8.BÖLÜM

22 0 0
                                    

Yâ Rab bela-yı aşk ile kıl âşîna beni
Bir dem bela-yı aşktan kılma cüdâ beni

Az eyleme inayetini ehl-i dertten
Yani ki çoh belâlara kıl müptelâ beni

Oldukça ben götürme belâdan iradetim
Ben isterim belâyı çü ister belâ beni

Gittikçe hüsnün eyle ziyâde nigârımın
Geldikçe derdine beter et müptelâ beni

Öyle zaîf kıl tenimi firkatinde kim
Vaslına mümkün ola yetürmek sabâ beni

Nahvet kılıp nasîb Fuzuli gibi bana
Yâ Rab mukayyed eyleme mutlak bana beni..

(Ya Rab aşk belasına kıl aşina beni,

Bir an bile ayırma aşk belasından beni

Az eyleme yardımını dertlilerden,
Yani ki çok belâlara kıl müptelâ beni

Oldukça ben götürme belâdan irademi
Çünkü ben belayı isterim bela da beni

Gittikçe arttır sevgilimin güzelliğini,
Geldikçe derdine beter et müptelâ beni

Onun ayrılığında öyle zayıflat ki beni
Sabah yeli ulaştırsın ona beni

Bana gurur verme Fuzuli gibi
Ya Rab bana bırakma asla beni.. )

Mavi papatyayla karşılaştığım ilk ve son günüm..Bana yapmak istediğin özel birşey var mı benim şehrime gelmişsin istediğin bişey var mı diye sormuştu.Buraya sadece seni görmeye geldim ama lunapark varsa gidelim mi diye  cevap vermiştim.Uzak olduğunu söyleyip konuyu kapadı.Üzerine gitmedim benden sakladığı benimle her zaman konuşmaktan kaçtığı,anlatmak istemediği bir hüznü vardı.Bunu onun sesini ilk duyduğum anda anlamıştım.Anlamakla kalmayıp hissetmiştim.Bir kaç defa sordum ama cevap vermedi.Onun yanındayken bir kez daha sordum..

Aşka Aşık         : Nedir senin yüreğindeki bu acı,gözlerindeki bu hüzün  bana anlatmaktan kaçtığın şey nedir Mavi papatya?

Mavi papatya :cevap yok..

Gözlerini kaçırdı o an ve sustu.Hiç birşey yine söylemedi.O gün mavi papatyanın şehrinde yaşadığı yerdeydim.Bayram günüydü her taraf kalabalıktı.Herkes sevdiklerinle birlikteydi.Ve ilk defa bayram benim için bayram günüydü..Herkesin bir acısı,yarası vardır yüreğinde..Kimi paylaştıkça çoğalır kimi de hiç paylaşılmaz yüreğinde yaşanır..O gün tek istediğim şey Mavi papatyanın her zaman gittiği,gezdiği yerleri  görmek,etrafındaki insanları,görüştüklerini,dostlarını,arkadaşlarını tanımaktı.Mavi papatya da bunu yaptı.O gün onun mutlu olması,onun gülmesi beni daha da mutlu etti.Aslında tek istediğim yüreğimden geçen şey onun güvenilir ortamları olduğunu görmem,bilmem ve onu huzurlu bir şekilde bırakarak dönmem..Bir an bile gözlerimi gözlerinden ayıramıyordum.Mavi papatya göz göze geldiğimizde hep gözlerini kaçırırdı.Ben de inadına her saniye onu izlerdim.Aklıma,ruhuma,yüreğime mıh gibi kazıyıp döndüğümde ondan uzaklaştığımda onu hissederek hayalimde yaşatabilmek için..Zaman nasıl geçti anlamadım.Dönüş vakti geldi çattı..Belki içimden benimle otogara kadar gelir,gelir de ona otobüse bindiğimde son kez de olsa Mavi gözlerine bakabilmek nasip olur diye düşünmüştüm.Ama gelmedi..Mavi papatya beni uğurlamaya gelmedi..

                                                            YA RAB BANA BIRAKMA ASLA BENİ.. 


MAVİ PAPATYAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin