Μπορεί να μην με αγαπούσαν. Μπορεί να μην με μεγάλωσαν όπως τον James και την Lili. Μπορεί να μην νοιάζονταν καν για εμένα, όμως στα πιο δύσκολα πήρανε την απόφαση και έρθουν να με δουν, και εξαιτίας μου πλέον δεν ζουν. Όσο και αν δεν ήταν εκεί για εμένα εγώ τους αγαπούσα, ακόμη το κάνω και πονάει. Δάκρυα δεν έχουν σταματήσει να τρέχουν από το πρόσωπό μου όση ώρα είμαι ξαπλωμένη σύο κρεβάτι. Το μισώ αυτό, μπορεί να μην τους έβλεπα καθόλου αλλά το να ξέρω πως δεν υπαρχουν πια πονάει τόσο πολύ. Ίσως να πονάω περισσότερο για την Lili που ήταν πραγματική αδερφή. Πονάει τόσο πολύ.
Η πόρτα χτυπάει και μέσα μπαίνει o James,
'Μικρή, ήρθε μια φίλη σου να σε δει' μου λέει και μέσα στην σύγχιση μου δεν καταλαβαίνω τι μου λέει. Όμως όταν μια κοπέλα πέφτει επάνω μου και σφίγγει τότε καταλαβαίνω πως είναι η Mia,
'Helen!' φωνάζει κλαμμένη μέσα στο αυτί μου. Θεέ μου είναι η Mia! Δεν ξέρω εαν πρέπει να κλάψω από λίπη ή από χαρά. Η μόνη φίλη που είχα ποτέ μου είναι εδώ. Ο James κλείνει την πόρτα και απομακρύνω την Mia από την αγκαλιά μου,
'Mia που ήσουν τόσο καιρό; Τόσα χρόνια' λέω και κλαψουρίζω. Με κοιτάει ενοχή αλλά χαμογελάει θλιμμένα,
'Ο μπαμπάς σου δεν με άφηνε να σε δω, είχα έρθει αλλά με έδιωχναν οι νοσοκόμες' λέει και ξαφνικά οργή ξυπνάει μέσα μου. Ήθελε να πεθάνω μίζερη και μόνη, μα γιατί με μισούσε τόσο;
'Θεέ μου' λέω και την αγκαλιάζω ξανά, 'Πώς έμαθες για εμένα;' την ρωτάω και με κοιτάει ειρωνικά,
'Πλάκα μου κάνεις; Όλος ο τόπος έχει βουήξει για την κοπέλα που πολέμισε τον καρκίνο τελευταίου σταδίου και έζησε, πλεον υγιής μετά από πέντε χρόνια' μου λέει και χαμογελάω. Ώστε έτσι,'Ακόμη και στις ειδήσεις είσαι! Απορώ πως βγήκες από το νοσοκομείο' μου λέει και την κοιτάω έκπληκτη. Εγώ δεν είδα ούτε ένα δημοσιογράφο.
'Επίσης πέτυχα τον αδερφό σου σου market να ψωνίζει πάνες' μου λέει και γελάμε. Τώρα που είναι εδώ η Mia νιώθω πολύ καλά. Είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που την είδα τελευταία φορά.
'Έμαθα και για τους γονείς και την αδερφή σου, λυπάμαι' μου λέει και αυτή την στιγμή δεν θέλω να σκεφτώ άλλο αυτό το θέμα.
'Δεν χρειάζεται να λυπάσαι' της λέω αποφασιστικά,
'Πάντως να μην ξαναχαθούμαι ε! Μου έλειψες τόσο' λέει ξανά και την αγκαλιάζω. Πιστεύω πως σε εμένα έλειψε περισσότερο, δεν είχα κανέναν,
