My destiny

Κεφάλαιο 6

Είχα ξυπνήσει νωρίς για να ετοιμαστώ για το σχολείο, ενω ήμουν μπροστά από τον καθρέφτη και έφτιαχνα τα μαλλιά μου χτυπάει το κινητό μου.
<< Καλημέρα, ελπίζω να μην σε ξύπνησα! >> ακούστηκε μια πνιχτη φωνή στην άλλη γραμμή
<< Όχι ξύπνια είμαι αλλα ποιος είναι ;>>
<< Εε ο Τρέντ είμαι >> ειπε διστακτικά σαν οι λεξεις να μην βγαίνουν απο το στόμα του! Ανοιγόκλεισα τα βλέφαρα μου και αρχισα να πηγαίνω πάνω κατω στο δωμάτιο μου.
<< Α καλημέρα, τι..τι ήθελες ;>>
<< Θέλω να μιλήσουμε Σελ , μπορώ να περάσω απο το σπίτι σου να σε πάρω .>> Να περάσει να με πάρει ; Να μιλήσουμε ; Δεν ξερω αν είμαι έτοιμη να μιλησω μαζί του , θα ήταν αμήχανα, δεν πτοήθηκε απο το χαστούκι μου ;
<<Εε όχι καλύτερα θ α πάω με την Έμιλυ! >>
<< Η Έμιλυ θα πάει με τον Νικ ! >> τονισε << Θα περάσω σε είκοσι λεπτά >> . Έμεινα με το κινητό στο χέρι, σκέφτηκα να τον πάρω να του πω να μην ερθει αλλα δεν το έκανα! Είχε επιρροή πανω μου οσο και αν δεν ήθελα! Ωστόσο ήμουν ακόμα μπερδεμένη μετά από το φιλί, το σίγουρο είναι οτι δεν έπρεπε να συμβεί !
Τρώω γρήγορα πρωινό, και ετοιμάζομαι να βγω από το σπίτι τότε ακούω το κουδούνι, παίρνω μία βαθιά ανάσα κοιτάω στον καθρέφτη πως ήμουν και ανοίγω.
<< Γεια! >> λεει και τρίβει τον σβέρκο του, μάλλον ένιωθε αμήχανα όπως και εγώ!
<< Γεια σου , παμε;>> μου χαμογελάει και κατευθυνόμαστε προς το αμάξι , αφού έβαλε μπροστά, υπήρχαν μερικά λεπτά σιωπής έτσι αποφάσισα να την σπάσω.
<< Λοιπόν τι ήθελες να πούμε ; >> γύρισα και τον κοίταξα
<< Για το χθεσινό και την αντίδραση σου , δεν ήθελες να....; >>
Άρχισα να κοκκινίζω και ευελπιστούσα να μην το προσέξει.
<< Όχι δεν το ήθελα, όπως καταλαβες και απο το χαστούκι >> χαμογέλασε λοξά
<< Άλλο έδειχνες στην αρχή! >> ειπε και με κοίταξε με την άκρη του ματιού του.
<< Τι θες να πεις , οτι το παίζω δύσκολη ; >> ειπα εκνευρισμένα.
Τοτε σταμάτησε το αμάξι και με κοίταξε έντονα στα μάτια
<< Σελ, πες μου σοβαρά τι σε έκανε να με χαστουκίσεις , δεν ήθελες , δεν σου αρεσε; >> ξεφυσιξε και συνέχισε << εγώ ένιωσα κάτι όταν σε φίλησα και θέλω να ξαναγίνει. >>
Καθόμουν απέναντι του και τον κοιτούσα , το βλέμμα του ομολογούσε οτι ήταν ειλικρινής, δεν ήξερα τι να απαντήσω δεν ήθελα να τον πληγώσω αλλα δεν μπορούσα να αρνηθώ τα αισθήματα που ένιωθα για εκείνον.
<< Σου είπα τον λόγο που που σε χαστούκισα Τρέντ και σου ζητώ πραγματικά συγγνώμη >> είπα θλιμμένα, ήμουν μπερδεμένη δεν μπορούσα να μιλήσω ακόμα ξεκάθαρα για τα αισθήματα μου.
<< Ναι , άκουσα και ξέρω οτι είμαι λίγος για εσένα και σου αξίζει κατι καλύτερο από μένα αλλά...>> τον διέκοψα
<< Τρέντ, χθες στο σπίτι του Νικ ήσουν με την Καμίλ και τώρα μου λες ότι νιώθεις κάτι για μένα ; >> τον κοίταξα θυμωμένα
<< Δεν μου αρέσει καθόλου να είμαι το παιχνιδάκι κανενός ούτε ακόμα μία κατάκτηση στην λίστα σου! >> πρόσθεσα. Η απάντηση μου τον ξάφνιασε. Ειχαμε φτάσει έξω από το σχολείο, δεν απάντησε, άνοιξα την πόρτα και βγήκα εξω με έπιασε απο τον καρπό, το άγγιγμα του μου προκαλούσε ένα ρίγος σε ολο μου το σώμα και έκανε την καρδιά μου να θέλει να σπάσει.
<< Δεν τελειώσαμε Σελ>> τράβηξα το χέρι μου
<< Εγώ εχω αντίθετη άποψη και καλα θα κάνεις να με αφήσεις ήσυχη!>>
Άκουσα να χτυπάει δυνατά το χέρι του στο τιμόνι, ήταν μπελάς, ηταν πρόβλημα , ενα ωραίο πρόβλημα.

Συγγνώμη που καθυστέρησα να βγάλω έκτο κεφάλαιο, ελπίζω να σας αρέσει ❤❤