Lief dagboek...

Deel 13

Eva:
Wenend ren ik door. Hoe durft die godvergeten klootzak. Zo mijn vertrouwen schenden. Ik haat hem. Ik dacht..... Ik dacht dat er iets tussen ons begon op te bloeien. Toen ik zag dat mijn dagboek weg was dacht ik dat het dagboek kwijt was. Maar toen.... Toen Wolfs met die film kwam wist ik het zeker, hij heeft mijn dagboek gepakt en gelezen. En dat voor mij verzwegen. Ik sta stil en kijk achter mij. Ik zie Wolfs niet meer. Hij doet geen moeite voor me. Misschien..... Misschien wil ik wel dat hij mij volgt. Dat ik hem straks huilend in de armen kan vallen. En dat hij mij troost......

Wolfs:
Ik sta op. Ik vis mijn mobiel uit mijn zak en bel Eva. Hij gaat niet over. Haar mobiel staat natuurlijk uit..... Terwijl ik naar de Ponti loop, loop ik langs een druk café. Ik stap binnen en loop naar de bar. 'Een whiskey' bestel ik. De barman knikt en pakt een glas die hij met de gelige vloeistof laat vollopen. Hij zet hem voor mij neer en ik sla het glas achterover. 'Nog een graag'. De tweede sla ik achterover. Ook de derde, en de vierde, en de vijfde, en de zesde, en de zevende, en de achtste, en de negende, en de tiende, en de elfde, en de twaalfde, en de dertiende, en de veertiende...... Als ik de vijftiende wil bestellen keurt de ober dat af. 'Het is genoeg geweest' zegt de barman. 'Je moet naar huis'. De barman wijst naar de deur. Het café is al bijna leeg. Ik wankel de deur uit en steun tegen de muur. Ik kijk op mijn horloge maar de letters vervagen voor mijn ogen. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. De ene wijzer staat tussen de 4 en de 5 en de andere bij de zes. Ik reken even. Het is ongeveer half vijf. Ik strompel naar de Ponti. Met moeite duw ik de sleutel in het slot en ik wankel naar binnen. Als ik binnen sta kan ik niet geloven wat ik zie.