Sonra sıradan bir günde anlıyorsun ki herşey boş geliyor. İçtiğin suyun bile anlamı kalmıyor. Kocaman bir boşluğun ne kadar anlamı olabilir ki? Ne kadar birini çok seversin ki? Ne kadar birini bıkmadan sevebilirsin ki? İşte ben bıktım. Seni sevmekten. Boşa sevmekten. O koca boşlukta sevmekten. Ve koca boşluk da aslında o kadar kötü, o kadar olumsuz şey var ki. Tek başına gelemiyorsun bir süre sonra. Ya o boşlukta ölüyorsun. Ya o boşlukta ölene kadar tutsak kalıyorsun. O boşluk sadece acı. Sadece sensizlik. Söylesene beni sevmeyen ama benim delice sevdiğim, aşık olduğum çocuk söylesene, o boşlukta ölecek miyim? Sensizliği hep yaşayacak mıyım? Duymuyorsun yine beni değil mi? Sana sesimi duyamıyorum demi? Bana kızınca bile sesimi duyunca yumuşayan sen bana sağır olmuşsun. Duy beni canımın içi. Duy. Sev beni tekrardan canını canım bildiğim. Sev. Ama ne olursa olsun. Beni duymasanda, görmesende, unutmuş olsanda. Hep ama heo seni seveceğim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sensizim
ChickLitKalemi elime aldım bizi yazıyorum, kağıtlar bilsin sevgimi. Ben seni değil bizi seviyorum. Eğer biz birbirimiz içinsek ve ben yoksam senin hayatında hayatının anlamı kalmaz, benim hayatımda sen yoksan nefes almamın anlamı kalmaz. Ne sen bensiz, ne d...
