir şeyden haberin yok yaşıyorsun. İyi misin de bilmiyorum. Seni birine de soramıyorum ''Hala onu mu seviyorsun?'' sorularına verbilcek cevabım olmadığındandır. Gerçektende seviyor muyum onu da bilmiyorum. Ama unutmamamı sağlayan bişeyler var içimde, kalbimde, beynimde. Aslında herşey beyinde biter seni kaç defa bitirdim içimde bilmiyorum ama ne zaman bitirsem diğer gün yeniden içimde doğuyorsun. Seni öldürüp mezarlığını içimde taşıcam. Belki o zaman herşey daha iyi olur. Bilmiyorum. Bunu da bilmiyorum..