Aşka İHANET...

...Tanışma...

Yavaşça gözlerimi araladım bugünün diğer günlere kıyasla daha içten, mutlu ve aşksız geçmesi dileğiyle...

Evet uzun süre platonik takıldığım için hayatımda şimdilik aşk istemiyorum.

Adım Hazal. Hazal Duman. 16 yaşındayım. liseden önceki öğrenim hayatım daki platonik aşklarımı unutmak için uğraştığım spor, öğrenmeye çalıştığım müzik aletlerinin hatti hesabı yok. Ama şuan eski hayatımdan sıyrılmış çoğu şeyi geride bıraktım. Kitap okumakla müzik dinlemek vazgeçilmezlerim galiba bu ikisi beni gerçek hayattan uzaklaştıran şeyler -haa bir de sigara var sporu bıraktıktan sonra sigaraya sardım. Bağımlıyım da denilebilir.
Liseli oluyorum.Bugün lisenin ilk günü!

Odam adeta çarşamba pazarını andıran bi şekilde bana bakıyor. Dağınıklığı umursamadan odamdaki banyoya girip aynadaki yansımamla irkildim bu ben miydim? Hemen kısa bir duş alıp kendime geldim.
Kısacık karamel saçlarımı kurutup, düzleştirdim. Hafif bir göz makyajı ile parlatıcımı sürdüm kalın dudaklarıma.

Kısa süre önce güvenini sarstığım babam yüzünden okula onunla gitmek zorundaydım.
"-Ben çıkıyorum geliyor musun?"
-Geliyorum babaaa !
Geliyor musun? nedir ya başka şansım mı var?
Arabaya bindiğimizde o igreltici bakışlarından birini yolladı. Umursamadım. Okulun önüne geldiğimizde arabayı durdurup kısa bir konuşma yaptı. " Bu okulda okuduğun müddetçe eğer seni herhangi bir oğlanla okulun çevresinde görürsem bacaklarını kırarım!!"
-Evet babam biraz geri kafalı ama yinede o benim babam dimi? Aldırmadım. Çünkü adam haklı bende uslu bir kız sayılmam. Ne olursa olsun ebeveynlerin çocuklarının üzerinde kurdukları bu otorite, hatalarımiza verdikleri bu tepkiler çocuğu daha bilinmez bi yola sürüklediğini düşünüyorum.
Başımla onaylayıp arabadan indim. Okulun bahçesine adım atarken ki heyecanım garipti, bu okul bana çok şey öğretecek gibime geliyor. Artık liseliyim önümüzdeki dört yıl boyunca yaşayacaklarım....

Acaba gerçek aşkı bulabilecek miyim? Yoksa hala aşktan korkarcasına nefret mi edeceğim....