Μπαίνω μέσα στο σπίτι πιο χάλια από ποτέ. Η επιστροφή στο σπίτι με έκανε να σκεφτώ πολλά, όπως για παράδειγμα τον γάμο του Dave και ίσως γι αυτό δεν ήθελε να μάθει κάνεις για εμάς, γιατί είναι ακόμη μαζί της. Όχι ότι μου είπε πως δεν είναι, αλλά για μια στιγμή, όταν γευόμουν το φιλί του, δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, μόνο εγώ και αυτός.
Νιώθω τόσο ανόητη που έκανα κάτι τέτοιο, που όταν είμαι μαζί του είμαι τόσο αδύναμη. Που πίστεψα πως με ένα του φιλί όλα θα άλλαζαν μεταξύ μας. Ήταν λες και έμπαινα αναμεσα σε ένα ζευγάρι και τους κατέστρεφα την σχέση. Δεν θέλω να δημιουργήσω σε κανέναν άλλο πόνο για την σχέση μου με τον Dave, οποία και αν είναι αυτή.
Στα σαλόνι βρίσκεται ο James που κάθεται στην τηλεοραση. Όταν καταλαβαίνει την παρουσία μου γυρνάει το κεφάλι του και με κοιτάει απορημένος,
'Μαζί με την Miranda και την μικρή δεν ήσουν;' με ρωτάει καο χάνω τα λόγια μου για μια στιγμή όσο σκέφτομαι τι έγινε. Μετά θα έχω να δώσω και στην Miranda εξηγήσεις,
'Ναι, αλλά έφυγα' λέω ένα ψέμα που μου έρχεται στο μυαλό. Δεν είναι ακριβώς ψέμα γιατί είναι αλήθεια το ότι έφυγα,
'Γιατί;' με ρωτάει δύσπιστα,
'Απλά δεν ένιωθα καλά' λέω και ανασηκώνω τους ώμους μου. Μπορεί και αυτό να είναι ψέμα αλλά όντως δεν ένιωθα καλά αφού είδα τον Dave. Άρα ουσιαστικά του λέω μία παραποιημένη αλήθεια.
'Το μεσημέρι θα έρθει ο Dave θα φάμε όλοι μαζί, γύρω στις τρείς. Θα μπορέσεις να μαγειρέψεις εσύ;' με ρωτάει και από μέσα μου βριζώ. Τώρα το μόνο που θέλω είναι να βρεθώ κάτω από τα σκεπάσματα του κρεβατιού μου και να κλάψω την μοίρα μου τρίτη φορά σήμερα.
'Οκ, τι φαγητό;' τον ρωτάω,
'Κοκκινιστό' απαντάει και γυρνάει ξανά το κεφάλι του στην τηλεόραση και η ώρα είναι ήδη δώδεκα. Υπέροχα, έχω τρείς ώρες στην διάθεσή μου μακρυά από τον Dave για να σκεφτώ.
'James;'τον ρωτάω και γυρνάει το κεφάλι του προς τα εμένα,
'Ορίστε' απαντάει,
'Μπορώ να πάρω κινητό;' τον ρωτάω γλυκά και μου χαμογελάει,
'Φυσικά, οπότε θες' μου απαντάει και αυτός γλυκά και του κλείνει το μάτι. Δεν ξέρω πως μου ήρθε τώρα αυτό, αλλά τώρα που ξεκιναω από την αρχή, ένα κινητό καλό θα ήταν.
Ξεκινάω να κάνω το φαγητό, στην αρχή φοβόμουν πως δεν θα θυμόμουν τίποτα μετά από τόσο καιρό, αλλά τελικά όλα πήγαν φυσιολογικά. Τουλάχιστον δεν θα τους πεθάνω.
